EP : 972
ตามล่าศพสยอง
หลังจากจดๆจ้องอยู่นานว่าจะซื้อเรื่องนี้มาอ่านไหม เพราะจำนวนเล่มเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ จริงๆกลัวถ้ายาวไปจะหาเงินมาซื้อไม่ทัน แต่เมื่อเห็นเล่มจบและทราบข่าวแล้วว่าเรื่องนี้กำลังจะสร้างเป็นไลฟ์แอคชั่นฉายที่ญี่ปุ่น ก็คิดว่าไหนๆ ก็จบแล้วหากอ่านแล้วกัน จำนวนเล่มเยอะประมาณนึงแต่ดูทรงแล้วน่าจะสนุกไม่งั้นหลายคนไม่ซื้อและไม่หยิบไปทำหนังหรอก และนี่คือที่มาของรีวิวเรื่องนี้ครับ “ตามล่าศพสยอง”
“ช่วยตามหาร่างให้ฉันที” ทันทีที่ “อาสุกะ” สาวน้อย ม.ปลาย ได้ยินคำนี้จาก “ฮารุกะ” ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไป เพราะหลังจากพูดคุยกับเพื่อนอีก 5 คนในห้องที่ “ฮารุกะ” บอกประโยคนี้ไปด้วยเหมือนกัน แม้ทุกคนจะไม่อยากเชื่อ แต่ก็เริ่มเข้าใจกันว่านี่คงหมายถึงเรื่องสยองขวัญ “คนตัวแดง” ที่บอกว่าหากใครได้ยินประโยคที่ว่านั้น จากใครก็ตาม พวกเขาเหล่านั้นที่ได้ยินจะต้องออกตามหาชิ้นส่วนของผู้พูดที่ถูกซ่อนอยู่ตามที่ต่างๆในโรงเรียน โดยจะมี “คนตัวแดง” คอยไล่ล่าและฆ่าผู้ที่จะตามหาชิ้นส่วนพวกนั้น ...
ก็อย่างที่บอก ทั้ง 6 คนแม้จะนึกถึงเรื่องนี้ แต่ก็ดูตลกไปซักหน่อยหากจะเชื่อจริงจังกับคำพูดของเพื่อนในชั้นเรียนอย่าง “ฮารุกะ” .. มันก็คงเป็นแค่เรื่องตลกที่ฮารุกะ อยากแกล้งพวกเขา พวกเขาจึงทำเป็นไม่สนใจเรื่องนี้และใช้ชีวิตในวันนั้นตามปกติ มีเพียง “อาสุกะ” ที่เริ่มสังเกตตัว “ฮารุกะ” ในห้องเรียนและสังเกตว่าเธอดูแปลกๆ ไม่เหมือนวันก่อนๆ ดูนิ่ง เงียบ ไม่พูดไม่จา สายตายังนิ่งเฉยเหมือนคนตาย ที่สำคัญเธอยังหันมามองอาสุกะด้วยท่าทางประหลาดที่มนุษย์ปกติไม่น่าจะทำได้ โดยที่สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น เพื่อนในห้องคนอื่นกลับไม่มีท่าทางมองหรือตกใจกับสิ่งนี้ เสมือนว่ามันไม่ได้เกิดขึ้น มีเพียงเธอเท่านั้นที่เห็นฮารุกะทำอย่างนั้นได้ ...
แม้จะเก็บอาการสงสัยไว้กับตัวได้ และเลิกโรงเรียนกลับไปที่บ้านตามปกติ แต่อาสุกะ ก็ไม่สามารถเก็บความสงสัยในเรื่องนี้ไว้ที่ตัวคนเดียวได้ จึงได้พูดคุยกับเพื่อนบางคนในกลุ่มที่โดน ฮารุกะ พูดใส่ ซึ่งก็มีบางคนที่กำลังเครียดกับเรื่องนี้อยู่ แต่ขณะที่เธอกำลังเครียดและปล่อยให้เวลาผ่านไปถึงตอนเที่ยงคืน อยู่ๆ ภาพที่อยู่ข้างหน้า กลับกลายเป็นที่หน้าตึกโรงเรียนของเธอ พร้อมกับเพื่อนๆอีก 5 คนดังกล่าว และนี่ก็ทำให้ทุกคนแน่ใจขึ้นว่า เรื่อง “คนตัวแดง” ไม่ใช่เรื่องเล่าสยองขวัญหลอกเด็กอีกต่อไป ....
เรื่องนี้ถ้ามองจากโครงเรื่องและการนำเสนอแล้วผมต้องบอกว่าเรื่องนี้มาแนวลูกครึ่งระหว่างแนว “เกมเอาชีวิตรอด + เรื่องสยองขวัญผีๆ” ซึ่งในช่วงที่ผ่านมาผมเจออะไรใกล้เคียงแบบนี้หลายเรื่องอยู่นะ เพียงแต่เรื่องนี้มีสัดส่วนการนำเสนอและแนวทางการนำเสนอที่เฉพาะของตัวเองอยู่ไม่น้อยครับ
สิ่งแรกที่อยากพูดถึงคือเรื่องราวของกฎและสถานที่ครับ เรื่องนี้วางพล็อตเรื่องให้ เหล่าคนที่ถูกเลือกด้วยเงื่อนไข จะต้องมายังโรงเรียนทุกคืน หลังเที่ยงคืนไม่ว่าจะอยู่ที่จุดไหนก็ตาม และไม่สามารถออกจากพื้นที่โรงเรียนได้ก่อนที่ผู้เล่นจะตายทั้งหมด หรือหาชิ้นส่วนได้ครบ รวมถึงก่อนพระอาทิตย์ขึ้น ซึ่งทุกคนจะต้องสำรวจแต่ละพื้นที่เพื่อหาชิ้นส่วนแต่ละชิ้นมาวางรวมกันที่โรงศพที่มีรูปร่างตามเจ้าของร่าง โดยชิ้นส่วนจะถูกแยกไว้ 8 ชิ้นด้วยกัน แน่นอนครับ “คนตัวแดง” คือปัญหา เพราะเธอจะตามล่าหาคนในพื้นที่แห่งนี้ และหากใครเจอเธอแล้ว หันหลัง จะถูกเธอฆ่าครับ แต่ข้อดีก็คือไม่ว่าพวกเขาจะตายอย่างไร เมื่อถึงอีกวันพวกเขาก็จะกลับมามีชีวิต เพียงแต่ว่าวันจะไม่เดินหน้า พวกเขาจะยังอยู่ในวันเดียวกันตลอดไปจนกว่าจะหาชิ้นส่วนครบทั้ง 8 ชิ้นนี้ แน่นอนมันไม่มีทางจบในวันเดียวหรอกครับ
โดยส่วนตัวผมชื่อชอบไอเดียนี้นะครับ อย่างที่บอกว่ามันก็เหมือนเกมเอาชีวิตรอด ด้วยการจับคนมาทำภารกิจ แต่รอบนี้ไม่ได้เอามาฆ่ากันเอง แต่มาตามหาชิ้นส่วนโดยมีผีวิ่งไล่ฆ่า และเพราะเงื่อนไขแบบนี้ ผมจึงรู้สึกว่าเรื่องนี้ “เบา” ไปหน่อย ถ้าเทียบกับเรื่องราวแนวนี้เรื่องอื่นๆที่ผมชอบครับ
ที่ว่าเบาคงเป็นเงื่อนไขที่ “อย่างไรก็ไม่ตาย” เพราะตายอย่างไร วันต่อมาก็ฟื้น ซึ่งจริงๆผมเข้าใจแหล่ะว่าเรื่องต้องการเล่นกับประเด็นที่จะฟื้นขึ้นมาทุกวันในบางประเด็น แต่เพราะแบบนั้นผมจึงรู้สึกว่ามันขาดแรงจูงใจที่สำคัญมากๆเรื่องนึงไปเลยครับ
แน่นอนครับเรื่องนำเสนอความกลัวจากการต้องเล่นเกมแม้จะไม่ตาย ด้วยการ ความเจ็บปวดที่ตัวเองต้องถูกฉีกเป็นชิ้นๆ หรือถูกรัดจนตายคาที่ ทุกวัน ทุกวัน เพราะโดน “คนตัวแดง” ตามฆ่า รวมถึงใส่ความน่ากลัวจากการที่ตัว “ฮารุกะ” เจ้าของร่าง จะมาบอกให้ทั้ง 6 คนตามหาร่างของเขาแบบสยองๆ ทุกวัน ที่ต้องบอกว่าเป็นใครเจอแต่ละวิธีที่โผล่ออกมาแบบนี้ก็ต้องกลัวกันแหล่ะครับ แต่สำหรับผมมันดูจงใจเกินไป และโดยส่วนตัวผมชอบที่เรื่องใช้ “ความไม่ตาย” และต้องกลับไปเล่นทุกรอบ กับเรื่องราวจิตใจของเด็กที่ต้องเล่นทุกวันที่พอไม่ตาย ตัวเองก็ทำเรื่องร้ายๆโดยที่ไม่ต้องกลัวว่าจะต้องรับผิดชอบ เพราะผ่านวันไป สิ่งที่ตัวเองทำ อย่างไรก็กลับไปเริ่มต้นวันเดิมโดยไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น เหมือนรีเซ็ททุกวัน เพราะฉะนั้นจะทำเรื่องเลวร้ายแค่ไหน ก็ไม่ต้องกลัว ก็ตาม แต่เรื่องกลับเล่นตรงนี้เข้ามาเล็กน้อยถ้าเทียบกับเรื่องราวของมันครับ
กลายเป็นว่าเรื่องนี้มีครบในหลายๆด้าน แต่สิ่งที่เรื่องเน้น กลับไม่ใช่อะไรที่ผมชอบซักเท่าไหร่ครับ ที่เห็นชัดเจนคือเรื่องใช้เวลาหนักกับการไล่ล่ากันแต่ละคืนเป็นหลัก ซึ่งหากมองจากที่ผมบอก มันก็ปกตินี่นา ที่เรื่องจะให้เวลาเกี่ยวกับการตามหาชิ้นส่วนเพราะมันคือเรื่องหลักของเรื่องนี้ แต่เพราะแบบนั้นมันเลยไม่ตรงกับที่ผมชอบซักเท่าไหร่ครับ
ด้วยเรื่องเกิดขึ้นในบริเวณของโรงเรียน สิ่งแรกที่ทุกคนต้องจำให้ขึ้นใจคือ แผนผัง แผนที่ของแต่ละห้องในโรงเรียน เพราะต้องไปสำรวจหาทุกห้องที่เข้าไปได้ รวมถึงต้องหลบหลีก “คนตัวแดง” หากปรากฏร่างอยู่แถวๆนั้น ทำให้การจดจำแผนที่ แผนผังแต่ละห้องเป็นเรื่องสำคัญมากๆ ซึ่งผมไม่ใช่คนชอบจำ ทำให้ผมแทบไม่เข้าใจเลยครับ แบบว่าวิ่งจากห้องนี้เพราะมันเชื่อมต่อกับอาคารหรือห้องนั้น แบบนั้น นี่มันเลยเป็นรูปแบบที่ผมไม่ชอบที่สุดก็ว่าได้ อันนี้คือความไม่เข้ากันของวิธีการเล่าเรื่องสำหรับคนอ่านแบบผมนะครับ
ขณะเดียวกันการให้รายละเอียดของตัวละคร หรือบทบาทการแสดงของแต่ละตัวละครในเรื่องผมว่ามันแบนๆ ไปหน่อย จริงๆต้องเรียกว่าเขาชัดเจนในตัวละครแต่ละตัว ซึ่งสำหรับผมผมว่าตัวละครแบบในเรื่องนี้ไม่เหมาะกับการนำเสนอแบบนี้ครับ ตัวไหนน่ารำคาญก็น่ารำคาญไปเลย ตัวไหนละเอียดอ่อนก็ละเอียดอ่อนไปเลย และแม้จะมีตัวละครที่ไม่เข้าใจสถานะการณ์ที่ตัวเองเจอหรือไม่ยอมรับเงื่อนไขทำให้การค้นหามีอุปสรรค์จากผู้เล่นเพิ่มมากขึ้นกว่าแค่ “คนตัวแดง” ซึ่งผมโอเคนะครับ แต่เพราะมันไม่ตาย ผมก็เลยรู้สึกว่าอย่างไร วิธีการรับมือแต่ละครั้งมันดูแปลกไปซักหน่อยของพวกเขาครับ
ผมว่าการนำเสนอมันยังไม่สามารถสร้างแรงกดดันให้กับเรื่องราวความตายนี้ได้เท่าที่ควร รวมถึงการฆ่าของ “คนตัวแดง” ด้วยนะ ที่ผมว่ามันซ้ำและชัดเจนมากไปหน่อย คือเดินตามหา แว๊ปไปหาแล้วก็ฆ่า ทำแบบนี้ทุกตอน ต่อให้น่ากลัวอย่างไรบางทีมันก็ชินชาได้เหมือนกันครับ
จริงๆเนื้อหาในชุดนี้เขามีการพัฒนาเนื้อเรื่องไปเรื่อยๆนะครับ เพราะมันประกอบไปด้วย 3 บทของมันครับ โดยตัวบทแรกจะค่อยๆแนะนำตัวละครและวิธีการเอาชีวิตรอดในแต่ละครั้ง เราจะรู้เห็นและเข้าใจเงื่อนไขต่างๆมากขึ้น ซึ่งมีมีดีเทล์มากมายครับ รวมถึงการจบเกมในครั้งแรก ซึ่งทำให้รู้ว่ามันมีเรื่องราวอะไรต่อไป เพราะทั้งตัวละครและตัวผู้อ่าน ยังไม่เคยเคลียร์การตามหานี่มาก่อน นี่คือครั้งแรก จึงเต็มไปด้วยปริศนาหลายอย่างแม้กระทั่งตอนจบเมื่อเคลียร์ได้ ทำให้ได้รู้ชะตากรรมของตัวละครหลังจบเกมครับ
และหลังจากนั้นเรื่องจะเข้าบทที่ 2 หลังจากที่เราได้เห็นได้รู้เงื่อนไขและข้อมูลเกมการล่านี้มากขึ้น เรื่องนำตัวละครใหม่เข้ามาพร้อมกับเกมที่เริ่มต้นใหม่ โดยในครั้งนี้มีบางสิ่งต่างไปในกลุ่มผู้เล่น รวมถึงเริ่มมีการสงสัย “คนตัวแดง” และเริ่มมีความคิดใหม่ๆ ในการไม่จบแค่เอาตัวรอดอีกต่อไป แต่อย่างไรก็ดี ด้วยความไม่รู้หลายๆอย่าง ทำให้เกมที่จบนี้ ไม่สามารถจบอย่างที่ต้องการ รวมถึงได้รู้ผลกระทบของการเล่าเกมนี้มากขึ้น มากขึ้น เหล่านี้เป็นสิ่งที่ทำให้การจบบทที่ 2 ไม่สามารถทำให้เรื่องทั้งหมดจบได้
จนนำไปสู่บทที่ 3 กับการเพิ่มทั้งตัวละครและความต้องการที่จะจบเกมนี้อย่างแท้จริง เริ่มเห็นตัวร้ายที่อยู่เบื้องหลังเรื่องสยองนี้อย่างชัดเจนมากขึ้น เพราะเรื่องราวได้ความรู้อย่างต่อเนื่องจากบทก่อนๆ จนนำไปสู่เรื่องราวตอนจบ ที่ทำให้เห็นว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องอาถรรพ์และวิญญาณร้าย ที่เหนือความเข้าใจและคำอธิบายบางอย่าง ที่สำคัญ จบแบบแฮปปี้ดีแทคมากๆครับ
ผมว่าภาพรวมเรื่องนี้มันออกแนวคุมโทนไม่ต้องการให้สยองมาก ไม่ต้องการให้กดดันมาก เน้นให้เรื่องมันอ่านแล้วตามได้สนุก ไม่เน้นหักมุมหรือทำอะไรให้มันเสี่ยงนัก ทุกอย่างถ้าได้อ่านผมว่ามันเป็นเรื่องเอาตัวรอดที่ใช้ผีมาเล่นได้ยาวดี โดยคนอ่านไม่ได้ต้องไปกดดันอะไรมากครับ ซึ่งพวกนี้สำหรับผมแล้วแนวนี้ต้องระทึกขวัญ ดิบ และกดดันมากๆจริงๆ แต่เรื่องนี้แค่ช่วงแรกๆที่เรารู้สึกว่าตัวละครคงยังปรับตัวไม่ได้ แต่พอปรับตัวแล้วถ้าคิดซะว่าไม่ตายละเว้ย ทุกอย่างก็ทั้งลองทั้งเสี่ยงได้เสมอ เพราะเรื่องก็ไม่ได้เน้นความดราม่าระหว่างคนหนักๆ ยังมีพื้นที่แห่งความหวังที่จัดการแต่ละเรื่องได้ดีอีกเยอะ ภาพรวมผมถึงรู้สึกว่าเรื่องนี้จะพยายามสร้างสรรค์ให้ออกมากลางๆครับ
รวมถึงเรื่องภาพด้วย เพราะจริงๆ มันนำให้สยองกว่านี้ได้นะ เรื่องก็มีหลายฉากที่สยอง แต่ด้วยรูปแบบการตายเดิมๆ ล่าแบบเดิมๆ ภาพน่ากลัวหรือความตายจึงวนๆ อยู่ไม่กี่อย่างครับ อย่างการตายรูปแบบเดิมๆ ร่างแยกแบบเดิมๆ หรือความน่ากลัวจากการที่เจ้าของร่างมาบอกให้ช่วยตามหาร่างแบบแปลกๆ แม้งานภาพหลายๆครั้งมันจะดูน่ากลัวใช้ได้นะครับ แต่พอมันตายแบบเดิมๆ วาดแบบเดิมๆ ผมว่าความน่ากลัวมันก็ลดลงไปด้วยครับ
จริงๆไม่ใช่เรื่องนี้ไม่สนุกนะครับ สนุกใช้ได้ครับ แต่ไม่สุดไปด้านในด้านหนึ่ง ทั้งๆที่จับสองแนวมารวมกันแล้ว และเรื่องก็ไม่มีเพดานเรื่องเหตุผลมากนัก คือมีเหตุผลรองรับ แต่ผมก็ว่ามันดูไปไกลจากเรื่องเหมือนกันนะ แต่ก็พอรับได้ ขณะที่แต่ละบทก็มีการพยายามปรับเรื่อง และเนื้อหา รวมถึงตัวละคร ที่มีความต่างกันเข้ามาเกี่ยวข้อง ทั้งผู้เล่น และผู้ตายเจ้าของร่าง ซึ่งบทที่ 3 ผมชอบความเป็นเจ้าของร่างที่ให้ตามหาชิ้นส่วนกว่าบทอื่นนะ ดูค่อยเป็นการ์ตูนสยองหน่อย ซึ่งก็อย่างที่บอกว่าบทเขาขยับและปรับกันอยู่ตลอดเวลา แต่มันก็ยังไม่ไปถึงกรอบที่เรื่องควรจะนำเสนอได้น่ากลัวอย่างชื่อเรื่องจริงๆครับ
ตามล่าศพสยอง เรื่องโดย อ. Welzard และภาพโดย อ. KATSUTOSHI MURASE มีทั้งหมด 17 เล่มจบครับ และจริงๆยังมีภาคคลี่คลายที่ออกตามมา อีก 5 เล่มจบ ซึ่งผมยังไม่ได้อ่านนะ เดี๋ยวว่างๆ ค่อยดูว่าจะหามาอ่านหรือไม่อย่างไร โดยทั้งหมด ออกมากับค่าย บงกช ครับ ใครสนใจหาอ่านได้เลยครับ มือหนึ่งยังมีอยู่ครับ
เรื่องนี้ผมชอบปกมากนะ 555 อันนี้เด่นจริงๆ ตัวเนื้อเรื่องผมว่ามันอยู่กึ่งกลางมากไปหน่อย คือตัวเนื้อหาผมว่าแน่นใช้ได้แหล่ะ แต่น่าจะเป็นที่ความชอบส่วนตัวของผมก็เห็นว่าองค์ประกอบหรือสิ่งที่เรื่องเน้นนั้น มันไปไม่สุดหรือเล่าไม่ตรงกับที่ผมชอบครับ เหล่าผู้มาตามหาชิ้นส่วนที่ต้องมาเจอกันทุกคืน โดยต้องตายทุกคืน อย่างเรื่องนี้ ผมว่ามันน่าจะเล่าออกมาเข้มข้นกว่านี้นะ แต่ทำไมทุกอย่างมันให้ความรู้สึกกดดันน้อยกว่าที่คิด ซึ่งผมรู้สึกแบบนั้นอยู่ตลอดเรื่องนะครับ เอาเป็นว่า ผมแนะนำให้หาอ่านดีกว่าครับ เพราะมันเป็นความเห็นของผมล้วนๆ ความชอบของเราไม่เหมือนกัน คุณอาจจะชอบวิธีการเล่าแบบในเรื่อง การได้จำแผนที่อาจทำให้คุณสนุกมากกว่าที่ผมรู้สึกก็ได้ โดยส่วนตัวผมว่าโอเคแหล่ะ เพียงแต่ไม่กดดันอย่างที่คาดหวังไว้ครับ อ่านแล้วบอกด้วยนะครับว่าชอบหรือเปล่า
ภาพ 7.8/10
เรื่อง 7.5/10
ความประทับใจ 7.5/10
อ่านรีวิวเรื่องอื่นๆที่ทางเพจเคยรีวิวไว้มีกว่า 900 กว่าเรื่องตามลิงค์ด้านล่างนี้ครับ.
.
#Manga #รีวิวการ์ตูน #จบ #17เล่มจบ #Bongkoch #บงกช #การ์ตูนแนวเอาตัวรอด #การ์ตูนแนวภูตผีปีศาจ #MangaAnimeReviews #การ์ตูนแนวดราม่า #7คะแนน #ตามล่าศพสยอง #หนังสือการ์ตูน #Rate15
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
