เราคิดว่าพ่อแม่ที่คิดแบบนี้มีอยู่ทุกยุคสมัย และมีอยู่ทั่วโลก แต่บางครั้งเรื่องราวที่อยู่ในใจพ่อแม่ และคำพูดที่พวกเขาแสดงออก พวกเราเอง ก็อาจไม่เคยคิดที่จะนั่งลงพูดคุยถามไถ่ท่านว่า การที่ท่านคิดแบบนั้น เนื่องด้วยสาเหตุใด (่ส่วนตัวเรา เราให้ความสำคัญกับการสื่อสารในครอบครัวมากค่ะ)
เราเป็นเด็กต่างจังหวัด เป็นบุตรสาวคนเล็กที่พ่อแม่เป็นห่วงมากกว่าปกติ เพราะในวัยเด็กขี้อายและไม่กล้าแสดงออก พี่เราทุกคนล้วนมุ่งหน้าสู่เมืองหลวงกันหมดเพราะความขยันหัวดีของพวกเขา แต่เมื่อมาถึงลูกสาวคนเล็กอย่างเรา แม่ไม่ยอมให้เข้าสู่เมืองหลวงเหมือนพี่ๆ เราจึงเรียนจบมัธยมในเมืองต่างจังหวัด แต่เมื่อเราสอบติด แม่ก็รู้ว่าลูกสาวจะต้องไปใช้ชีวิตในเมืองหลวงอยู่ดี จนกระทั่งเราต้องเดินทางไปตปท.ครั้งแรกคนเดียว และต้องไปใช้ชีวิตที่ไม่คุ้นเคย ยิ่งไกลหนักเข้าไปอีก ตอนแม่ไปส่งเรา แม่ร้องไห้ด้วยความเป็นห่วง แม้เราจะไม่ใช่เด็กๆแล้ว แต่แม่ก็ยังอดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี แกเอาซองมาม่ากับน้ำพริกเผา ตุนให้เราเต็มกระเป๋า คุณคิดดูเถอะ....
พ่อแม่หลายท่าน ไม่ได้ต้องการจะบังคับให้เราทำงานใกล้บ้านหรอกค่ะ เพียงแต่ท่านอาจเป็นกังวลและมองเห็นว่าคชจ.จิปาถะมันสูง และกลัวว่าเราอาจจะเอาตัวไม่รอด ต้องกลับมาพึ่งพาท่านอยู่ดี ส่วนตัวเรารู้สึกหดหู่ใจมาก เมื่อเห็นภาพสังคมในชนบท เมื่อลูกๆโยกย้ายกันไปเติบโตสร้างครอบครัว แต่พอคลอดลูกคลอดหลาน ก็ไม่พ้นจะเอาลูกหลานมาเป็นภาระให้ปู่ย่าวัยชราต้องเลี้ยงดูแทน....
ดังนั้น เราจึงมองว่ามันอยู่ที่ตัวเราต่างหาก ว่าเราพิสูจน์ให้ท่านเห็นได้หรือเปล่า ว่าเราไปเติบโตที่อื่นได้จริงๆ และดีกว่ามาก โดยจะไม่ย้อนกลับมาเป็นภาระให้พวกท่านอีก....
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
