การปรากฏตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก หนังสือที่ทำให้ความเห็นแก่ตัวและความรัก หมิ่นเหม่อยู่ร่วมกันบนปากเหวแห่งความตาย
“ใครคนหนึ่งแค่เพียงมีชีวิตอยู่ สามารถทำลายมนุษย์อีกคนหนึ่งได้ยับเยินจนไม่อาจซ่อมแซม”
South of the Border west of the sun การปรากฏตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก นิยายขนาดสั้นของนักเรียนเรืองนาม ฮูรูกิ มูราคามิ เขาพาผู้อ่านเช่นผมหวนคืนกลับไปทบทวนถึงความรักในวัยรุ่น รักแรก เจ็บปวด ผสมรวมกับความอยากรู้อยากลอง เพื่อให้ได้ครอบครองอีกดินแดนของเพศตรงข้าม เราต่างมีความทรงจำทั้งดีและเลวร้าย จากรักวัยรุ่นเฉกเช่นเดียวกันกับ ฮาจิเมะ ตัวเอกในเรื่อง
ฮาจิเมะก็เป็นแค่ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนหนึ่ง เรื่องราวในหนังสือถูกขับเคลื่อนด้วยชีวิตของเขา ที่ไปพัวพันกับผู้หญิงทั้งสามคน
ชิมาโมโตะ รักแรกในวัยประถม รักบริสุทธิ์ฝังแน่นอยู่ในความทรงจำ
อิซูมิ รักในวัยอยากรู้อยากลอง และทำทุกวิถีทางเพื่อจะปลดปล่อยพันธนาการทางเพศของตัวเอง โดยไม่สนใจว่า สิ่งนั้นจะสร้างบาดแผลให้ใครอีกคนมากน้อยแค่ไหน
ยูกิโกะ ความรักที่ไม่ใช่แค่เรื่องของความบริสุทธิ์หรือ Sex แต่คือการสร้างครอบครัวและประคองชีวิต ให้อยู่รอดไปตลอดรอดฝั่ง
มูราคามิ ใช้ตัวละคร 4 ตัวนี้ในการดำเนินเรื่องที่เริ่มต้นขึ้นตั้งแต่วัยประถม และไปจบลงในหน้ากระดาษสุดท้ายที่วัย 37 ของฮาจิเมะ
___________________________________
“รักแรก”
“ความทรงจำเกี่ยวกับเธอเป็นกำลังใจให้ผม ปลอบประโลมผม ในยามที่ผมก้าวผ่านความสับสนและเจ็บปวด”
การปรากฏตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก เริ่มต้นเรื่องราวของรักในวัยเด็ก วัยที่สิ่งชั่วร้ายปรากฏตัวอยู่แค่ในการ์ตูน หรือหนังซูเปอร์ฮีโร่ปราบปีศาจ ความรักระหว่างฮาจิเมะกับชิมาโมโตะ ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบงัน บางครั้ง…เราก็เด็กเกินกว่าจะเข้าใจว่าความรักหน้าตาเป็นแบบใด
“คุณอยากจะเติมช่องว่างในกาลเวลา แต่ฉันกลับอยากปล่อยให้มันว่างเปล่า”
บางครั้งการจะทำความเข้าใจอะไรบางอย่าง ก็ต้องใช้ชีวิตทั้งชีวิตเพื่อที่จะตอบคำถามนั้น ก่อนที่จะรู้ว่าคำตอบมันซ่อนอยู่ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของชีวิต ฮาจิเมะก็เช่นกัน กว่าเขาจะรู้ตัวว่าเขารัก โหยหา ปรารถนา ต้องการครอบครองชิมาโมโตะ ก็เกิดขึ้นในวันที่สายเกินไปแล้ว ความรักของเขาสองคนคือรักต้องห้าม เราจะบอกว่าฮาจิเมะเห็นแก่ตัวได้เต็มปากไหม ถ้าเขาเพียงแค่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกตัวเอง แต่หักหลังความรู้สึกของอีกคน
___________________________________
“บาดแผลจากรัก”
“คืนวันเปลี่ยนผู้คนไปมากมาย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างนายกับเธอ ไม่ใช่ความผิดของนาย ทุกๆ คนต้องเคยมีประสบการณ์แบบนั้น เราต่างผ่านสิ่งเดียวกันมาแล้ว เราทำอะไรกับมันไม่ได้หรอก ชีวิตของคนอีกคนหนึ่งก็เป็นชีวิตของเขา นายไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบ”
คำพูดข้างต้นผมนำมาจากตอนหนึ่งในหนังสือ ที่เพื่อนชายสมัยมัธยมของฮาจิเมะ ปลอบใจเมื่อเขาสารภาพว่าเคยได้ทำร้ายอิซูมิ แฟนสาวในวัยมัธยม จนสิ่งนั้นกลายเป็นบาดแผลในใจเธอ
เราไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบ เรื่องเลวร้ายที่เราเคยกระทำต่อคนอื่นจริงๆ เหรอ สิ่งหนึ่งผมเชื่อว่าเราคงเคยสร้างบาดแผลให้ใครสักคน เราต่างผ่านสิ่งเดียวกันนี้มาในเรื่องของความรัก แล้วถ้ามันไม่ใช่ความผิดที่เราไปทำร้ายเขา แล้วเราจะนิยามสิ่งนี้ว่าอะไร อุบัติเหตุทางความรัก อุบัติเหตุจากความตั้งใจ
ในเนื้อเรื่องฮาจิเมะ ทำร้ายอิซูมิอย่างสาหัส คนหนึ่งค่อยๆ ลืมบาดแผลที่สร้างไว้ให้กับอีกคน แต่กลับอีกคนบาดแผลที่ถูกสร้างไว้ ตราตรึงตอกย้ำ ค่อยๆ ดูดกลืนวิญญาณชีวิตจนหมดสิ้น อิซูมิคือคนนั้น เป็นชีวิตของคนอีกคนที่ฮาจิเมะ ไม่ต้องรับผิดชอบใดๆ เช่นนั้นหรือ? แม้โลกจะไม่ได้ยุติธรรมเด็ดขาด แต่เราต่างต้องชดใช้ในสิ่งที่เรากระทำลงไปไม่ทางใดก็ทางหนึ่งเสมอ
“หากผมสามารถร้องไห้ได้ อะไรๆ คงง่ายขึ้นกว่านี้ แต่ผมจะร้องไห้ให้อะไรเล่า ผมจะร้องไห้ให้ใคร ผมเห็นแก่ตัวมากเกินกว่าจะร้องไห้เพื่อคนอื่น และชราเกินกว่าจะร่ำไห้เพื่อตัวเอง” ฮาจิเมะ
___________________________________
“รักที่มีอะไรมากกว่าคำว่ารัก”
“คุณเป็นคนเห็นแก่ตัวและสิ้นหวัง และคุณก็ได้ทำร้ายฉัน”
ยูกิโกะ คือผู้หญิงที่ฮาจิเมะแต่งงานด้วย หลังจากเขาผ่านช่วงเลวร้ายโดดเดี่ยวของชีวิตในวัยหนุ่มมา การได้พบเจอกับยูกิโกะ เหมือนหยาดน้ำฝนที่มอบความชุ่มชื้นให้กับทะเลทรายที่เหือดแห้งของฮาจิเมะ
การเข้ามาของยูกิโกะทำให้ฮาจิเมะ มีกิจการบาร์แจ๊สที่รุ่งเรือง มีลูกสาวที่น่ารักถึง 2 คน มีคอนโดหรูใจกลางโตเกียว มีบ้านพักตากอากาศ มีรถยนต์ BMW เขามีทุกอย่างที่ตรงกับนิยามของชีวิตที่ดีในแบบฉบับของโลกทุนนิยม แต่สิ่งที่หล่อเลี้ยงชีวิตของฮาจิเมะแท้จริงแล้วคือความรัก ความรักต่อภรรยาและลูกๆ ความรักต่องานที่เขาทำ ทุกอย่างกำลังไปได้ด้วยดี
“เพียงมีอะไรพลาดบางอย่าง บ้านที่ก่อด้วยแผ่นกระดาษทั้งหลังก็พังพินาศ”
ชีวิตเป็นสิ่งเปราะบาง โดยเฉพาะกับความสมบูรณ์แบบตามค่านิยมของสังคมคนส่วนใหญ่ แท้จริงแล้วจิตวิญญาณของคนต้องการอะไรมากไปกว่านั้น และเพียงสิ่งนั้นผ่านเข้ามา ความสุขสมบูรณ์แบบที่เราสร้างมาและเห็นว่ามันจีรังก็ปลิดปลิว ล่องลอยหายไปในอากาศ การกลับมาของคนรักเก่า ทำให้ชีวิตครอบครัวฮาจิเมะแขวนอยู่บนเส้นด้ายแห่งความเป็นความตาย…
“สิ่งที่เราสร้างขึ้น พร้อมจะพังทลายสูญหาย แต่ความรู้สึกบางอย่างจะอยู่กับเราไปชั่วนิรันดร์”
คงเป็นโควทคำพูดที่ต่อเนื่องจากโควทคำพูดก่อนหน้าได้ดี ถ้าวัตถุภายนอกที่เราสร้างขึ้นคือกระดาษ ความรู้สึกก็คือหินผา มันอยู่นานคงทน บางความรู้สึกแม้อยากจะลบเลือนเท่าไหร่ก็ไม่อาจทำได้ และเส้นบางๆ ของความรู้สึกก็คืออีกดินแดนหนึ่ง ที่ก้าวข้ามผ่านคำว่าศีลธรรม บางครั้งเราต้องตัดสินใจว่า จะเลือกทำตามความรู้สึก หรือเลือกอยู่ในศีลธรรมอันดีงามของสังคม ฮาจิเมะตัดสินใจในอย่างแรก
“เธอต้องการผม และผมก็ต้องการเธอ แต่อะไรบางอย่างรั้งตัวผมไว้”
ผมพลิกหน้ากระดาษสุดท้ายของการปรากฏตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก มันจบลงเร็วกว่าที่คิดไว้ เพียงแค่ 198 หน้า มันเกิดคำถาม การตัดสิน และการจินตนาการต่อจากนี้ว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของตัวละครทั้ง 4 ทุกคนมีความเปราะบางร่วมกัน ทุกคนมีบาดแผลจากความรัก ทุกคนเว้าแหว่งไม่สมบูรณ์แบบ สิ่งหนึ่งที่คุณจะได้รับจากการอ่านงานของมูราคามิ คือการที่หนังสือบอกคุณว่า
“เห้ย! มันไม่มีชีวิตใครสมบูรณ์แบบหรอกว่ะ ชีวิตคือเรื่องของการเว้าแหว่ง บิดเบี้ยว และบาดแผลคือเรื่องธรรมดาสามัญที่ทุกคนต่างก็มีกัน” มันทำให้เราอ่อนโยนกับชีวิต และโอบรับทุกบาดแผลที่เกิดขึ้นในชีวิตจริง
“คุณคิดว่าคุณเป็นคนเดียวที่ถูกตามล่าหรือ คุณผิดแล้ว คุณไม่ใช่คนเพียงคนเดียวที่โยนอะไรบางอย่างทิ้ง ไม่ใช่คนเดียวที่สูญเสียอะไรไป”
ยูกิโกะบอกฮาจิเมะในตอนท้าย นัยหนึ่งเธอบอกผู้อ่านทุกคน เราไม่ใช่คนเดียวที่สูญเสีย เราไม่ใช่คนเดียวที่เคยทำเรื่องเลวร้าย หรือโยนอะไรบางอย่างออกไปจากชีวิต ชีวิตไม่เหมือนกัน แต่หลายเหตุการณ์ในชีวิตเราต้องเผชิญในเรื่องเดียวกัน ความรัก การแตกสลาย การกอบกู้ชิ้นส่วนที่แตกสลายกลับมา เริ่มต้นใหม่ หลงรักอีกครั้ง เพื่อรอวันแตกสลายอีกคราว ชีวิตเป็นเช่นนั้น เมื่อได้เริ่มต้นเดินไปข้างหน้าแล้ว มันก็ไม่อาจจะกลับไปเป็นอย่างที่เคยเป็นได้อีกคราว สิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต มันจะคงอยู่อย่างนั้นไปตลอดกาล
“บางครั้งเวลาผมมองคุณ ผมรู้สึกเหมือนกำลังจ้องมองดวงดาวที่อยู่แสนไกล มันดูสุกใส แต่แสงนั้นมาจากเวลาหลายหมื่นปีก่อน บางทีดวงดาวนั้นอาจไม่ได้มีอยู่อีกแล้ว ทว่าแสงนั้นบางครั้งก็กลับดูเหมือนมีอยู่จริงสำหรับผมยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด”
สำหรับใครที่ยังลังเลว่าจะหยิบ South of the Border, west of the sun การปรากฏตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก ขึ้นมาอ่านดีไหม ผมคิดว่าหนังสือแต่ละเล่มทำงานกับความคิดและความรู้สึกไม่เหมือนกัน แต่หากอยากจะทบทวนกับความรักที่ได้ผ่านเลยไป รักแรกในวัยหนุ่มสาว รักร้าวในวันที่ฟ้าฝนไม่เป็นใจ รักที่ต้องการการให้อภัย และถึงที่สุดหนังสือเล่มนี้บอกผมว่า ความรักต้องสลัดทิ้งซึ่งความเห็นแก่ตัว เพื่อไม่ให้ความเห็นแก่ตัวนี้ เข้าไปทำร้ายใครจนเจ็บเจียนตาย
//PODNATHAPHOB
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
