ตะลุย ตลาด แบบไม่ตลก
ต้องยอมรับเลยว่า ห่างหายไปนานแบบข้ามปี เป็นการข้ามปีที่ทิ้งระยะเวลาไปนานมาก ไม่ได้นำเรื่องราวต่าง ๆ มาลงแบบนานมาก ด้วยภารกิจ+ความเครียดที่สั่งสมมานานตั้งแต่ปีที่แล้ว ทำให้เรื่องที่ตั้งใจจะนำมาลงในเพจก็ไม่สามารถคัดกรองออกมาเป็นข้อความได้ดั่งใจนึก
ต้องขอโทษและขออภัยทุกท่านที่ติดตามอ่านเรื่องราวต่าง ๆ ของผมอยู่เสมอ ถึงแม้จะมีไม่มาก ต่อให้มีแค่ 1 คนเข้ามาอ่าน ผมก็รู้สึกยินดีทุกครั้งไป
อารัมภบทมาพอสมควร ครั้งนี้ขอนำเรื่องราวที่ได้ไปประสบพบเจอ แบบสด ๆ ร้อน ๆ มาเล่าสู่กันอ่าน เป็นเรื่องราวที่น่ากลัว และน่ากังวลใจเป็นอย่างมาก กับสถานการณ์เศรษฐกิจในยุคปัจจุบัน ซึ่งอนาคตก็ยังคงมองไม่ออก มองไม่เห็นว่าจะเป็นไปในรูปแบบใดกันแน่
เช้าวันนี้ ได้มีโอกาสพาครอบครัว คนที่บ้าน อันประกอบไปด้วย ป่าป๊า หม่าม้า และน้องสาว ไปท่องเที่ยวผ่อนคลาย กับสถานที่ ที่บ้านเราชอบไปกัน เพราะไม่ไกลจากบ้านเท่าใดนัก ถนนหนทางก็สะดวก และอยู่ในแหล่งธรรมชาติ ซึ่งก็คือ “ตลาดบางน้ำผึ้ง” แถวพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ
โดยปกติ ที่บ้านชอบออกเดินทางไปตั้งแต่ช่วงเช้า ประมาณ 7 โมงครึ่ง ไม่เกิน 8 โมงเช้า แต่วันนี้ออกช้าสักเล็กน้อย ที่ชอบออกเช้าเพราะที่จอดรถภายในตลาดจะหาง่ายกว่า ไม่ต้องวนไปไกล ได้จอดใกล้ ๆ ตลาด การเดินทางก็สะดวกสบาย แถมเดินในตลาดแบบไม่ต้องเบียดเสียด ตอนกลับก็สบายเพราะตอนเดินทางกลับ คนก็เพิ่งทยอยมา แบบว่า มาก่อน เดินก่อน ซื้อก่อน กลับก่อน หรือถ้าเป็นแบบสถานการณ์ปกติก็จอดรถแถวตลาดบางน้ำผึ้ง เช่าจักรยานปั่นไปเที่ยวรอบ ๆ วนกลับมาทานข้าว ซื้อของและกลับบ้าน แบบนี้ สบายดี
รู้สึกเอะใจตั้งแต่การเดินทางไปล่ะว่า ตลาดปิดไหม เพราะแทบไม่มีรถเข้ามาเลย รถตามหลังก็ไม่มี รถคันหน้าก็วิ่งแบบห่างมาก แล้วก็เป็นจริงอย่างที่ว่า “ตลาดเปิด” แต่คนน้อยมาก น้อยแบบชนิดที่ว่าไม่เคยเจอมาก่อน ที่จอดรถว่าง โล่ง เหลือเพียบ
แล้วก็เป็นอย่างที่คิด ในตลาดคนน้อยกว่าที่คาดไว้มากมาย ไม่เคยคิดว่า “ตลาดบางผึ้ง” คนจะน้อยขนาดนี้ คนมาเที่ยวมาซื้อของน้อยมาก ใช้คำว่าโหรงเหรง ก็เกรงว่าจะกล่าวเกินจริง เอาเป็นว่าคนน้อยล่ะกัน คนน้อยไม่พอ บางร้านก็ปิดไปแบบ ฝุ่นเกาะเต็มโต๊ะ แสดงว่าไม่ได้ขายมานานมาก เดินไปเดินมา เดินมาเดินไป ได้ยินเสียงแว่ว ๆ ระหว่างทาง ที่ไม่ใช่เสียงกระซิบแบบหลอน ๆ แต่ผมฟังแล้วหลอน หลอนในที่นี้คือหลอนแบบกลัวสัญญาณทางเศรษฐกิจที่ดิ่งลง พร้อมข้าวของเครื่องใช้ก็แพงขึ้น
พ่อค้าแม่ค้า คุยกันว่า “เมื่อวาน (วันเสาร์) ว่าคนน้อยแล้ว วันนี้ (วันอาทิตย์) คนน้อยกว่าอีก ซึ่งตอนที่คุยกันก็ประมาณ 9.30 น. คนน้อยไม่น้อยเอาเป็นว่า ร้านที่ผมไม่เคยได้ซื้อของกินรับประทาน เพราะคนต่อคิวเยอะมากทุกครั้งที่มา วันนี้ยังได้รับประทาน แบบต่อคิวแป๊ปเดียว ร้านที่ผมไปซื้อประจำก็ปิดซะอีก ทั้งที่ทุกครั้งที่มา ต้องดิ่งตรงไปสั่งจองไว้ก่อน แล้วค่อยวนกลับไปรับของ
ขนาดขากลับ ซึ่งปกติจะเห็นรถที่วิ่งสวนเข้ามาในตลาดต่อแถวยาวเหยียด จนพี่ ๆ อาสาสมัคร ทำงานแบบไม่ได้ลดไม่ได้ละ ไม่มีเวลาพักหายใจ แต่นี่อะไร รถเข้ามาไม่มีเลยนะครับ ใช้คำว่าตอนที่ผมออกมาไม่มีรถสวนออกมาเลย ทั้งที่เป็นเวลา 10.30 น. เข้าไปแล้ว หลายท่านคงมองว่ายังเช้าอยู่เลย แต่เป็นเวลาที่ผมมักมาเที่ยวเป็นประจำ และเป็นรถเข้าเยอะมาก จนเคยชิน แต่ครั้งนี้เห็นแล้ว ก็ได้แต่ถอนหายใจ
แต่ ๆ มนต์เสน่ห์ของตลาดแห่งนี้ ยังไม่เสื่อมคลาย พ่อค้าแม่ขาย ยังคงยิ้มแย้มแจ่มใส เรียกลูกค้าเสียงเจื้อยแจ้วมาโดยตลอด ไม่อยากจะบอกอะไรมากไปกว่านี้ว่า ท่านไหนอยู่ใกล้ตลาดไหน ก็ขอให้ไปเที่ยวตลาดนั้น หรือไปแหล่งท่องเที่ยวใกล้ ๆ บ้านท่าน การเดินทางไกล ไปไหนมาไหน หลายท่านก็กลัวโควิด กลัวโอมิครอน แต่ขอให้ท่านไปเถอะครับ ไปเพื่อต่อลมหายใจให้กับพ่อค้าแม่ค้าในตลาด เพราะตลาดในรูปแบบนี้ คงหวังอะไรไม่ได้กับการขายออนไลน์สักเท่าใดนัก
ตลาดในลักษณะแบบนี้ มีเยอะมากในประเทศไทย ช่วงนี้ก็เที่ยวในประเทศกันไปก่อน ถือซะว่าเที่ยวใกล้บ้าน ในบรรยากาศแบบสบาย ๆ กินง่ายอยู่ง่าย กันนะครับ
ขอยืมตัวอักษรย่อของ “ททท.” มาใช้ตอนปิดท้ายซะหน่อย
“ททท.” หมายความว่า “เที่ยวทันที”
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
