💕เมื่อต้องมาฝึกขับรถในวัยที่เขาเรียกป้า💕
😁แต่ก่อนไม่เคยคิดจะขับรถด้วยตัวเอง รู้สึกว่ายาก ต้องคอยจำถนน จำซอย ต้องคอยระวังรถที่ขับบนท้องถนนกับเรา รู้สึกเหนื่อยที่จะต้องขับรถ ไม่กล้า กลัวโน่นนั่นนี่ และไม่ได้มีความจำเป็นที่จะต้องขับเองเพราะมีคนคอยดูแล ซึ่งเป็นความคิดที่ผิด
🥺แต่เมื่อเหตุการณ์ที่คนดูแลได้จากไปไม่สามารถทำหน้าที่ได้ดังเดิม เราจำเป็นต้องเปลี่ยนความกลัวให้เป็นความกล้า ซึ่งมีจุดเปลี่ยนของเหตุการณ์ในวันที่ฝนตก
💝ตอนที่ยังขับรถไม่เป็นก็พึ่งรถแท๊กซี่รับ-ส่ง แต่ละครั้งก็แบกอุปกรณ์ไปขึ้นรถประมาณ 3 กระเป๋าหนักเอาการ อยู่มาวันหนึ่งก็เดินจากที่ทำงานไปที่โลตัสพระราม2 ตั้งใจไว้ว่าไปซื้อของมาใส่ตู้เย็น เดินลงมาก็มีแท๊กซี่รับเลย วันนั้นเป็นวันศุกร์คิดว่ากักตูนวัตถุดิบสำหรับเสาร์และอาทิตย์เยอะๆแต่เหตุการณ์ไม่เป็นดังหวัง
💝ช่วงที่ซื้อของกำลังจะกลับบ้านฝนตกอย่างหนัก ตอนนั้นประมาณ 16.30 น. ก็กะไว้ว่าลงไปก็มีแท๊กซี่พอดี แต่พอลงมาไม่มีแท็กซี่สักคัน บอกตัวเองไม่เป็นไรยืนรอสักหน่อยก็คงมีมา ผ่านไป 30 นาที ไม่มีรถเช่นเดิม เลยลองเรียกแท๊กซี่ผ่านแอปพลิเคชันต่างๆ บางแอปฯไม่ว่าง บางแอปฯปกติค่าแท๊กซี่เวลาเรียกปกติ90-100 บาท ช่วงเวลานั้นราคาขึ้นไปถึง 300 บาท พูดกับตัวเองว่าแพงเกินไปแล้ว
🥰ช่วงนั้นฝนกำลังจะหยุดพอดี เลยตัดสินใจเดินแบกสัมภาระทั้งหมดไปรอตรงตลาดฝั่งตรงข้ามโลตัสพระราม2หวังไว้ว่าจะมีรถพาเรากลับบ้านสักคัน ช่วงเวลานั้นฝนก็เตรียมจะตกลงมาอีกรอบ มายืนรอรถ มีรถแท๊กซี่นะแต่ไม่ว่างสักคันมีคนนั่งในรถทุกคัน จนกระทั่งมีเสียงเพลงชาติดังขึ้น 18.00น. นี่เรายืนรออะไรถามตัวเอง ของที่ซื้อ อุปกรณ์การทำงาน มีแต่จะมืดลง ตอนนั้นคือน้ำตาคลอเลยเหนื่อยด้วย
💝นี่คือจุดดับความกลัว เลยตัดสินใจไปเรียนขับรถ ด้วยความคาดหวังว่าจะเรียนเกียร์ธรรมดาเพื่อขับรถต่อของสามีเลย แต่ไม่ใช่อย่างที่คิดลืมไปตัวเองมีโรคประจำตัวกระดูกไม่ค่อยแข็งแรง การขับรถที่เป็นเกียร์ธรรมดาไม่ใช่แล้วเพราะปวดขามาก ดังนั้นเลยตัดสินใจเปลี่ยนเรียนเป็นเกียร์ออโต้ จากนั้นความคาดหวังคือ เรียนขับรถ 15 ชม. นี่เราน่าจะได้ความชำนาญที่สามารถออกไปผจญภัยบนท้องถนนได้เลย
🥰ไม่ใช่อย่างที่คิดฝึกขับรถอยู่กับครูฝึก เขาคอยบอก คอยระวัง บอกเลี้ยว บอกจังหวะออกตัวเราขับถามแบบไม่เข้าใจ เพราะความเข้าใจ ความเร็วก็ไม่เหมือนวัยรุ่นที่มาเรียนกัน พอจะชินกับรถ อ้าวครบชั่วโมงแล้ว ไปหาเวลาฝึกเองบนท้องถนน บอกเลยเป็นการรวบรวมความกล้าอีกครั้งกับการอยู่ในรถที่ไม่มีครูฝึก ไม่มีความสุขในการขับรถ กดดัน เครียด กลัวการเปลี่ยนเลน กลัวการกลับรถ จับพวงมาลัยเกร็งไม่รู้ตัว ขับความเร็ว 40 เหมือนเร็วมาก ที่เกลียดมากในสถานการณ์ คือ การจอดที่มีรถเยอะๆ จะแทรกเข้ายังไง ยิ่งไปกว่านั้นตอนเราใช้สมาธิในการจอดอย่างช้าๆแล้วมีรถคันอื่นมากดดันนี่แหล่ะเซ็งมาก
😁บอกตัวเองว่าต้องก้าวผ่านช่วงเวลานี้ให้ได้แล้วเราจะสบาย เพราะจะมีความชำนาญเมื่อเราฝึกมากขึ้น มีความสุขเวลาขับรถ ขับไปทำงาน กลับบ้านอย่างปลอดภัย และหวังว่าต่อจากนี้ไปจะไม่ต้องไปเสียน้ำตาข้างโลตัสตอนฝนตกอีกแล้ว
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
