ก็เหมือนเราวางแผนจะไปเที่ยวตจว. ไกลๆน่ะครับ สมมติผมอยู่เชียงใหม่ แต่ผมอยากไปเที่ยวทะเลแถวๆทางใต้ โดยมุ่งเป้าไปที่จังหวัดหนึ่งเพราะผมได้ข่าวมาว่าทะเลสวยมาก จึงตั้งเป้าเต็มที่ เติมน้ำมันรถ หาที่พักสุดหรู กินอาหารทะเลอร่อยๆ พอผม ออกเดินทาง ผมกะไม่แวะ ที่ไหนเลย เพราะไม่สนใจระหว่างทางและก็ขับรถยิงยาวไปเลย แต่ปรากฏว่าพอไปถึง มันไม่ได้เป็นดังคาดการไว้ เพราะทะเลไม่ได้สวยอย่างที่คิด ที่พักก็งั้นๆ ความสุขปลายทางเริ่มไม่แน่นอน
ถ้าผมเปลี่ยนแผนใหม่ โดยยังคงปลายทางที่เดิม แต่ระหว่างทาง ผมแวะพักตามจังหวัดต่างๆ โดยไม่เร่งรีบ ไล่ไปตั้งแต่ ประจวบ ตรัง พังงา ภูเก็ต กระบี่ นครศรีธรรมราช ผมจะพบว่า มีทะเลที่สวยงาม ที่พักดีๆ อาหารอร่อย ผู้คนเป็นมิตร เยอะแยะเต็มไปหมด จนผมลืมปลายทางไปเลย เมื่อผมถึงปลายทาง ผมก็ไม่สนใจอะไรแล้ว เพราะผมตักตวงระหว่างทางมาเยอะแล้ว
ชีวิตคนเราก็เหมือนกับการวางแผนอนาคตไว้สวยหรู มัวแต่มุ่งมั่นไปที่ปลายทาง จนลืมระหว่างทาง ลืมรอยยิ้มเสียงหัวเราะของคนที่เรารัก ลืมคุณป้าเพื่อนบ้านที่เอาผลไม้มาให้ ลืมพี่ยามที่คอยตะเบ๊ะยามขับรถออกจากหมู่บ้าน ลืมไปสังสรรค์พบปะเพื่อนฝูง เพราะอ้างไม่มีเวลา ลืมพาครอบครัวไปกินข้าวมื้อเย็นด้วยกัน ลืมวันเกิดของลูกๆ ลืมสอนการบ้านลูกๆ ลืมไปดูลูกๆแสดงกิจกรรมที่รร. ลืมวันครบรอบแต่งงาน เป็นต้น พอเราไปถึงปลายทางจริง เรากับพบว่าความสุขไม่ได้เกิดขึ้นจริงดังคาด เราอาจจะรํ่ารวย มีเงินเก็บเยอะแยะ แต่เราไม่ได้มีความสุขอะไรเลย เพราะมันค่อยๆ หล่นหายไปในระหว่างทางไปจนหมด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
