อา.13 มี.ค.65 : ที่นี่คือที่ทำงาน ที่นี่คือบ้าน ที่นี่คือครอบครัว
วันอาทิตย์ลุงขึ้นมาล้างถังดักไขมัน ล้างพื้น และจัดการกับต้นไม้กระป๋องที่หลังร้านกาแฟหวานของลุงให้สะอาดน่ามอง
กวาดถูทำความสะอาดบริเวนหน้าร้านเพื่อให้พนักงานที่มาใช้บริการเกิดความมั่นใจ
เป็นการเตรียมความพร้อมที่คนรับผิดชอบงานจำเป็นต้องเรียนรู้ เข้าใจและมีความตระหนักกับระบบงาน
จัดชั้นวางของให้เรียบร้อยเพื่อใช้พื้นที่รอรับของที่
จ.14 มี.ค.65 : เริ่มต้นวันใหม่วันที่หมุนเวียนอยู่กับสิ่งใหม่ๆในรูปแบบเดิมๆ
ขายรอยเช้าเสร็จลุงก็หุงข้าว ทำกับข้าวกินเองคนเดียวในร้าน วันนี้เป็นเมนูไก่หมักพริกไทยกระเทียมน้ำมันหอยทอดสุกจัดๆ ไม่มีอะไรยากเลยสำหรับลุงถ้ามีอุปกรณ์พอพอที่จะผสมกันแล้วกินได้
วันนี้ป้ากุ้งทำข้าวเหนียวมูลหน้ามะพร้าวผัด
จ.14 มี.ค.65 : วันนี้ยอดขายตกมากเพราะพนักงานบางคนอยู่ในกลุ่มเสียงเพราะสามชิกในครอบครัวหรือเพื่อนที่ทำงานร่วมกันตรวจพบเชื่อก็หมายความว่าทุกชีวิตในห้องทำงานเดียวกันจะต้องถูกกักบริเวณรอดูอาการเจ็ดวัน และถ้าตรวจพบในช่วงเวลาที่กักตัวก็จะต้องนับต่ออีกเจ็ดวันจนกว่าจะนิ่ง สวนคนที่ตรวจพบเชื้อต้องหยุดรักษาตัวจนกว่าแพทย์จะออกใบรับรอง ซึ่งถ้าพบว่ามีผู้ติดเชื้อหลายหน่วยงานก็เหลือพนักงานออกมากินข้าวน้อยลง
อย่างไรก๋ตาม ถึงแม่จะมีพนักงานมาพักกินอาหารมากหรือน้อยเพียงใด หลังการขายลุงก็ยังทำหน้าที่เช็ดโต๊ะ ซักผ้าเช๊ดโต๊ะตากแห้งเป็นประจำเหมือนเดิม
อ.15 มี.ค.65 : ทำทุกอย่างควบคู่กันไป อะไรทำได้ก่อนก็ทำก่อน อะไรต้องยืนเฝ้าก็เฝ้า อะไรซิกแซ๊กได้ก็ทำสลับกันไปมา ที่ทำได้อย่างนี้เพราะ #ที่นี่คือที่ทำงาน #ที่นี่คือบ้าน #ที่นี่คือครอบครัว
แป๊ปซี่ก็เข้าม...หาออเดอร์นิดๆหน่อยๆก็ยังดีครับลุง
น้ำดื่มเซลก็โทรมาหาว่า นานแล้วทำมัยไม่สั่งของเสียที่
งานนีลุงสารภาพขอความเห็นใจว่าร้านเล็กๆของลุงบวมปูดเหมือนกับตูดไก่ไข่
พฤ.17 มี.ค.65 : วันนี้ลุงทไไข่เจียวกระเทียมเยอะๆ พริกขี้หนูเผ็กๆ ใส้กรอกเก่าๆสองชิ้น / มื้อกลางวันข้าวเหลือน้อยก็เลยลวกมาม่าเติมลงไปกินกับข้าวหนึ่งซอง
สั่งไปแล้วของยังไม่มา อาการร้านเฮียขายส่งแกน่าเป็นห่วง
ศ.18 มี.ค.65 : 05:20 น.ก่อนออกไปเปิดร้านมีลุงเวลาเทถุงฉี่ให้แม่ ป้อนแบรนรังนกที่ได้ของขวัญมาตั้งแต่ปีใหม่ ป้อนน้ำ ส่วนพ่อลุงยังช่วยตัวเองได้ลุงก็แค่ชะโงกหน้าไปมอง เห็นว่ายังหลับอยู่ก็ไม่ได้สอบถามอะไร เช้ามาลุงทำหน้าที่ได้เท่านี้... ก่อนที่จะบอกกับแม่ว่า .. ไปขายของแล้วนะ... พูดซ้ำไปซ้ำมา..จนกว่าแม่จะยิ้มหรือตอบว่า...ค่ะ...
ศ.18 มี.ค.65 : ข้าวอบลาบไก่ (ฝีมือร้านข้างลุง) วันนี้สรุปว่าโคตรเผ็ดเลยกินไม่ได้ตัดส นใจตั้งไว้เฉยๆก่อนหิวเมื่อไรค่อยตัดสินใจว่าจะเดินหน้าต่ออย่างไร แต่เช้านี้ลองท้องด้วยโรตีไข่ กล้วยหอม กาแฟร้อนไปแล้วหนึ่งชุด
ส.19 มี.ค.65 : ทั้งที่เมื่อวานนี้อากาศร้อนอบอ้าวเหงื้อแฉะจนตัวเปียกตั้งแต่เช้าค่ำ แต่พอตกค่ำจนถึงเช้าวันนี้อากาศกรุงเทพฯ อ่อนนุช บ้านลุงกำลังเย็นสบาย ลุงตื่นนอนด้วยความสดชื่นและตื่นมาพบกับความสุขในยามหลับของพอและการรอทำภาระกิจประจำวันของแม่ลุง ลุงก็พร้อมที่จะสู้กับชีวิตต่อไป
วันนั้วันเสาร์ไม่มีร้านขายข้าวลูกค้าจึงเข้าทำงานสายเพราะต้องหาข้าวกินเอง ลุงก็เลยถือโอกาสขึ้นร้านสายกับเขาด้วย
ถึงร้านเห็นของที่สั่งไว้ตั้งแต่เมื่อวานเข้ามากองอยู่หน้าร้าน เพราะสาเหตุที่ร้านลุงมีพื้นที่เล็กทำให้ต้องจัดของออกไปกระจายยังจุดวางขายไปด้วยและจัดของที่กองขวางอยู่หน้าร้านเข้าที่เข้าทางไปพร้อมกันด้วย
ลุงเป็นคนขายของ แต่มักได้รับการจุนเจือจากพนักงานที่เป็นลูกค้าอยู่เป็นประจำไม่ว่าจะเป็นขนม ผลไม้ ผัก ปลาแห้ง แม้แต่อาหารสำเร็จต่างๆ จนลุงไม่สามารถตอบแทนไหว แต่ลุงก็ไม่สามารถห้ามพวกเขาได้เพราะลุงรู้ว่าที่เขาเอามาให้เพราะรักลุงเหมือนญาติของเขาจริงๆ
ส.18 มี.ค.65 : ว่าด้วยเรื่องอาหารการกินวันเสาร์นี้ที่ร้านลุงเป็นมา ม่า น้ำมาผัดกับผัดหน่อไม้ดองที่เหลือกินจากบ้านเมื่อวานนี้ (ลุงไม่ทิ้งของ) ปรุงรสชาดใส่น้ำตาลลงไปนิดหน่อย ผัดคลุกเคล้าให้เข้ากันเปิดไปอุ่นอบให้เส้นแห้งกำลังนุ่ม หน้าตาอย่างที่เห็นทำเสร็จกินเลยอร่อยดี
กำลังอร่อยเพิดเพลินกับมาม่าผัดเผ็ดหน่อไม้ดอง เซลส่งของตากเลอร์เบลเข้ามาส่งของอีก 2,883 บาท ถึงเวลาซื้อก็ต้องซื้อ ถึงเวลาขายก็ต้องขายหมุนเวียนเปลี่ยนไปอยู่อย่างนี้ชีวิตลุง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
