สอง สามวันมานี้อยู่ดีๆ ก็ให้ได้.. "กลิ่นเป้าหมาย" เหมือนคอกาแฟ ที่ต้องการกาแฟแล้วเกิดได้กลิ่นกาแฟ จึงเดินตามกลิ่นหอมนั้นไป
อยู่ดีๆ ก็เกิดอยากรู้ขึ้นมาว่าหากฉันเขียนบทความทุกวัน ในอีกสามปีข้างหน้า หรืออีก 1,095 วัน ทักษะในการเขียนของฉันจะพัฒนาไปถึงไหนนะ
เรื่องมันเริ่มมาจากการที่ฉันอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง แล้ว "อัลลอฮฺ" ทรงเปิดหัวใจให้ฉันเกิดตรงหลุมรัก `ภาษา` ขึ้นมา ที่เค้าเรียกกันว่า.. `ภาษาวรรณกรรม`
ความสละสลวย ความคมคาย การเปรียบเทียบ เปรียบเปรยที่ทำให้ผู้อ่านมองเห็นภาพชัดเจนจนซึมลึกเข้าไปจับอยู่ในหัวใจ กระชับแต่จับใจ จนติดตรึงอยู่ในความรู้สึก
เมื่ออยากอ่านอีก จึงอยากเขียนอีก
เมื่ออ่านอย่างมีความสุข จึงเขียนอย่างมีความสุข
ประกอบกับการล้อมวงพูดคุยกับลูกๆ ทำให้ฉันมีแรงบันดาลใจ และกำลังใจที่เพิ่มขึ้นจากเดิม เหมือนโทรศัพท์ที่ได้ชาร์จแบต
อัลฮัมดุลิลลาฮฺ(ขอบคุณอัลลอฮฺ) ลูกๆ ชอบฟัง และอยากให้แม่คุยเรื่องศาสนาให้ฟังบ่อยๆ และมันจะดีแค่ไหนหากบทความนั้นให้ประโยชน์กับคนอื่นด้วย (ขออัลลอฮฺทรงช่วยเหลือ)
เส้นทางการกลับไปสู่อัลลอฮนั้นยากขึ้นทุกวัน ด้วยกับสภาพของดุนยา(โลกนี้) ที่เปลี่ยนแปลงรวดเร็วปานสายฟ้า
อย่าปรับศาสนาให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงของโลก แต่ให้นำสิ่งที่โลกเปลี่ยนแปลงมาปรับให้เข้ากับศาสนา
การเรียนรู้ การเข้าใจศาสนาและการนำมาปฏิบัติคือเกราะป้องกันที่ดีสุด!
สุดท้ายแล้วไม่ว่าการเดินตามกลิ่นเป้าหมายของฉันจะไปสิ้นสุดที่ใด ก็ไม่สำคัญเท่าการเตรียมความพร้อมให้กับเรือชีวิตน้อยๆ สามลำที่วันหนึ่งจะต้องเติบใหญ่ และพาตัวเองออกสู่ทะเลแห่งชีวิต
..เตรียมพวกเค้าให้พร้อมในการรับมือกับคลื่นลมที่ถาโถมเข้ามาระหว่างการเดินทาง
..เตรียมพวกเค้าให้พร้อมในการค้นหาฝั่ง(ฝัน) ของตัวเอง
.
มนุษย์แม่ในฝัน❤️
📝ก็แค่บันทึกน่ะ
บันทึกการเดินทางDay3/1095
photo : pinterest
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
