ผมขอนินทาเจ้านาย..my boss..
สวัสดีครับ.. ผมเป็นพนักงานตัวเล็กๆคนนึงที่มีเจ้านายเจ้าอารมณ์เหมือนกับคนทั่วๆไป ตัวผมเองมีหน้าที่ทำงานใกล้ชิดกับเขา ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดหรือใช้คำว่ากินนอนด้วยกันเลยก็ว่าได้
งานที่ผมทำเกี่ยวข้องกับแสงสีเสียงครับ ชีวิตของผมจึงไม่มีคำว่าเหงาเข้ามาแทรกซึมเลย อย่างที่ผมบอก ผมใช้ชีวิตติดตามเจ้านายของผมตลอดเวลา นั่นจึงทำให้ผมโสด ฮ่าๆๆ ครับผมโสด
เป็นเพียงภาพประกอบ cr.jackson Wong
เฉกเช่นเดียวกับเจ้านายของผม แต่ผมมันต่างกับเขาตรงที่เขามีทุกอย่างแต่ผมไม่มี อย่างเดียวที่เรามีเท่าเทียมกันก็คือความโสด เจ้านายผมเขาหล่อครับหล่อมาก เป็นที่หมายปองของสาวๆทั่วทั้งพระนคร ฮ่าๆๆ ว่าไปนู้น วันๆมีผู้หญิงมากหน้าหลายตาพร้อมจะประเคนความสาวให้แก่เขา
แต่ก็ว่าไม่ได้เพราะเขาหล่อจริง แถมรวยด้วย ฮ่าๆ
ถึงอย่างนั้น นั่นก็เป็นเพียงภาพภายนอกที่ผู้คนเห็น ภาพลักษณ์ของเขาดูสมบูรณ์แบบไปซะทุกอย่าง ราวกับว่าชีวิตนี้จะไม่รู้จักกับความทุกข์ยาก
แต่ทว่าเขากลับเอาแต่หมกมุ่นกับเรื่อง...งาน..งาน
..และงาน เขาเป็นเหมือน 👑 king ที่ขาด Queen
ในบริษัทของเราจึงมีความหยาบกร้านอยู่ไม่น้อย
กว่าห้าร้อยชีวิตคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ผู้ชายหยาบๆก็ปาไป70% ส่วนคนที่โสดแบบจริงจังก็อยู่ข้างตัวของเขาทั้งหมด พนักงานผู้หญิงที่จะเข้ามาทำงานใกล้เขาต้องแต่งงานแล้วเท่านั้น ฮ่าๆใช่ครับเจ้านายผมเขารู้ตัวเขาดีว่าเขาหล่อเพื่อป้องกันหลายๆเรื่องที่จะมากระทบกับงานนี่จึงเป็นวิธีที่ดีที่สุด
ผมไม่เคยถามเจ้านายหรอกนะว่าทำไมเขาถึงไม่หาผู้หญิงดีๆสักคนเข้ามาในชีวิต เพราะเอาจริงๆแล้วถ้ามีเข้ามา ผมว่าผู้หญิงก็คงรับเขาไม่ได้หรอก ไม่ใช่ว่าเขาไม่ดีนะ เขาดี แต่เขาเป็นพวกบ้างาน
เพราะในหนึ่งวัน เขาทำงานไปแล้ว 21 ชม. อีก 3 ชม.คือเวลานอน แล้วผู้หญิงที่ไหนจะรับได้ล่ะ ครับรวมถึงผู้หญิงของผมด้วยและผมขอย้ำอีกครั้งว่าเป็นเพราะเขาผมถึงยังโสดจนถึงทุกวันนี้
ที่ผมกล่าวมาไม่ใช่ว่าผมเกลียดเขานะครับผมรักเขาเหมือนน้องชายคนนึงเลยล่ะ เขามีความสุขในการทำงานผมก็มีความสุขไม่ต่างกัน เราใช้ชีวิตแบบนี้มาหลายปีแล้ว เวลาทำงานก็ทำงาน ว่างก็สังสรรค์ เราดื่มกันบ่อยจนเป็นเรื่องปกติแล้ว
ทุกอย่างเป็นแบบนี้มานาน จนวันนึงก็เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่
เมื่อมีผู้หญิงคนนึงก้าวเข้ามาในชีวิตของเจ้านายผม เธอมาเปลี่ยนโลกดิบๆของชายอกสามสอก
อย่างพวกเราให้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ
ความจริงแล้วมันเริ่มเปลี่ยนมาสักพักแล้วแต่พวกเราพึ่งจะมารู้ตัวเมื่อเราได้เจอตัวจริงของเธอ ผมรู้ว่าพวกเขาสองคนเริ่มต้นกันตอนไหน แต่ผมแค่ไม่เคยคิดว่านั่นจะเป็นจุดเปลี่ยน จนวันนี้วันที่เจอเธอตัวเป็นๆ
เธอเป็นผู้หญิงธรรมดาครับ สูงราวๆ155 ซม. เจ้าเนื้อนิดๆแต่ไม่ถึงกับอวบ ตัวเธอเล็กนิดเดียว ผมยาวหนา ผิวขาวเหลือง ปากนิดจมูกหน่อย มองผ่านๆก็ผู้หญิงธรรมดาๆทั่วไปนี่แหละครับ แตกต่างคือดวงตาเธอสวยมาก เหมือนกับดวงตาของเจ้านายของผมที่สดใสเป็นประกายและมีพลังงานชีวิต แต่ดวงตาของเธอสวยไปอีกแบบ แบบที่หาคำตอบไม่ได้แบบที่เรียกได้ว่าลึกลับน่าค้นหาแบบที่เรียกได้ว่าเมื่อสบตาราวกับต้องมนต์ ผมว่าเจ้านายผมต้องแพ้สิ่งนี้แน่นอนครับ
ก่อนหน้าพวกเขาคุยกันผ่านช่องทางออนไลน์ จนเธอตัดสินใจเดินทางมาเจอกับเขาที่นี่ เพราะเจ้านายผมไม่สามารถไปหาเธอได้ด้วยเหตุผลจำเป็นนานับประการ ห้องของเธอถูกเตรียมไว้ตั้งแต่เธอบอกว่าจะมาแม้ยังไม่ได้กำหนดวันด้วยซ้ำ นั่นเป็นสิ่งแรกที่เราตกใจหลังได้รับคำสั่งให้ตะเตรียมมัน
เจ้านายของผมไม่ได้แสดงออกว่ารอแต่ผมรู้ว่าเขากำลังรออย่างใจจดใจจ่อ และนั่นคือเรื่องแปลกเรื่องที่สอง เขาไม่เคยรอใครผู้ชายคนนี้จะอารมณ์เสียทุกครั้งที่ต้องรออะไรนานๆ เขาเคยชินกับการที่ทุกอย่างถูกเตรียมไว้พร้อมเสมอสำหรับเขาเมื่อเขาเอ่ยปากทุกอย่างจะต้องพร้อมและมากองอยู่ตรงหน้าเขา
แต่นี่เขารอ รอแบบเงียบๆมานานถึงสองเดือน สำหรับเขามันนานมากมากเกินที่เขาจะสามารถรอได้ แต่เขารอ
วันที่ถึงกำหนดว่าเธอจะมาพนักงานคนที่ไม่เคยเห็นเธอในวิดิโอคอลของเจ้านายต่างวาดภาพไว้ว่าเธอต้องสวยราวกับนางฟ้าแน่ๆ ถึงได้มัดใจบอสใหญ่ของพวกเขาได้ ฮ่าๆๆ แต่เปล่าเลย เธอคือผู้หญิงธรรมดาๆทั่วไปนี่เอง
เธอมาในชุดกางเกงขายาวเสื้อแขนยาวแฟชั่นปกติแต่ก็น่ารักในแบบของเธอ อ่อผมลืมบอก
เธอเป็นต่างชาติ พวกเราคุยกันคนละภาษา ซึ่งเธอเองก็ใช้ภาษาไม่เก่งซะด้วย นี่เป็นอีกเรื่องแปลกที่ผู้ชายใจร้อนคนนึงจะอดทนฟังภาษาแปลกๆ หรือคุยกันไม่รู้เรื่องได้ แต่เขากลับดูใจเย็นและตั้งใจฟังเธออย่างเห็นได้ชัด
เวลาทำงานของพวกเราไม่เป็นเวลา วันที่เธอมาเจ้านายผมกลับจำเป็นต้องออกไปทำงานสำคัญ นั่นเป็นเพราะเธอไม่ได้บอกเวลาที่แน่ชัดว่าจะมาถึงตอนไหน เจ้านายผมจึงจัดเวลาไม่ถูกและงานที่ว่าก็ดันสำคัญมากซะด้วย
และนั่นเป็นครั้งแรกเลยที่ผมไม่ได้ไปทำงานกับเจ้านาย เขาสั่งให้ผมรอเธอและดูแลเธออย่างดีเมื่อเธอมาถึง
เขาไปทำงานด้วยหน้าตาที่คิดหนักอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ดูลนลานและกังวนแบบที่เห็นได้ชัด ใช้ภาษาชาวบ้านอย่างเราๆก็ตื่นเต้นนั่นแหละ ฮ่าๆ
ผมแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ว่านั่นคือเขา เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย เท่าที่ผมรู้จักเขามา เขาดูห่วงหน้าพะวงหลังและร้อนรน ฮ่าๆผมละอยากให้พวกคุณเห็นจริงๆ
ผมไปรับเธอที่สนามบินและพาเธอมาที่บ้าน สิ่งที่ผมสัมผัสได้คือความอ่อนน้อมถ่อมตนของเธอ และให้เกียรติผมอย่างมาก เธอเรียกผมพี่ทุกคำและยิ้มเสมอเมื่อหันไปสบตา เธอดูไม่มีพิษสงอะไรราวกับไข่เปลือกปางที่จะเตะต้องแรงไม่ได้
ผมเป็นอีกคนที่ตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว อย่าว่าผมนะผมไม่ได้คิดเกินเลยกับเธอเลย แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงเปลี่ยนเจ้านายจอมโหดของผมได้ ทั้งที่เธอตรงกันข้ามกับเขาทุกอย่าง เหมือนกับว่าเป็นเส้นขนาน
เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นผมก็แจ้งไปยังเจ้านายสุดที่รักของผม ปลายสายถามคำถามย้ำๆซ้ำๆว่าผมทำมันดีแล้วจริงๆหรือ เฮ้อเขากลายเป็นคนย้ำคิดย้ำทำตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ เขากลายเป็นคนที่ไม่เชื่อใจผมไปแล้ว เขากลัวว่าผมจะทำมันออกมาไม่ดี เขาไม่เคยไม่เชื่อใจผมเลยนะพวกคุณรู้ไหม ฮ่าๆ
ให้ตายสินี่เค้าเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ได้ยังไง
หลังจากนั้นผมก็ได้รับสายจากหน่วยข่าวกรองของผมว่าเจ้านายสุดที่รักของผมทำงานได้ไม่ดีเลยวันนี้ ผมต้องติเขาซะหน่อยแล้วว่าไหม หน่วยข่าวบอกว่าวันนี้ทั้งวันเขาไม่มีสมาธิเอาซะเลย แต่ก็เอาเถอะถึงเขาไม่มีสมาธิแต่เขาก็ไม่ได้ทำงานพลาด เอาเป็นว่าผมให้อภัยเขาแล้วกัน
วันนี้น่าจะเป็นวันที่ทรมานที่สุดแล้วสำหรับเจ้านายผม ฮ่าๆ สะใจจริงๆว่าไหม
ผมทำตามคำสั่งเขาทุกอย่างแล้วและนั่งรอเขากลับมาพร้อมๆกับเธอ เธอถามผมว่าปกติผมอยู่กับเจ้านายตลอดแต่ทำไมวันนี้ถึงมานั่งอยู่ตรงนี้กับเธอ ผมตอบเธอกลับไปว่าผมทำตามคำสั่งของเจ้านายผมครับ เธอยิ้มตอบรับด้วยท่าทางอ่อนน้อมเช่นเดิม
หัวใจผมสลายแล้วฮะมุง หัวใจผมแตกออกเป็นล้านๆชิ้น ฮ่าๆๆ เธอน่ารักมากเลยครับยิ่งผมได้คุยกับเธอผมก็ยิ่งสงสัยว่าทำไมผู้หญิงที่ดูเปราะบางอย่างเธอถึงเอาชนะใจที่หยาบกระด้างเจ้านายผมได้ ความรู้สึกของผมตอนนั้นมันเต็มไปด้วยคำถามมากมาย
สักพักเจ้านายผมก็กลับมาถึงบ้าน เขาเปิดประตูเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข สมกับการรอคอยของเขา พวกเขาทักทายกันด้วยความเขินอายตามประสาคนพึ่งเจอกันครั้งแรก แต่ด้วยความที่เจ้านายผมไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่ หลังจากที่พยายามตีมือตัวเองอยู่หลายครั้งเขาก็อดไม่ได้ที่จะขอกอดเธอสักครั้งด้วยความคิดถึง
เธอยิ้มเขินแล้วบอกอนุญาตเขา หลังจากนั้นเหรอครับ ฮ่าๆ เจ้านายผมก็กอดเธอสิรออะไรล่ะ เขากอดเธอจนตัวเธอจะแตกอยู่แล้ว เห็นแล้วหมั่นใส่้จริงๆ
สรุปผมหมดประโยชน์และถูกไล่ออกมาข้างนอก วันนั้นเป็นวันแรกที่ผมได้กลับบ้านเร็ว ไม่ใช่สิต้องพูดว่าได้กลับบ้านบ้างแล้วถึงจะถูก
พวกคุณคงคิดเหมือนที่ผมคิดใช่ไหมว่าหลังจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้น เสือต้องขอย้ำเหยื่อแน่ๆใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆๆ เสียใจด้วยนะมันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดกันหรอกนะ
เป็นเพียงภาพประกอบ cr.Jackson wong
พวกเรามองเธอและมองเจ้านายของผมผิดไป ผมมารู้ทีหลังว่าคืนนั้นมันไม่ได้มีอะไรเกินเลยเลย แต่นั่นก็มีแค่ผมคนเดียวที่รู้ ส่วนคนอื่นเข้าใจกันตามนั้นหมด
ส่วนผมโคตรจะไม่เข้าใจเลยว่าทำไม เจ้านายผมบอกว่าเธอยอมให้คนอื่นคิดว่าเธอใจง่ายและยอมให้เจ้านายผมฉวยโอกาสได้ตามสบายยกเว้นแค่ขึ้นเตียงเท่านั้น เธอบอกว่าเธอไม่จำเป็นต้องมีค่ามากพอสำหรับคนอื่น แค่เธอมีค่าสำหรับเขาคนเดียวก็พอ
แค่เขารู้ว่าเธอไม่ได้เป็นผู้หญิงใจง่ายคนเดียวก็พอ และนั่นแหละครับมันทำให้ผมรู้ว่าเธอแปลกพอๆกับเจ้านายของผมเลย ผมงงกับตรรกะเธอมาก
เธอใช้ชีวิตวนเวียนอยู่ปลายจมูกของเจ้านายผมเป็นเวลา 1อาทิตย์ ให้เจ้านายผมทรมานใจเล่นๆที่ได้แต่มองแต่ไม่ได้กิน สาแก่ใจผมยิ่งนัก ฮ่าๆๆ ถึงจะได้แตะต้องเธอบ้างแต่มันก็คงไม่พอสำหรับผู้ชายอย่างเราๆหรอกครับ ถ้าเป็นแบบนี้สู้เธอไม่ให้แตะตัวเธอเลยจะดีกว่า ผมว่ามันจะดีกว่า ขนาดผมไม่ใช่เจ้านายผม ผมยังอึดอัดแทนเลย
ความรู้สึกคงจะเหมือนเรากำลังนั่งเฝ้าอาหารจานโปรดอยู่ ทั้งที่มันน่ากินและกลิ่นหอมขนาดนั้น แต่ก็ทำได้แต่ถือมีดกับซ่อมตั้งท่ารอ และรอจนน้ำลายไหล
ฮ่าๆๆนี่ผมกำลังสะใจอยู่ใช่ไหมเนี่ย
โถๆ เจ้านายที่น่าสงสารของผม ผมว่ากรรมกำลังตามทันเขาแน่ๆ เพราะเขาทำให้ลูกน้องของเขาโสดหลายต่อหลายคนแล้ว เพราะความบ้างานของเขา
ส่วนเธอมาครั้งนี้เธออยู่แค่ 1 อาทิตย์เท่านั้น เธอทำตัวเหมือนเป็นใส่ศึก เธอคุยกับทุกคนถามทุกอย่างที่สามารถถามได้เหมือนเจ้าหนูจัมไม แต่บางที่เธอก็เงียบเหมือนกับเป็นคนละคน แต่นั่นก็ขึ้นอยู่กับสถานะการด้วย หรือพูดง่ายๆก็คือเธอวางตัวได้ดีเชียวล่ะ
เธอดูว่าง่ายเอาใจง่ายอะไรก็ได้ไปซะทุกอย่างผิดแผกจากผู้หญิงปกติทั่วไป จนหลายคนตั้งแง่ว่าเธอทำเพื่อเอาใจเจ้านายของเรา
และเธอก็กลับไปพร้อมกับคำถามมากมาย สรุปคือเจ้านายของผมไม่ได้กินอาหารจานโปรดจานนั้นจริงๆ เสียเป็นแสนแขนไม่ได้จับ ฮ่าๆ ว่าไปนู้นได้จับสิทั้งจับทั้งดมแต่ไม่ได้กิน หุหุ
แปลกอีกเรื่องคือเธอไม่ได้ขออะไรจากเจ้านายผมเลย ไอ้ที่ว่าเสียเป็นแสนน่ะไม่ใช่แสนนะ ล้าน ล้านต่างหากล่ะ แต่เป็นการยอมเสียด้วยจิตเสน่หา ผู้ต้องหาไม่ได้เรียกร้องแม้แต่บาทเดียว เป็นการจ่ายแบบยัดเยียดจ่าย เหลืออย่างเดียวที่เจ้านายผมยังไม่ได้ยัดเยียดให้เธอคือ ยัดเยียดความเป็นผัว ฮ่าๆๆๆๆ
เท่าที่รู้ฐานะทางบ้านเธอไม่ได้ดีเท่าทีควรแต่เธอกลับไม่ขออะไรเลยจะไม่ให้ผมบอกว่าเธอเแปลได้ไงล่ะ พวกคุณคิดว่ามันจะมีผู้หญิงแบบนี้บนโลกเหรอ อย่างน้อยๆคนเรามันก็ต้องมีความอยากได้บ้างล่ะน่า
ผมไม่สามารถรู้บทสนทนาของพวกเขาสองคนได้แต่นี่คือสิ่งที่ผมเห็นและฟังจากเจ้านายที่เห็นว่าผมเป็นพี่จึงเล่าให้ฟังเท่านั้น ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอคนนั้นคิดอะไรอยู่
หรือเธอกำลังคิดการใหญ่อยู่นะ
โปรดติดตามในตอนต่อไป
me. ถนนสายเก่า
cr.คนเล่า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
