ชีวิตของคนเราก็มีแค่นี้...
ชีวิตของคนสักคนหนึ่งนั้นเกิดมาเพื่ออะไร?
ชีวิตของคนที่ได้อัตภาพอันประเสริฐกำหนดมาเป็นมนุษย์นั้น สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ เราต้องเอาร่างกายนี้มาสร้างประโยชน์ตน และประโยชน์ส่วนรวมให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาท
การสร้างประโยชน์ตนนั้นก็คือ การนำร่างกายของตนมาสร้างคุณงามความดี ให้ทาน รักษาศีล เจริญจิตภาวนา เพื่อถ่ายถอนภพชาติให้สั้นหมด หรือหมดลงในอัตภาพนี้
การสร้างประโยชน์ส่วนรวม ก็คือ เรานำร่างกายนี้มาสร้างคุณงามความดี เสียสละ เพื่อให้ความดีทั้งหลายเหล่านั้นจารึกไว้ในผืนแผ่นดิน ให้ลูก ให้หลาน ให้บุคคลที่อยู่เบื้องหลังได้มีตัวอย่างแบบอย่างในการเสียสละทำคุณงามความดีของเรา
ถ้าหากใครจะคิดถึงเราก็ให้เขาคิดถึงแต่คุณงามความดีที่ได้เคยกระทำไว้
อนิจจา วะตะ สังขารา = สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ
อุปปาทะวะยะธัมมิโน = มีความเกิดขึ้นแล้วมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา
อุปปัชชิตะวา นิรุชฌันติ = ครั้นเกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป
เตสัง วูปะสะโม สุโข = ความเข้าไปสงบระงับสังขารทั้งหลาย เป็นสุขอย่างยิ่ง ดังนี้
บังสุกุลตาย (ฉบับภาษาอ่าน+แปล)
บ้านหลังสุดท้ายของชีวิต
สัพเพ สัตตา = สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง
มะรันติ จะ มะริงสุ จะ มะริสสะเร = ตายแล้วด้วย กำลังตายอยู่ด้วย และจักต้องตายอีกด้วย
ตะเถ วะหัง มะริสสามิ = เราก็จักต้องตายอย่างนั้นเหมือนกัน
นัตถิ เม เอตถะ สังสะโย = ความสงสัยในเรื่องตายนี้ ย่อมไม่มีสำหรับเรา
บทพิจารณาสังขาร (แปล)
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
