ยุง สิ่งมีชีวิตที่บินได้ มีปากเหมือนเข็มที่ไว้เจาะผิวหนังเหยื่อ ซึ่งส่วนใหญ่ก็คือมนุษย์เรานี้ล่ะ เพราะมนุษย์นั้นผิวเจาะง่าย และเลือดก็รสชาติดีเยี่ยมกว่าสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ขนาดว่าแดร๊กคิวล่าผีดิบดูดเลือดยังชอบเป็นพิเศษเป็นอย่างนั้น
ด้วยนิสัยของมันอย่างนี้ จึงไม่มีมนุษย์ชอบหน้าพวกมัน บินมาใกล้ เราก็ปัดก็ไล่ มาจับเนื้อตัวเราก็ตบบี้ ผมมานั่งสังเกตดู
ยุงนี้มันกวนโอ้ยจริงๆนะคุณผู้อ่าน ไอ้ผมก็ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ฆ่าสัตว์ แต่ยุงนี้ยกให้เป็นกรณีพิเศษ การกำจัดมันก็มีหลายวิธี มียาฉีด แต่กลิ่นฉุนเคมี จะแย่กับคนด้วย ก็มีคนหัวดี ผลิตที่ช็อตแมลงขึ้นมาขาย ขายดีมาก เสียงช็อตยุง แปะ!แปะ!ฟังดูช่างไพเราะ
หากไม่มีอุปกรณ์ ก็ใช้ความนิ่ง ให้มันจับผิวเรา แล้วก็ตบทันที ไม่ต้องจริงจัง เพราะถ้าจริงจังยุงมันจับรังสีอำมหิตของเราได้ วิเคราะห์ว่าน่าจะเป็นความเปลี่ยนแปลงประจุไฟฟ้าในสมองแบบที่เข้ารหัสที่ดันตรงกับรหัสที่ยุงมีในยีนป้องกันตัวของมัน ยุงมันสัมผัสได้ก็บินหนีอย่างรู้ทิศทาง ตบซ้าย มันออกขวา ตบขวามันออกซ้าย ตบตรงๆมันออกได้ทั้งซ้ายและขวา
ผมโมโหจึงชกด้วยหมัดขวาเข้าตัวมันเต็มๆมันเซถลาไปนอนดิ้นขลุกๆบนพื้น ผมว่าจะซ้ำแต่ก็เกิดดวงตาเห็นธรรมชาติขึ้นมาทันใด จึงปล่อยให้มันทรงตัว สังเกตว่ามันส่ายหัวไปมา นึกในใจว่า "มึนล่ะสิ ฤทธิ์หมัดตูน่ะ" แล้วมันก็โผบินขึ้นด้วยแรงปีก ตรงเข้าหาผม
เอ้า!ไอ้บ้านี้!ไม่สำนึกซะงั้น ไว้ชีวิตแล้วยังมาคิดจะเอาคืนอีก บ้าจริงๆ...มันบินวนไปมาหาช่องเข้าเจาะผิวหนังของผม ดูท่ามันจะไม่ได้กินเลือดมาหลายวันนับแต่ออกมาจากน้ำขังในตุ่ม จึงทำตัวเหมือนยุงบ้าไท่กลัวตาย
ผมจับตามองมัน มองแม้มันจะแว๊ปไปบ้าง ผมก็ยังเห็นมัน ไอ้ยุงไม่รู้จักสำนึกตัวนั้น มองและมอง ผมนิ่ง..
"มันจับเหนือตาตุ่มขวาของผมขึ้นมาสามนิ้ว โดยระบบเมตริก ผมเหลือกตามอง มือผมกางออกช้าๆ ค่อยๆลดระดับลง ลงช้าๆ นึกในใจ "จบกันที!" กั้นหายใจ ...และ!
ป้าบ!เข้าให้ เจ็บไหมล่ะเอ็งไอ้ยุงบ้า!ผมคำรามลั่นห้อง ..ผมค่อยๆแง้มฝ่ามือดูผลงาน วี่ว วี่ว วี่ว....มันบินตัดเส้นขอบสายตาเฉียดหน้าผากไปนิด ถ้าเงี่ยงหูฟังอย่างอคติ จะได้ยินเสียงของยุงหัวเราะ...เยาะเรา.
สาระสำคัญของเรื่องนี้คือ "ถ้าคุณอยากรู้ว่าหมัดคุณหนักไหม ก็ให้ชกยุงที่บินดู ถ้ามันตายด้วยหมัดของคุณในการชกครั้งเดียว แสดงว่าหมัดคุณนั้นอันตรายจริง"..จบคนับนะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
