“คดีปริศนาของ ฮันนาห์ อัพ”
ย้อนกลับไปในปี 2008
ฮันนาห์ อัพ ในวัย 23 ปี มีอาชีพเป็นครูสอนนักเรียนมัธยมต้น ในวันเปิดเทอม อยู่ดีๆ ฮันนาห์ ก็ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่มาสอนนักเรียนแต่อย่างใด เพื่อนที่เป็นครูด้วยกันก็ไม่สามารถโทร.ติดต่อเธอได้
รูมเมทที่พักห้องเดียวกับเธอ ก็ได้ค้นเจอกระเป๋า เงิน มือถือ บัตรรถไฟฟ้า ยังคงทิ้งไว้อยู่ในห้อง จึงไม่น่าใช่เรื่องการหลบหนีออกไปเอง
ด้วยความที่ตัว ฮันนาห์ เป็นคนดี อัธยาศัยดี ชอบช่วยเหลือคนอื่น จึงทำให้ครอบครัว เพื่อนๆ คนรู้จัก ช่วยกันออกตามหากันมากมาย
มีการแจ้งความ ออกข่าวประกาศการตามหาตัวฮันนาห์กันอย่างครึกโครม
เหตุการณ์ผ่านไป 2 อาทิตย์ หลังฮันนาห์ได้หายตัวไป
ที่ร้านแอปเปิ้ล สโตร์ สาขาแมนฮัตตัน
ได้มีกล้องวงจรปิดจับภาพเธอเดินอยู่ในร้าน
มีชายหนุ่มคนหนึ่งเห็นหน้าเธอ จึงเดินเข้าไปถาม
ว่าเธอใช่คือ ฮันนาห์ อัพ ที่ออกข่าวตามหาตัวกันหรือเปล่า เธอปฏิเสธ ว่าไม่ใช่ พร้อมกับเดินจากออกมา
ตำรวจได้รับแจ้งข้อมูลจากชายคนนั้น
จึงได้ขอฟุตเทจจากทางร้านมาให้แม่ของ ฮันนาห์ ดู
เพียงแค่ได้เห็น แม่ของฮันนาห์ ก็มั่นใจได้อย่างทันทีว่า
หญิงสาวที่อยู่ในฟุตเทจคือ ลูกสาวเธอจริงๆ
ตำรวจจึงสรุปได้ว่า ฮันนาห์ ยังมีชีวิตอยู่
ไม่ได้ประสบอุบัติเหตุ ยังสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ
แต่ยังคงสงสัยว่าทำไมเธอถึงปฏิเสธตัวตนของเธอเอง
และก็คิดว่าเธอไม่ได้หลบหนีใคร เพราะหากตั้งใจที่จะหนี ก็คงจะไม่มาเดินอยู่ที่ร้านแอปเปิ้ล สโตร์ ในระแหวกใกล้บ้านแน่
หลังจากนั้นอีก 2 วันมีคนแจ้งกับทางตำรวจว่าได้พบตัว
ฮันนาห์ ที่ร้านแอปเปิ้ล สโตร์ สาขาที่โซโห ตำรวจได้รีบ มาที่ร้าน แต่เมื่อมาถึงก็พบว่าเธอได้เดินออกประตูหลังร้านไปเรียบร้อยแล้ว
แล้วก็มีผู้พบเห็นฮันนาห์อีกในสปอร์ต ยิม มากกว่า 5 แห่ง ในตัวเมืองนิวยอร์ก
ภายหลังที่ฮันนาห์หายตัวไป 3 อาทิตย์
ได้มีกัปตันพร้อมลูกเรือคนหนึ่งนั่งอยู่แถวท่าเรือ
ใกล้กับเทพีเสรีภาพ พวกเขาได้เห็นร่างหญิงสาวร่างหนึ่ง ลอยคว่ำหน้าอยู่ในน้ำ จึงได้เอาเรือพายออกไปช่วย เมื่อทั้งคู่พลิกร่างหญิงสาวขึ้นมา ก็เห็นว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ เมื่อเธอได้สติเธอก็ร้องไห้ฟูมฟายออกมา
กัปตันจึงได้รีบพาเธอส่งโรงพยาบาลทันที
เมื่อหมอเขามาซักถามอาการ
เธอได้ตอบว่า เธอชื่อ “ฮันนาห์ อัพ”
เธอสงสัยว่าทำไมตัวเธอเองถึงเปียก
แม่และเพื่อนๆ ต่างมาเยี่ยม ได้พูดคุยกับเธอ
จึงได้รู้ว่า เธอจำเหตุการณ์อะไรไม่ได้เลย
เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเธอเองได้ลอยคว่ำหน้าอยู่บนน้ำ
เธอจำเหตุการณ์เรื่องราวใน 3 สัปดาห์ที่ตัวเธอหายไปไม่ได้ ความทรงจำสุดท้ายที่เธอจำได้คือออกไปวิ่งแถวคอนโดในวันก่อนเปิดเทอม
เธอยังคิดว่าวันนี้คือวันที่ต่อจากวันที่เธอหายไป
และเธอกำลังเตรียมพร้อมที่จะไปสอนหนังสือเด็กๆ
ทุกคนต่างสงสัยว่าช่วงเวลา 3 อาทิตย์
ตัวฮันนาห์ไปอยู่ที่ไหนมา
และในคืนหนึ่งที่เธอกำลังนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล โดยมีแม่ของเธออยู่เป็นเพื่อน จู่ๆ เธอก็ละเมอ
แล้วพูดออกมาว่า “เธออยู่ในประภาคาร”
ตำรวจจึงพบเบาะแสที่เชื่อมโยงกับสถานที่ที่พบตัวเธอลอยคว่ำหน้าอยู่บนน้ำ แต่ก็ไม่สามารถสืบสาวอะไรต่อได้
ทางครอบครัวและแพทย์จึงพาฮันนาห์
ไปตรวจเช็คระบบประสาทและสมองอย่างละเอียด
ซึ่งแพทย์ก็ยังลงความเห็นไม่ได้ว่าความทรงจำของฮันนาห์ที่หายไป 3 สัปดาห์
มันเป็นเพราะอะไร แต่ได้สันนิษฐานว่าเป็นโรคทางจิตหากยากชนิดหนึ่ง
ที่อยู่ดีๆ ก็เกิดอาการเสียตัวตนความทรงจำของตัวเองไป กลายเป็นตัวตนอื่นเข้ามาแทนที่และใช้ชีวิตไปเป็นอีกคนหนึ่งไป จนพอเมื่อได้สติกลับมาตัวตนเดิมจึงย้อนกลับมา
หลังจากนั้นหลายปี ฮันนาห์ ก็ได้ย้ายที่อยู่
เพื่อไปสอนหนังสืออีกเมืองหนึ่ง
แล้วจู่ๆ แม่ของฮันนาห์ก็ได้รับโทรศัพท์แจ้งมาว่า
ตัวฮันนาห์ ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยในวันเปิดเทอมวันแรกอีกครั้ง
เพียงแต่คราวนี้ไม่มีใครพบเจอเธอ
เป็นตัวฮันนาห์เองที่ตื่นขึ้นมาได้สติ แล้วก็พบว่าเธออยู่ในคลอง ที่เต็มไปด้วยโคลนดำ ที่ข้างๆ มีรถเข็นของร้านซุปเปอร์ เธอตกใจมาก จึงรีบขอยืมโทรศัพท์คนแถวนั้นโทรหาแม่ เพื่อมารับตัวเธอกลับบ้าน
เธอจำเหตุการณ์ไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงลงไปในคูคลองนั้นพร้อมกับรถเข็น
แม่ได้พาเธอไปโรงพยาบาลเพื่อทำการตรวจเช็ค
ก็ไม่ได้พบอะไรที่ผิดปกติแต่อย่างใด
แล้ว ฮันนาห์ ก็ใช้ชีวิตไปอย่างปกติไปอีกหลายปี
จนเมื่อเธอได้ย้ายไปสอนในโรงเรียนที่อยู่บนเกาะเซนต์ทอมัส เธอสอนให้กับเด็กเล็กมาได้สี่ปี ก็ได้เกิดเหตุการณ์พายุเฮอร์ริเคนเออร์มาเข้าพัดมาที่เกาะแห่งนี้
ในเดือนกันยายน ปี 2017
ทางการได้ให้สัญญาณเตือนภัย ให้อพยพผู้คนไปในที่ปลอดภัย ทุกคนในโรงเรียนจึงได้เก็บของเพื่อเตรียม
เคลื่อนย้ายหลบหนีออกจากเกาะ แต่ฮันนาห์ปฏิเสธที่จะหนีไปจากเกาะ ตัวเธอต้องการที่จะอยู่รักษาข้าวของในโรงเรียนไว้ โดยเธอได้เก็บสิ่งของในโรงเรียนที่สามารถเคลื่อนย้ายได้ ลงมาแล้วรวบรวมไว้ที่หอพักของเธอ ในคืนนั้นรูมเมทของเธอจึงได้ถามเธออีกครั้งว่า ไม่คิดที่จะหนีไปจริงๆ หรือ ตัวฮันนาห์ก็ได้ตอบไปว่า เธอจะไม่ไปไหน เธอจะดูแลรักษาโรงเรียนแห่งนี้ไว้
แล้วเช้าวันรุ่งขึ้น ฮันนาห์ ก็ได้ขับรถมุ่งหน้าไปยังโรงเรียน แล้วหลังจากนั้นก็ไม่มีใครได้พบเธออีกเลยมาจนถึงปัจจุบัน
ภายหลังพายุพัดผ่านไป ครอบครัวและเพื่อนต่างออกตามหาทั่วทั้งเกาะ ทั้งไปตามหาศพผู้เสียชีวิตจากพายุเฮอร์ริเคน แต่ก็ไม่พบตัวฮันนาห์เลย
มีการลงประกาศตามหาทั้งช่องข่าว ทั้งสื่อออนไลน์ไปทั่ว แต่ก็ยังไม่พบ
ไม่มีใครสรุปได้ว่าตัวฮันนาห์ ยังมีชีวิต หรือ เสียชีวิตไปแล้ว เนื่องจากเหตุการณ์ในอดีตที่ฮันนาห์ได้เคยสูญเสียตัวตนไปชั่วคราว ซึ่งมันมีความเป็นไปได้ว่า ตัวเธออาจใช้ชีวิตอยู่ แต่เป็นในนามอีกคนหนึ่งที่ไม่ใช่ฮันนาห์ก็เป็นได้
และในเดือนกันยายนที่จะถึงปีนี้ ก็ครบ 5 ปีเต็มที่ฮันนาห์ได้หายตัวไปจากเหตุการณ์พายุเข้าในครั้งนั้น
ทางช่องข่าว สำนักพิมพ์ต่างๆ จึงได้ทำสารคดี เพื่อรื้อฟื้นความทรงจำการหายตัวไปอย่างลึกลับ
และยังคงคาดหวังว่าทางครอบครัวและเพื่อนจะมีโอกาสพบเจอตัว ฮันนาห์ อีกครั้ง
หากตัวฮันนาห์ยังใช้ชีวิตอยู่ แต่ในใจไม่ได้รู้สึกว่าเป็นตัวฮันนาห์แล้ว
เราจะยังเรียกเธอว่า ฮันนาห์ กันอยู่อีกไหม?
ตัวตนของเราจริงๆ มันอาจเป็นสิ่งเปราะบาง
เราพร้อมที่จะสูญเสียมันไปได้ตลอดเวลา โดยที่เราไม่รู้ตัว แม้เคสของฮันนาห์อาจจะเกิดจากความผิดปกติของร่างกาย จึงทำให้สูญเสียตัวตนไป
แต่กลับบางคนที่ร่างกายปกติ ก็สูญเสียตัวตนได้เหมือนกัน เพราะบางทีกายเรายังอยู่ แต่ใจเราไม่อยู่แล้วก็เป็นได้...
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
