ในซอยบ้านจะมีหมาตัวนึง
มันคงไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมเท่าไหร่
ทุกครั้งที่ผมเดินผ่านหน้าบ้านมัน
มันจะเห่า กระโจนใส่ประตูเหล็กอย่างบ้าคลั่ง
ปานกับว่าผมเคยไปฆ่าแม่มันตาย
เวลาผมไปซื้อของหน้าปากซอย
ผมเคยเล่าให้พ่อฟังว่าไม่กล้าไปกลัวหมา
พ่อบอกผมว่าไม่ต้องกลัวหรอก
หมาที่ดุที่สุด ให้ลูกชิ้นมันทุกวันๆ
ซักวันมันก็จะเชื่องเอง
นับแต่วันนั้น
ผมเจียดเงิน2บาทซื้อลูกชิ้น1ไม้
ผมกินสองชิ้นแบ่งหมา2ชิ้นทุกวัน
วันแรกๆมันแทบจะกระโดดกัดมือผมให้ได้
ถ้าไม่มีประตูเหล็กผมคงมือขาดไปแล้ว
วันเวลาผ่านไปไม่นาน
มันไม่เห่าผมอีกเลย กระดิกหางรอผมทุกเย็น
วันหนึ่งเจ้าของบ้านปิดประตูไม่สนิท
มันวิ่งกระดิกหางมาหาผม
หยอกเล่นกับผม สนุกสนาน
ตั้งแต่วันนั้นเราเป็นเพื่อนกัน
และวิ่งเล่นกันมาโดยตลอด
โตมาผมจึงนึกถึงคำพ่อสอน
หมาที่ว่าดุๆเราหยิบยื่นไมตรีให้
มอบความเป็นมิตรให้ ดุแค่ไหนก็กลายเป็นเชื่อง
แต่กับคนต่อให้เราดีแค่ไหน
จริงใจแค่ไหน เลี้ยงอาหารดีแค่ไหน
ก็ยังหักหลังเราได้
ลูกชิ้นไม่กี่ไม้ซื้อใจหมาได้ตลอดชีวิต
กับคนต่อให้เลี้ยงดีแค่ไหนก็เชื่อใจไม่ได้จริงๆ
ไม่มีอะไรน่ากลัวเท่าใจคน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
