สมัยที่เรายังใจดีและอดทนกับบาดแผลที่สังคมทำร้ายมาได้ เราก็น่าหาทางช่วยสุดชีวิตนั่นแหละ แต่พอรู้จักมนุษย์มากขึ้น เราก็เข้าใจว่า ถ้ากูตายก็คงไม่มีบอกว่ากูดีหรอก ทำดีให้ตายก็เท่านั้น คนที่รอดจากเหตุการณ์นี้ไปก็อาจจะเป็นไอ้เหี้ยที่ไปทำร้ายคนอื่น หรือแม้กระทั่งว่ามันอาจจะเคยเป็นหนึ่งในคนที่ทำร้ายเรามาก่อนก็ได้ ...
...เพราะฉะนั้น จงจำไว้ ความใจดีของคนมันมีเวลาจำกัด ถ้าตั้งแต่เกิดยังไม่เคยเห็นคนที่ดีกับตัวเองอย่างแท้จริง ก็เลิกสนใจชีวิตคนอื่นซะ แล้วหาทางให้ตัวเองรวยก็พอ และขีดเส้นเอาไว้เลยว่าจะต้องรวยจากอะไร รวยจากการขายของ การขายบริการ และขีดเส้นเรื่องที่จะไม่ทำหรือเรื่องที่ตายดีกว่าจะต้องทำสิ่งนี้เอาไว้ด้วย ... เช่นการขายตัว.. เรื่องที่ต้องไปเย.. กับคนที่ไม่อยากเย..นี่ ไม่!!! ถ้าไม่เย..แล้วต้องถูกฆ่า กูบอกเลยว่ากูจะทำสงครามไปเลย ถ้าชนะก็รอด ถ้าแพ้ก็ตาย แต่ไม่ว่าจะทางไหนก็ดีการต้องเย..กับคนที่ไม่อยากเย..
...แล้วถ้าโลกเหลือแค่อาชีพกะหรี่ เราก็จะเปิดอาชีพใหม่และเราต้องทำจนรวย เราไม่ได้เกลียดกะหรี่หรอกนะ เพราะถ้าคนที่เราถูกใจมาซื้อ เราก็อาจจะขายตัวเองเป็นกะหรี่ให้คนนั้นไปเลย (แบบไม่รอกฎหมายด้วย) แต่ถ้าไม่ถูกใจคนซื้อก็ไม่ขาย อดตายก็ช่างแม่ง ...
... ที่ร่ายยาวมาขนาดนี้ก็ไม่ใช่อะไรหรอก แค่จะบอกว่า ชาตินี้เสียสละมาเกิดพอละ เอาซะจนชีวิตแทบจะป่นปี้ขนาดนี้ ชีวิตที่เหลือกูก็ขอใช้เพื่อตัวเอง ใครตายช่างแม่ง ถ้าช่วยคนอื่นแล้วตัวเองไม่เดือดร้อนก็อาจจะช่วย ...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
