มันเป็นเรื่องของเวลา จิตใจ ในจิตแต่ละคน
มีความเปลี่ยนแปลง ทุกคนมีกำแพง มาก น้อย
วางตัวต่างกัน แสดงออกต่างกัน
ถูกแล้วที่เราจะรู้สึกเช่นนั้น เพราะมันก็จริง
เราไม่ใช่เพื่อนกันตลอดไปหรอก มันแค่ช่วงเวลานึงในวัยนึงในชีวิต เท่านั้น
สิ่งต่างๆที่เจอกันมา การเดินทางกันไป ดี ร้าย
มืด สว่าง สังคม ผู้คนรอบข้าง ที่ไปเจอ
ครอบครัว เพื่อน วัย งาน เงิน หน้าที่ ตำแหน่ง
การเติบโต เปลี่ยนแปลง ความเศร้า ความป่วย
บ้างมองไปเอง บ้างคิดไปเอง บ้างรู้สึกไปเอง
บ้างเข้าใจผิด บ้างตีความไป เพราะมันเอื้อให้คิด ให้รู้สึก แต่ที่มาในงาน ทุกๆคนคงพร้อม และตั้งใจอยากมา อยากเจอเพื่อนๆสมัยนั้น อาจจะอยากขอช่องทางติดต่อกันต่อไปหลังจากงานนั้น คนที่บางคนเขาชอบและเคยเป็นเพื่อนที่สนิทกันมา ส่วนในเวลาชั่วโมงในงานนั้น แน่นอน คนไทยตามสไตล์ จะต่างกับคนฝรั่ง
มาดมาเต็ม ฟอร์มมาจัด ลึกๆข้างในอาจจะประหม่า
ตื่นเต้น
โดยเฉพาะคนที่มาครั้งแรก หรือมาไม่บ่อย
มีการวางท่า วางฟอร์ม วางตัว มีกำแพง มีมาด
ไหนจะเกี่ยวกับเรื่องหน้าที่การงานการเงิน วิถีชีวิตอีก
ความประสบความสำเร็จต่างๆ เล็กๆไปจนถึงใหญ่ๆ
ส่วนคนที่ตัดสินใจจะไปงานเลี้ยงรุ่น อยากไป
ก็คงมีใจอยู่แล้ว มีความพร้อม ทั้งจิตใจ และความรู้สึก
ชีวิตคงมีความสุขดีประมาณนึง และก็อยากจะเจอเพื่อนๆในสมัยนั้น อาจจะอยากเจอในบางคนก็ว่าไป
ส่วนตัวเราเอง ไม่เคยคิดอยากไปงานเลี้ยงรุ่น
ก็ตามจริตความรู้สึกเรานั่นแหละ เราไม่ชอบ ไม่อยากไป ไม่อยากเจอ และไม่ชอบงานแบบนั้น
และมารยาทในการร่วมงานแบบนี้ ก็แล้วแต่วิจารณญาณของคนเลยในจริตสันดานแต่ละคน
สิ่งที่อยากพูดคุยกัน สิ่งที่ถามกัน ทักทายกัน มองกัน
ความรู้สึก เซ้นส์ต่างๆ ที่เรารู้สึกและได้รับ
ก็ต้องเตรียมใจไว้มากๆในงานแบบนีั
ต้องมีภูมิคุ้มกันมากพอสมควร พร้อมรับ พร้อมเจอ
พร้อมรู้สึก ถ้าอยากจะไปงานแบบนี้
ถ้าอยากจะเจอเพื่อนๆบางคนที่อยากเจอ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
