ซันเด เป็นไอศกรีมจำนวนตั้งแต่หนึ่งลูกหรือมากกว่า ราดด้วยน้ำเชื่อมและมีเครื่องโรยหน้าวางอยู่ข้างบน เช่น สปริงเคิลส์, วิปครีม, ถั่วลิสง, เชอร์รีมารัสชิโน หรืออาจจะเป็นผลไม้ เช่น กล้วย หรือ สับปะรด ในภาษาอังกฤษใช้คำสะกดว่า"sundae" ซึ่งคล้ายกับคำว่า"sunday" ที่แปลว่าวันอาทิตย์
ประวัติของซันเดมาจากหลากหลายแหล่งที่มา โดยที่ได้ถูกกล่าวถึงบ่อยคือ ในสมัยก่อนนั้น ซันเดเป็นรูปแบบของไอศกรีมที่ผสมโซดา ตามหลักฐานจากห้องสมุดอีแวนสตัน ในรัฐอิลลินอยส์ ประเทสหรัฐอเมริกา ระบุว่าการดื่มโซดาในวันอาทิตย์นั้นผิดกฎหมายในรัฐอิลลินอยส์ เนื่องจากวันอาทิตย์ เป็นวันที่ชาวคริสต์ศาสนิกชนทั้งนิกายโรมันคาทอลิก โปรเตสแตนต์ จะต้องไปสวดมนต์ที่โบสถ์ บางหลักฐานก็กล่าวว่าเป็นการคิดค้นสิ่งใหม่ในการตั้งชื่อและสื่อถึงการตระหนักต่อกฎหมาย แต่หลักฐานที่มาของซันเดตามพจนานุกรมภาษาอังกฤษ ฉบับออกซฟอร์ด ไม่แน่ชัด
ไอศกรีมซันเด เคยเป็นขนมน้ำพุโซดาที่ขายในวันหยุดช่วงต้นยุคศตวรรษที่ 20 และได้รับความนิยมอย่างรวดเร็ว โดย ดิไอศกรีมเทรดเจอร์นัล ได้ตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1909 ระบุว่ามีซันเดหลายประเภท ทั้งซันเดธรรมดา หรือที่เรียกว่า"เฟรนช์ซันเด" รวมไปถึงซันเดที่มีรูปแบบแปลกใหม่เช่น โรบินฮูดซันเด, โกโก้คาราเมลซันเด, แบล็กฮอว์คซันเด, แองเจิลเค้กซันเด, เชอร์รีดิปซันเด, ซินนามอนพีกซันเด, โอเปราซันเด, เฟลอร์ดีออเรนจ์ซันเด, นิกเกอร์บ็อกเกอร์ซันเด, ทอลลีโฮซันเด, บิสมาร์ค และ จอร์จ วอชิงตันซันเด เป็นต้น
เมืองทูริเวอส์ได้อ้างว่าเป็นต้นกำเนิดของการคิดค้นไอศกรีมซันเด โดยจอร์จ ฮัลเลาเออร์ ได้สั่งไอศกรีมกับ เอ็ดเวิร์ด ซี. เบอเนอส์ เจ้าของร้านเบอเนอส์โซดาเฟาเทน ให้ราดซอสช็อกโกแลตลงบนไอศกรีม ในปี พ.ศ. 2424(ค.ศ. 1881) ต่อมาเบอเนอส์ได้ขายไอศกรีมรูปแบบนี้ในทุกวันอาทิตย์ หลังจากนั้นก็ได้ขายในทุก ๆ วัน โดยตามเนื้อเรื่องนี้รูปแบบได้เปลี่ยนไปเมื่อพนักงานขายแก้วได้สั่งให้ใส่จานที่มีรูปร่างคล้ายเรือแคนู หลังจากนั้นเบอเนอส์ได้เสียชีวิตลงในปี ค.ศ. 1939 โดย"ชิคาโกทรีบูน" ได้พาดหัวข่าวว่า"ชายผู้ผลิตไอศกรีมซันเดคนแรกได้เสียชีวิตลงแล้ว" โดยนักเรียนมัธยมปลายจากโรงเรียนอิทาคาได้อ้างว่าเมื่อตอนนั้นเบอเนอส์เพิ่งจะมีอายุได้เพียง 16 หรือ 17 ปี ในปี ค.ศ. 1881 ทำให้ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่เขาจะเปิดร้านขายไอศกรีมในปีนั้น อีกทั้งยังคาดว่าเบอเนอส์ได้เสียชีวิตลงในปี ค.ศ. 1899 ไม่ใช่ ค.ศ. 1881
อีแวนสตันเป็นเมืองแรกที่สามารถผ่านกฎหมายที่บังคับห้ามขายโซดาในวันอาทิตย์ได้ ในปี พ.ศ. 2433(ค.ศ. 1890) บ่งบอกถึงการบังคับกฎหมายที่ทำให้ห้ามขายโซดาในวันอาทิตย์ได้ โดยสามารถทำการขายของหวานต่อได้ในวันจันทร์ ซึ่งตัวแทนในท้องถิ่นได้ให้เปลี่ยนชื่อไอศกรีมชนิดนี้ให้สะกดเป็น"Sundae"
หลังจากเมืองอิทาคาได้อ้างว่าเป็นต้นกำเนิดของไอศกรีมซันเด นักวิจัยที่ศูนย์ประวัติศาสตร์ในเมืองทอมป์กินส์เคาตี ได้ระบุไว้ว่า "ในวันเสาร์ที่ 3 เมษายน ค.ศ. 1892 ในเมืองอิทาคา จอห์น เอ็ม. สกอตต์ และ เชสเตอร์ แพลตต์ ได้คิดค้นไอศกรีมซันเดครั้งแรกขึ้น" แพลตราดซอสเชอร์รีบนไอศกรีม อีกทั้งยังประดับด้วยผลเชอร์รีบนไอศกรีม โดยมีชื่อว่า "เชอร์รีซันเด" อีกทั้งยังมีการพบหลักฐานที่เป็นเอกสารซึ่งลงโฆษณาหนังสือพิมพ์แพลตต์แอนด์โคลต์เป็น"เชอร์รีซันเด" บนวารสารอิทาคาเดลี เมื่อวันที่ 5 เมษายน ค.ศ. 1892 ต่อมาในเดือนพฤษภาคม ปีเดียวกัน แพลตต์แอนด์โคลต์ ได้นำเสนอเมนู "สตรอว์เบอร์รีซันเดย์" และ "ช็อกโกแลตซันเดย์" ด้วย
ไอศกรีมซันเดของแพลตต์แอนด์โคลต์ได้ขายดีมากในปี ค.ศ. 1894 เชสเตอร์ แพลตต์ ได้พยายามจดทะเบียนชื่อไอศกรีมซันเดย์(ภายหลังเปลี่ยนเป็นคำว่า“ซันเด”มาจนถึงปัจจุบัน)
เมืองเพลนฟีลด์ได้อ้างว่าเป็นเมืองแรกที่คิดค้นไอศกรีมซันเด โดยผู้คนในท้องถิ่นเชื่อว่า นายซอนน์ทัก เภสัชกรในเพลนฟีลด์ ได้คิดค้นเมนูนี้ขึ้นหลังจากลูกค้าต้องสิ่งแปลใหม่ โดยเขาได้ตั้งชื่อว่า"ซอนน์ทัก"(Sonntag) ซึ่งมีความหมายว่าวันอาทิตย์ในภาษาเยอรมัน และหลังจากนั้นก็ได้เปลี่ยนคำสะกดมาเป็น "ซันเด"(Sundae) ชาร์เลส ซอนน์ทัก ได้เป็นเภสัชกรตั้งแต่เขาเรียนจบจากโรงเรียนเภสัชกรในปี ค.ศ. 1890 เขาทำงานประมาณ 1 ปี และจ้างผู้ช่วยมา 2 คน คือ ดร.เดวิด ดับเบิลยู. จัมป์ และ เอฟ. อาร์. โทเบียส ซึ่งเขาเปิดร้านขายยาของเขาประมาณปี ค.ศ. 1893 ถึง ค.ศ. 1895 และได้ขายไอศกรีมโซดาด้วย
ซันเดแบบดั้งเดิมประกอบไปด้วยไอศกรีมวานิลลา ราดด้วยซอสหรือไซรัป, วิปครีม และเชอร์รีมารัสคีโน ซึ่งซันเดแบบดั้งเดิมจะตั้งชื่อตามไซรัป เช่น เชอร์รีซันเด, ช็อกโกแลตซันเด, สตรอว์เบอร์รีซันเด, ราสเบอร์รีซันเด เป็นต้น โดยซันเดแบบนี้จะเสิร์ฟในแก้วรูปทรงคล้ายแจกัน ทำให้แก้วแบบนี้ถูกเรียกว่า แก้วซันเด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
