เสียงกู่ร้องของทรัพยากรที่รอการได้ยิน
ในชีวิตประจำวันทรัพยากรต่างทำหน้าที่ของตนเองโดยหาได้หวงแหนเสียดายตัว ทุก ๆ วันพวกมันต่างปฏิบัติหน้าที่โดยหาได้ปริปากบ่นสักครา แม้จะถูกทิ้งขว้างอย่างไม่ตั้งใจน้ำตาก็หาได้ไหลรินโต้ตอบความเจ็บปวดที่พึงมี
กระนั้นต่อให้เจ็บปวดทรมานเพียงไรเหล่ามนุษย์ยังคงไม่ตระหนักถึงคุณค่าของทรัพยากร ต่างใช้ความจำเจมักง่ายโดยไม่แยแสว่าข้าวของดังกล่าวล้วนต้องมีวันหมดไปจากโลกเมื่อถึงเวลาแร้นแค้น
ขณะเดียวกันเสียงโหยหวนของทรัพยากรต่างกรีดร้องบอกเป็นนัย ๆ คอยทั้งกระซิบและตะโกนบอกถึงหายนะที่กำลังจะเกิดขึ้นหากจิตสำนึกยังไม่เริ่มสร้างในเร็ววัน
บางทีต่อให้รวมพลังกันตอนนี้ก็อาจสายไปแล้วที่จะกอบกู้ทรัพยากรที่สูญเสียไปในทุก ๆ วัน การจะสร้างอะไรขึ้นมาใหม่อาจต้องใช้เวลานานกว่าการทำลายลงเพราะต้องรอผลของกาลเวลาเป็นตัวช่วยสนับสนุนให้ผลลัพธ์ปรากฏขึ้น
แล้วแบบนี้ท่ามกลางหูของคน ๆ หนึ่งที่ได้ยินเสียงของทรัพยากรบอกเล่าจะต้องทำเยี่ยงไรเพื่อเรียกร้องให้เกิดความสามัคคีในใจผู้คน ให้รับรู้ความเจ็บปวดของบาดแผลที่เกิดจากความไม่ใส่ใจกัน
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
