หลังน้ำท่วมชาวสวนทำอะไรกัน...
ช่วงเดือนตุลาคมปีที่ผ่านมามีเหตุการณ์น้ำท่วมสร้างความเสียหายในวงกว้างพอสมควร แม้ระดับน้ำอาจไม่สูงเท่าปี 2554 แต่การที่น้ำท่วมขังอยู่นาน ทำให้ต้นไม้บางชนิดที่อ่อนไหวต่อสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปต้องตายลง
ช่วงชุลมุนคือประมาณต้นเดือนพฤศจิกายน น้ำขึ้นสูงสุดในวันที่เรากับพี่ต้องไปรับวัคซีนเข็ม 2 นั่งรอคิวก็ลุ้นระดับน้ำไปด้วย แถมยังห่วงบ้านเพราะมีแม่เป็นอัลไซเมอร์อยู่กับน้องที่ต้องเดินไปดูสวนด้วย เพราะคนงานที่จ้างมากำลังสูบน้ำออกและแบกกระสอบทรายมาเรียงบนคันสวน แล้วก็ต้องเดินกลับมาบ้านเพื่อดูแม่อีกที
สูบน้ำออกแข่งกับน้ำเข้า
ส้มโอเดนตายรอดมาไดอย่างหวุดหวิด
สูบน้ำออกจากสวนยื้อกันไปมาอยู่นานพอสมควร ช่วงท้าย ๆ ยื้อกันวันต่อวัน จนทำใจได้ว่า ถ้าสวนจมก็ปล่อยแล้วค่อยกู้คืน สุดท้ายมนุษย์ก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ธรรมชาติอยู่ดี
หลังน้ำท่วมพบว่าทุเรียนตายหมดอีกแล้ว มังคุดตายไปบ้างที่เหลือใบไหม้ครึ่งใบทั้งตัน มะยงชิดปลูกใหม่รอด ส้มโอและส้มเช้งรอดเป็นบางส่วน
นอกจากต้นไม้ตายที่รอวันโค่นทำลายทิ้ง เราพบว่ามีขยะและขวดพลาสติกที่ลอยเข้ามาตอนน้ำล้นอีกจำนวนนึง มีงานให้ทำเยอะเลย หญ้าก็ต้องถาง ต้นไม้ใหม่ก็ต้องหามาลง ขยะก็ต้องเก็บ ค่อย ๆ ทำไปค่ะ
กล้วยหอมกำลังเจริญเติบโต
หน่อกล้วยทั้งกล้วยน้ำว้าและกล้วยหอมคือกล้าไม้ชนิดแรกที่นำมาปลูกหลังน้ำท่วมทุกครั้ง ระยะเวลาแค่เพียง 1 ปีก็ตัดขายได้ (ตรุษจีนปีหน้า)
ดอกบานแล้ว
ส้มโอกับส้มเช้งที่รอดมาบางต้นเริ่มออกดอกใหม่แล้ว บางต้นมีทั้งลูกส้มที่รอดจากน้ำท่วม พวงลูกส้มเล็ก ๆ ดอกส้มที่กำลังบาน และดอกตูม
เป็นลูกแล้วก็มี
นอกจากกล้วยแล้ว มะพร้าวน้ำหอมก็ลงเพิ่มด้วยเพื่อเสริมคันสวนให้แข็งแรงขึ้น มีแววว่าต้องเสริมคันให้สูงและแข็งแรงขึ้นกว่าเดิม หามะละกอมาลงเสริมอีกเพื่อให้แก๊งกระรอกกระแต และบรรดานกทั้งหลายมีกิน ส้มโอและกล้วยจะได้รอดจากเงื้อมมือพวกนาง
qc เองเลย กระสอบทรายครบค่ะ
ที่สวนทั้งหมด 5 ไร่ปลูกพืชหลายชนิดปะปนกันไป เมื่อก่อนทุเรียนเป็นหลัก แต่ตอนนี้ส้มโอกับส้มเช้งมาเป็นอันดับ 1 แทนทุเรียนที่ถูกลดจำนวนลงเพราะน้ำทะเลรุกคืบเข้ามามากขึ้นทุกปี ๆ อ่อนแอก็แพ้ไป การเพิ่มจำนวนกล้วยซึ่งใช้เวลาเก็บเกี่ยวระยะสั้นกว่าเป็นจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุด
ระดับน้ำท่วมใหญ่สูงสุดปี 2554 ตามลูกศร
น้ำท่วมปี 2554 คือที่สุดในชีวิตแล้ว ไม่คิดว่าจะได้เจออะไรแบบนั้น บ้านเราปลูกหนีน้ำแล้วยังไม่รอด โชคดีที่ตัดสินใจปลูกสองชั้นและมีห้องน้ำทั้ง 2 ชั้น ทั้งคนทั้งแมวไปรวมตัวกันอยู่ชั้นสอง
ต้นไม้ตายไปเกือบทั้งหมดเหลือต้นมะขามกับลิ้นจี่อย่างละต้น ทองหลาง มะพร้าว เสียดายกว่าอะไรทั้งหมดคือทุเรียนและต้นมะยงชิดโบราณ ถ้ายังอยู่จนถึงตอนนี้เขาจะมีอายุมากกว่า 60 ปี เขาเป็นญาติเราแหละ เราโตมาด้วยกัน เขาดูแลเราด้วยการออกลูกมะยงชิดลูกเล็กที่ใครลิ้มลองรสชาติก็บอกว่าอร่อย
น้ำท่วมปีนั้นเรารับรู้ได้ว่า แม่เสียใจมาก แต่เขาไม่ร้องไห้ฟูมฟายหรอก
สวนก็เหมือนเพื่อนสนิทที่สุดคนนึงของแม่ เมื่อเพื่อนป่วยเจียนตาย แม่ก็ต้องช่วยเต็มที่
ความสุขของแม่
ตอนนี้แม่อายุ 80 เป็นอัลไซเมอร์ยังไปสวนอย่างที่เคยทำ ไปถางหญ้า ไปทำโน่นทำนี่เท่าที่ทำได้ ความสุขของแกแหละ ร่างกายแม่แข็งแรงมากส่วนหนึ่งเพราะการเป็นคนไม่อยู่เฉย คนแก่ยิ่งต้องเคลื่อนไหวร่างกาย ไม่ใช่ไม่ให้ทำอะไรเลย เราคุยกันในหมู่พี่น้องว่า คนอื่นจะว่าอย่างไรช่างเขา เราพอจ้างคนอื่นทำได้ แต่แม่เราจะเฉาตายได้ เพราะไม่มีอะไรทำ
ครอบครัวเราไม่อาจเรียกว่าเป็น เกษตรกร หรือชาวสวน ได้เต็มปากเต็มคำนัก เพราะรายได้หลักมาจากทางอื่น แต่แม่กับน้องก็ทำเต็มที่เท่าที่พวกเขาสองคนทำได้ โดยมีเราเป็นกำลังเสริมเพราะอัตราภาษีที่ดินฉบับใหม่ค้ำคออยู่
เมื่อการออมเงินเพื่อลูกหลานในรูปแบบที่ดินของแม่กับกลายมาเป็นภาระในยุคนี้ ยังมีแรงทำไปค่ะ เมื่อไหร่ไม่ไหวค่อยว่ากัน
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
