[การขนส่งสินค้าทางอากาศ] เสรีภาพทางอากาศ (Freedom of the Air) สิทธิการบิน คือ สิทธิที่ประเทศหนึ่งให้แก่สายการบิน/เครื่องบินของอีกประเทศหนึ่ง สําหรับทําการบินเข้ามาในอาณาเขตของตน

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

22 ก.พ. 2022 เวลา 03:10 • การศึกษา

เสรีภาพทางอากาศ (Freedom of the Air)

สิทธิการบิน คือ สิทธิที่ประเทศหนึ่งให้แก่สายการบิน/เครื่องบินของอีกประเทศหนึ่ง สําหรับทําการบินเข้ามาในอาณาเขตของตน

ตาม Convention on International Civil Aviation 1944 หรือ “Chicago Convention” กําหนดเสรีภาพ (freedom of the air) ไว้ 9 ชนิด ได้แก่

เสรีภาพที่ 1 คือ สิทธิที่ให้สายการบินสามารถบินผ่านน่านฟ้า

เสรีภาพที่ 1

เสรีภาพที่ 2 คือ สิทธิที่ให้สายการบินแวะลงจอดในกรณีฉุกเฉิน เช่น เติมน้ำมัน ตรวจเช็คเครื่องยนต์ ฯลฯ ที่ไม่เกี่ยวข้องกับการค้า

เสรีภาพที่ 2

เสรีภาพที่ 3 คือ สิทธิที่ให้สายการบินลงจอดเพื่อส่งผู้โดยสาร สินค้า ไปรษณียภัณฑ์

เสรีภาพที่ 3

เสรีภาพที่ 4 คือ สิทธิที่ให้สายการบินลงจอดเพื่อรับผู้โดยสาร สินค้า ไปรษณียภัณฑ์

เสรีภาพที่ 4

เสรีภาพที่ 5 คือ สิทธิที่ให้สายการบินลงจอดเพื่อรับส่งผู้โดยสาร สินค้า ไปรษณียภัณฑ์

เสรีภาพที่ 5

เสรีภาพที่ 6 คือ สิทธิที่ให้สายการบินทำการบินเพื่อรับส่งผู้โดยสาร สินค้า ไปรษณียภัณฑ์ระหว่างสองประเทศ โดยผ่านประเทศที่มีสำนักงานสายการบินตั้งอยู่ (เที่ยวบินต่อเนื่อง หรือ Connecting Flight)

เสรีภาพที่ 6

เสรีภาพที่ 7 คือ สิทธิที่ให้สายการบินทำการบินเพื่อรับส่งผู้โดยสาร สินค้า ไปรษณียภัณฑ์ในประเทศผู้ให้สิทธิไปยังประเทศที่สาม (โดยเที่ยวบินไม่จำเป็นต้องเริ่มหรือบินไปยังประเทศที่เป็นที่ตั้งสำนักงานใหญ่ของสายการบิน)

เสรีภาพที่ 7

เสรีภาพที่ 8 คือ สิทธิที่ให้สายการบินทำการบินเพื่อขนส่งผู้โดยสาร สินค้า ไปรษณียภัณฑ์ในประเทศผู้ให้สิทธิ (โดยเที่ยวบินเริ่มหรือสิ้นสุดที่ประเทศใดก็ได้)

เสรีภาพที่ 8

เสรีภาพที่ 9 คือ สิทธิที่ให้สายการบินทำการบินเพื่อขนส่งผู้โดยสาร สินค้า ไปรษณียภัณฑ์ในประเทศผู้ให้สิทธิ

เสรีภาพที่ 9

หมายเหตุ : มีเพียงเสรีภาพที่ 1 – 5 ที่ได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการตามกฎหมายระหว่างประเทศ

การบินแบบไหนให้สิทธิด้วยวิธีใด

1. การบินประเภทที่ไม่มีปัญหา ได้แก่ การบินผ่านแดนและการบินแวะลงทางเทคนิค นิยม ให้สิทธิการบินประเภทนี้ผ่านทางความตกลงพหุภาคีสากล

2. การบินประเภทที่มีประโยชน์ส่วนได้เสีย ได้แก่ การบินแวะลงเพื่อขนส่งคน สินค้า ไปรษณียภัณฑ์ นิยมให้เป็นเรื่องที่ประเทศเจ้าของดินแดนขอพิจารณาเป็นกรณี ๆ ไปว่าจะ

2.1 อนุญาตเป็นคราว ๆ ไป หรือ

2.2 ทําความตกลงอย่างเป็นทางการกับประเทศที่ เกี่ยวข้องว่าจะอนุญาตระยะยาว เที่ยวบินแบบไม่ประจํามักใช้วิธีการอนุญาตเป็นคราว ๆ ไป ส่วนเที่ยวบินแบบ ประจํานิยมใช้วิธีทําความตกลงระหว่างประเทศแบบสองฝ่าย

หลักการพื้นฐานของการตกลงสองฝ่าย

1. เปิดโอกาสให้ผู้ประกอบการของทั้งสองฝ่ายมีโอกาสเท่าเทียมกันที่จะเข้ามาประกอบการในตลาด

2. ให้ผู้ประกอบการส่งเสริมการขนส่งเข้า/ออกประเทศของตัวเองเป็นหลัก ส่วนการขนส่ง ระหว่างประเทศภาคีอีกฝ่ายหนึ่งกับประเทศที่สามให้ถือเป็นเพียงบริการเสริม

3. ให้จัดความจุความถี่เที่ยวบินในระดับที่เหมาะสมกับปริมาณจราจรในตลาด

มาตรการเสริมที่ประเทศต่าง ๆ จะใช้เพิ่มเติมไว้ในความตกลงสองฝ่าย

1. สนับสนุนให้มีสายการบินของแต่ละประเทศทําการบินมายังประเทศตนได้มากกว่า ประเทศละ 1 สาย

2. ส่งเสริมให้สายการบินของต่างประเทศบินมาได้ด้วยความถี่เที่ยวบินที่สอดคล้องกับหลักพื้นฐานข้างต้น (ซึ่งอาจทําได้โดยรัฐบาลจะไม่กําหนดเพดานกันเลย หรือโดยรัฐบาลตกลงกําหนด เพดานขั้นสูงที่สูงเพียงพอให้)

3. ให้สายการบินมีความยืดหยุ่นในการจัดเส้นทางบิน

4. ให้สายการบินมีความยืดหยุ่นในการกำหนดราคา

ติดตามความรู้ ข่าวสาร และกิจกรรมเพิ่มเติมได้ที่

เพจ การขนส่งสินค้าทางอากาศ

https://web.facebook.com/aircargo.th

โฆษณา

ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน

ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน