สายลมที่พัดผ่าน ในฤดูกาลที่ดอกไม้ร่วงโรย
ดูเหมือนว่าเธอยังคงจับมือฉันไว้
ในตอนนั้นดอกไม้ยังคงสวยงาม
เหมือนกับในตอนนี้ซึ่งฉันไม่เคยรู้มาก่อน
กลิ่นของคุณได้พัดผ่านมาพร้อมกับสายลม
ได้แต่คิดว่าจะคงอยู่ตลอดไป ยี่สิบห้า,ยี่สิบเอ็ด
.
.
ทะเลในวันนั้นยังคงสงบและอ่อนโยน
ยังรู้สึกเหมือนว่าเธอยังกุมมือของฉันไว้
คุณและฉันเราอยู่ที่นั่นภายใต้แสงแดดที่แผดเผา
มันเป็นความฝันที่มีความสุขจนหัวใจจะแตกสลาย
เสียงเพลงในวันนั้นที่พัดผ่านมาพร้อมกับสายลม
ในวันวานที่มีคุณและฉัน ได้แต่คิดว่าจะคงอยู่ตลอดไป
.
.
ทั้งเสียงของคุณ ดวงตาของคุณ
แม้แต่ร่างกายที่อบอุ่นของคุณนั้น
เมื่อคิดยิ่งคิดถึงคุณมากเท่าไหร คุณยิ่งไกลออกไปมากเท่านั้น
จนฉันไม่สามารถที่จะจับคุณไว้ได้เลย
.
.
สายลมที่พัดผ่าน ในฤดูกาลที่ดอกไม้ร่วงโรย
ดูเหมือนว่าเธอยังคงกุมมือฉันไว้
ในตอนนั้นดอกไม้ยังคงสวยงาม
เหมือนกับในตอนนี้ซึ่งฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย