กรณีศึกษาจากการค้าทาสเมื่อ 300 ปีก่อน
ที่จุดจบคือคราบน้ำตาและเลือดเนื้อของทุกฝ่าย
ในยุคสมัยที่ชาติมหาอำนาจยุโรปมีความยิ่งใหญ่ และออกล่าดินแดนต่างๆ ทั่วโลกให้อยู่ภายใต้อาณัติของตัวเอง ในฐานะการเป็นเจ้าอาณานิคมต่างก็ต้องมีการจัดหาแรงงานมนุษย์มาใช้ โดยเฉพาะงานแบกหาม งานที่ต้องใช้แรงหนักๆ งานสกปรกต่างๆ ที่ส่วนใหญ่แล้วเจ้าอาณานิคมมักไม่ทำกัน
สิ่งที่เกิดขึ้นคือการนำแรงงานคนที่มีศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ที่ต่ำศักดิ์กว่ามาใช้งาน นำมาซึ่งการค้ามนุษย์เพื่อใช้เป็นแรงงานทาส ทำให้ธุรกิจค้าทาสรุ่งเรืองเฟื่องฟูในอดีต
ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 18 หรือตั้งแต่ปี 1700-1799 ชาติยุโรปมีความมั่งคั่งจากทองคำ แร่เงิน น้ำตาล ยาสูบ และมันฝรั่ง ซึ่งอุดมสมบูรณ์อยู่บนทวีปใหม่ที่ค้นพบมาเมื่อ 200 ปีก่อนหน้า นั่นคือ “ดินแดนอเมริกา”
เมื่อความมั่งคั่งของสินค้าดังกล่าวเพิ่มพูนขึ้น สิ่งที่ตามมาคือการรักษาและขยายฐานอำนาจของประเทศต่างๆ ด้วยการค้า และกองกำลัง
ภาษีและยุทโธปกรณ์ทหาร ถูกใช้กีดกันชาติอื่นไม่ให้มายุ่งเกี่ยวกับดินแดนของตน
เวลาผ่านไป ชาวยุโรปเข้ามาตั้งถิ่นฐานในอเมริกามากขึ้น เนื่องจากภูมิอากาศเอื้ออำนวยต่อการเพาะปลูก ซึ่งพืชผลทางการเกษตรที่สำคัญในยุคนี้คือ อ้อยและยาสูบ
การค้าเจริญเฟื่องฟู ท่ามกลางการกดขี่ของเจ้าอาณานิคม จนสุดท้าย ประชาชนในทวีปใหม่พร้อมใจกันประกาศอิสรภาพ
แต่คนพื้นเมืองจำนวนมากต้องมาเสียชีวิตลงเพราะสงคราม ที่มาพร้อมกับโรคระบาด ในขณะที่พ่อค้าชาวยุโรปต้องการแรงงานเพื่อสร้างผลผลิตเพิ่ม
และนี่จึงนำมาสู่ “การค้าทาส” ในที่สุด
โดยจุดเริ่มต้นการค้าทาส มาจากการที่พ่อค้าชาวโปรตุเกสทำการแลกเปลี่ยนผ้าขนสัตว์ อาวุธปืนกับผู้ปกครองของอาณาจักรแอฟริกา เพื่อโดยมีทาสชาวแอฟริกันเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน
ทาสแรงงานเหล่านั้น ถูกส่งมายังอเมริกาเพื่อทำงานในไร่อ้อยของชาวสเปนและโปรตุเกส
ในเวลาเดียวกัน พ่อค้าชาวอังกฤษก็ย้ายเข้ามาตั้งรกรากในอเมริกาเพิ่มขึ้น ซึ่งมันคือแรงผลักดันให้การค้าทาสเติบโต
ย้อนกลับไปปี 1600 บริษัท รอยัลแอฟริกัน ซึ่งเป็นบริษัทค้าทาสถูกก่อตั้งขึ้นโดยราชวงศ์สจวต และพ่อค้าชาวลอนดอน
บริษัทรอยัลแอฟริกันกระจายสถานีอยู่ตามแนวชายฝั่งแอฟริกาตะวันตก มีเอกสิทธิ์ผูกขาดการค้าทาส ในปี 1660 แถมยังได้รับการช่วยเหลือจากกองทัพบกและกองทัพเรือ สามารถยึดเรือขนส่งทาสของพ่อค้าสัญชาติอังกฤษได้ทุกเมื่อ หากไม่ได้ขึ้นตรงกับบริษัท
รอยัลแอฟริกัน นำเข้าทาสผิวสีจากชายฝั่งแอฟริกาตะวันตก ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเชลยสงครามระหว่างชนเผ่า หรือไม่ก็ถูกลักพาตัว
มีการจับมัดอย่างแน่นหนา ก่อนที่จะนำขึ้นเรืออย่างแออัด และเดินทางข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก เป็นเวลานานถึง 1-2 เดือน จำนวนทาสจำนวนเกินกว่าครึ่งเสียชีวิตระหว่างทาง
แต่การค้าทาสของรอยัลแอฟริกันก็เกือบถึงจุดจบ เมื่อพลเรือเอกโรเบิร์ต โฮมส์ ถูกสั่งให้ไปโจมตี บริษัทค้าทาสผิวสีของดัตช์ในปี 1664 ซึ่งสงครามจบลงด้วยความพ่ายแพ้ จนทำให้บริษัทถูกยุบในปี 1667
ถึงกระนั้น รอยัลแอฟริกันโฉมใหม่ ก็กลับมาในปี 1672 ด้วยการรวมกิจการกับพ่อค้าชาวแกมเบีย
พวกเขาได้สิทธิ์ในดินแดนแอฟริกามากกว่าเดิม โดยสามารถจัดตั้งค่ายทหาร โรงงานผลิตอาวุธ กองกำลัง เพื่อใช้ในการจับกุมทาส ค้าทองคำ และเงินในแอฟริกาตะวันตก
รู้หรือไม่ว่าทาสที่นำเข้ามาในอเมริกาโดยบริษัทจากอังกฤษ เพิ่มขึ้นจาก 5,000 คนต่อปี ในปี 1680 เป็น 45,000 คนต่อปี ในช่วงต้นทศวรรษ 1700
รอยัลแอฟริกันค้าทาสมาจนถึงปี 1731 จากนั้นได้เปลี่ยนไปค้างาและผงทองแทน
2 ปีให้หลัง ชาติอังกฤษสถาปนาอาณานิคมอเมริกาได้ทั้งหมด 13 รัฐ ในทางตะวันออก ส่วนลึกเข้าในแผ่นดินเป็นดินแดนอาณานิคมของฝรั่งเศษ
การขยายอาณานิคมของทั้งสองชาติ นำมาสู่การกระทบกระทั่งกันอยู่บ่อยครั้ง จนกระทั่งเกิดเป็นสงครามใหญ่ที่เรียกกันว่า “สงคราม 7 ปี” ตั้งแต่ปี 1756 - 1763 มีการลากชาติอื่นเข้ามาร่วมด้วยโดยเฉพาะสเปน
ผลของสงครามคือ ฝรั่งเศสพ่ายแพ้ และต้องชดใช้ด้วยดินแดนแคนาดาในกับอังกฤษ และเสียดินแดนที่ราบลุ่มแม่น้ำมิสซิสซิปปีให้กับสเปน
แม้อังกฤษจะเป็นฝ่ายชนะ แต่มันก็ต้องแลกด้วยงบประมาณมหาศาล สิ่งที่อังกฤษแก้ปัญหาในตอนนั้นคือ เก็บภาษาในดินแดนอาณานิม ตั้งแต่ภาษีน้ำตาล ไวน์ ไปจนถึงอากรแสตมป์บนหนังสือพิมพ์
ซึ่งนั่นสร้างความไม่พอใจจนชาวอาณานิคมประท้วงโดยการไม่จ่ายภาษี ถ้าหากไม่มีผู้แทนจากอาณานิคมทั้ง 13 รัฐ
และแล้วรอยร้าวเล็กๆ ก็เกิดขึ้นจากบริษัทอินเดียตะวันออก ที่ก่อตั้งขึ้นโดยอังกฤษเพื่อการค้าในชายฝั่งอินเดีย ซึ่งมีสินค้าสำคัญคือเครื่องเทศ โดยเฉพาะใบชา
ในปี 1771 กษัตริย์สเปนสวรรคต ฝรั่งเศสจึงจัดทัพมุ่งหน้ามายังสเปนที่อ่อนแอ ทางฝั่งอังกฤษที่กำลังกลัวว่าฝรั่งเศสจะยึดสเปนแล้วรวมเป็นหมาอำนาจเดียวกันได้ ซึ่งมันอาจลามมาถึงการยึดดินแดนจักรวรรดิอังกฤษ ทั้งสองมหาอำนาจยุโรปจึงประกาศสงครามต่อกัน
สิ่งที่เกิดขึ้นคืองบประมาณกองทัพอันมหาศาล อังกฤษได้มีการกู้เงินมากมายในรูปแบบพันธบัตร ทำให้เกิดหนี้สินในชาติมโหราฬ
พวกเขาแก้ปัญหาโดยการก่อตั้ง South Sea Company โดยมีไอเดียคือให้เจ้าหนี้อังกฤษเปลี่ยนหนี้ที่รัฐบาลค้างไว้มาเป็นหุ้นของบริษัทแทนได้
แต่หารู้ไม่ว่านั่นคือหายนะอันใหญ่ยิ่ง
South Sea Company ได้รับสัมปทานการผูกขาดการค้าทั้งหมดในแถบมหาสมุทรแอตแลนติกทางอเมริกาใต้
ซึ่งการค้าหลักๆ คือ การค้าฝ้ายและค้าทาส
แต่บริษัทก็ไม่ได้เติบโตรุ่งเรืองเท่าที่ควร ทว่าราคาหุ้นกลับไต่ระดับจาก 10 ปอนด์ ไปถึง 1,000 ปอนด์ในเวลาไม่กี่ปี มันคือฟองสบู่ที่กำลังหลอกสายตานักลงทุน
จึงเป็นจุดสนใจต่อสายตาชนชั้นสูง หรือแม้แต่นักวิทยาศาสตร์ผู้โด่งดังอย่าง ไอแซค นิวตัน ก็ยอมทุ่มเงินเก็บมาลงทุนกับ South Sea นับร้อยล้านบาท
เมื่อคนวงในเห็นว่าบริษัทไม่เติบโตเท่าที่ควร แต่ราคาหุ้นกลับสวนทาง แถมยังเป็นจุดที่สร้างกำไรได้อย่างมหาศาล พวกเขาเหล่านั้นจึงพากันเทหุ้นออกกันอย่างลับๆ
แต่ช้างตายทั้งตัว ก็ไม่อาจเอาใบบัวมาปิดได้ เพราะต่อมาได้มีการเผยผลประกอบการบริษัทอย่าง ซึ่งขาดทุนอย่างมหาศาล
จนในที่สุดบริษัทค้าทาสแห่งนี้ ถึงกาลอวสานลงในปี 1720 หรือถือกำเนิดมาแค่ 9 ปีเท่านั้น
อีกหนึ่งกรณีศึกษาของบริษัทที่ใช้ทาสเป็นแรงงาน
ในปี 1773 บริษัทอินเดียตะวันออกกำลังประสบภาวะขาดทุนอย่างหนัก ใบชาที่ค้างสต็อกกว่า 18 ล้านปอนด์ไม่มีการส่งออก จนต้องมีการปรับลดภาษีใบชา ทำให้ใบชาอังกฤษราคาถูกกว่าอาณานิคมอเมริกา
ผลกระทบลามไปถึงพ่อค้าเมืองบอสตัน สิ่งที่ตามมาคือการแก้เผ็ดโดยชาวบอสตันปลอมเป็นทาสอินเดียนแดง ลักลอบขึ้นเรือบรรทุกใบชาของอังกฤษ แล้วทิ้งใบชาทั้งหมดลงทะเล ซึ่งมันถูกจารึกในหน้าประวัติศาสตร์ว่า “งานเลี้ยงใบชา”
อังกฤษสั่งปิดท่าเรือบอสตัน และนี่เป็นโอกาสให้ตัวแทนทั้ง 13 รัฐอาณานิคม จัดประชุมสภาภาคพื้นทวีปเป็นครั้งแรกที่ฟิลาเดลเฟีย ในปี 1774
ผลของการประชุม คือคว่ำบาตรอังกฤษจากสินค้าทั่วทุกประเภท ซึ่งเบื้องหลังของการคว่ำบาตรคือการสะสมอาวุธปืน และกองกำลังเพื่อต่อกรกับอังกฤษ
วันที่ 4 กรกฎาคม 1776 มีการจัดประชุมสภาแห่งภาคพื้นทวีปอีกครั้ง โทมัส เจฟเฟอร์สัน ร่างคำประกาศอิสรภาพ มีใจความว่า..
“ทั้ง 13 อาณานิคม ไม่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของจักรววรดิอังกฤษอีกต่อไป”
สงครามเริ่มขึ้นแล้ว และมันกินเวลาไป 7 ปี จนต่างฝ่ายต่างอ่อนแอ และอังกฤษยอมรับเอกราชของสหรัฐอเมริกา ในปี 1873
โลกเกิดแผ่นดินแห่งอิสรภาพแห่งใหม่ ที่พร้อมให้ใครต่อใครสร้างชีวิตด้วยตัวเอง
อย่างไรก็ดี จากตัวอย่างของการค้าทาสในอดีต มันคือหน้าประวัติศาสตร์ที่บอกกับมนุษย์ในยุคหลังว่า ไม่มีสิ่งใดที่มีประโยชน์ต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเลย
ประวัติศาสตร์ไม่ได้จารึกให้ซ้ำรอยคราบน้ำตาและเลือดเนื้อ แต่ประวัติศาสตร์จารึกไว้ให้มนุษย์ไม่ย่างกรายกับสิ้งเหล่านั้น
ซึ่งมัน..ช่วยให้ก้าวต่อไปของอารยธรรมเจริญงอกงามในแบบที่มันควรจะเป็น
╔═══════════╗
ไม่พลาดบทความสาระดีๆ ที่ Reporter Journey ตั้งใจสร้างสรรเพื่อผู้ติดตามทุกท่าน อย่าลืมกดติดตามเพจ ติดตาม Reporter Journey ได้ทุกช่องทางที่
╚═══════════╝
.
ติดตาม Reporter Journey ได้ทุกช่องทางที่
Website : reporter-journey.com
Blockdit : blockdit.com/reporterjourney
Facebook : facebook.com/reporterjourney
Tiktok : tiktok.com/@reporterjourney
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
