ภาพเส้นชัยข้างหน้าดูเลือนลางขณะที่ผมค่อยๆวิ่งเข้าเส้นด้วยเวลาบนสกอร์บอร์ดเกือบๆหนึ่งชั่วโมง กับระยะทางห้ากิโลเมตรนั้นตัวผมเบาหวิวเหมือนจะปลิวไปตามลมหน้าก็ซีดๆพลันหันไปมองดารานักร้องหนุ่มรูปหล่อบ้านรวยเรียนเก่งระดับด๊อกเตอร์วิ่งเข้าเส้นชัยตามหลังมาติดๆด้วยรอยยิ้มแต่ระยะของเขาคือสิบกิโลเมตร ! จากนั้นก็เลยถือโอกาสขอถ่ายรูปคู่ไว้เป็นที่ระลึกซะเลยจะได้รู้ว่าไผเป็นไผ ในเรื่องความหล่อไม่ใช่เรื่องวิ่งนะ
การที่ได้มาร่วมวิ่งในงานครั้งแรกครั้งนี้น่าจะเป็นการวิ่งบนระยะไกลที่สุดครั้งแรกด้วยเช่นกัน (เท่าที่คนอายุเลขสี่ขึ้นจำความได้) บอกได้เลยว่าเหนื่อยมาก หายใจแทบไม่ทัน ตัวเบาเป็นลมอย่างที่บอกไป และสุดท้ายก็ตามมาด้วยอาการปวดขาทั้งสองข้างมากจนต้องบอกกับตัวเองว่าที่เห็นหลายคนวิ่งแล้วมีความสุข "ความสุขอยู่ที่ไหนวะเนี่ย"
ช่วงเวลานั้นพอหายจากอาการปวดแข้งปวดขาแล้วก็มานั่งพิจารณากาย และใจดูก็ดูเหมือนจะพบว่าความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นนั้นเป็นแค่ชั่วครั้งชั่วคราว และร่างกายนี้ก็ไม่ได้เป็นของเราเพราะจะไปสั่งให้มันหายปวดทันทีนั้นก็ไม่ได้ จะสั่งให้ไม่เจ็บป่วยอีกก็ไม่ได้ ทุกอย่างมันถูกกำหนดไปตามกฎแห่งกรรม หรือการกระทำนั่นเองเหมือนดังที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ไว้คือ อิทัปปัจจยตา แปลว่า เพราะมีสิ่งนี้ๆ เป็นปัจจัย สิ่งนี้ๆ จึงเกิดขึ้น ซึ่งมีความหมายว่า เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี, เพราะเกิดขึ้นแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น, เพราะสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้จึงไม่มี, คำสอนนี้ทำให้คนมีกรรมอย่างผมมองเห็นทุกข์ เอาล่ะทีนี้ผมก็เลยตัดสินใจลองลดยาที่กินอยู่มาตลอดเวลาหกปีเป็นกินวันเว้นวัน และลดยาคึกคักวันละสองเม็ดเป็นวันละเม็ดเดียว
ในวันต่อมาตอนเข้าไปหาซื้ออะไรทานในร้านเชนแฮมเบอเกอร์ชื่อดังแห่งหนึ่งก็เหลือบไปเห็นแผ่นพับโฆษณางานวิ่งการกุศลรายได้มอบให้มูลนิธิเพื่อสร้างที่พักอาศัยให้คนยากไร้ก็เกิดความอยากที่จะวิ่งค้นหาความสุขอีกครั้ง โดยงานวิ่งรอบนี้เมื่อทุกข์ของเรามีไว้ให้เห็นไม่ใช่มีไว้เป็นแล้ว ผมจะขอลงวิ่งที่ระยะสิบกิโลหรือที่เรียกกันว่าระยะ Mini Marathon
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
