8 มี.ค. 2022 เวลา 12:01 • ปรัชญา
วอกแวกกับประสาทสัมผัสทั้ง 5
แค่เดินผ่านก็มองตาม แค่ได้ยินต้องเหลียวมอง แค่พูดยังน่าฟัง แม้แต่กลิ่นยังชวนกระหาย แล้วถ้าสัมผัสจะเหลืออะไร
มนุษย์เราต่างมีหลายสิ่งให้ไหวติงวอกแวกกับการรับรู้ที่พระเจ้าประทานมา การดับอารมณ์ให้แน่นิ่งเหมือนรูปปั้นจึงกระทำได้ยากในระดับที่ไม่ถึง 1% จากคนทั่วทุกมุมโลก
หนทางการแสวงหาความสงบจึงยากลำบากแสนคณานับ แค่เพียงหลุดจากกรอบของสติที่มุ่งมั่นย่อมตกอยู่ใต้อาณัติปราศจากศีลธรรม
กิเลสอาจเป็นฉนวนของบ่อเกิดการกระทำ แต่ประสาทสัมผัสทั้งห้าคือไฟที่จุดให้เริ่มต้นทุกอย่างตามที่ได้รับรู้
1
หากตัดการเข้าถึงทุกสิ่งจะเข้าถึงตัวตนเดิมได้ไม่ยาก แทนที่จะฝึกฝนแบบเดิม ๆ ให้ระงับใจได้ลองเปลี่ยนวิธีตัดขาดจากสัมผัสประสาทดู แล้วจะค้นพบหนทางเปิดประตูสู่มิติที่ไม่เคยเจอ
มีเพียงคนไม่มีเท่านั้นที่จะมีในสิ่งที่คนอื่นไม่มี การมีในสิ่งที่คนอื่นมีแปลว่าไม่มีทั้งที่มี หากอยากมีจงไม่มี หากไม่อยากมีจงอย่าฝืนมี
ประสาทสัมผัสช่วยยกระดับให้มนุษย์แตกต่างจากสิ่งมีชีวิตประเภทอื่น ทว่ายิ่งมีการรับรู้มากยิ่งส่งผลให้วอกแวกจนสติตามแยกแยะไม่ทัน
โฆษณา