บทที่ 5 ขอบเขตของฝ่ายนักษัตรและฝ่ายโหราศาสตร์
บทนี้มีความสำคัญมากและเข้าใจยากมาก โดยเฉพาะเรื่องเกณฑ์การส่งกำลังพระเคราะห์ เพราะโหราศาสตร์ไทยไม่ค่อยกล่าวถึง มีแต่ในตำราของอ.เทพย์ สาริกบุตร ซึ่งท่านนำมาจากหลักการฝั่งภารตะแต่ก็ไม่ได้บอกวิธีพิจารณา สำคัญมากถ้าอยากดูดวงจรให้เก่ง
มีคำพูดในวงการโหรไทยตั้งแต่เก่าก่อนแล้วว่าโหราศาสตร์ไทยทายดวงเดิมแม่น แต่ทายจรไม่แม่นเลย นั่นเป็นเพราะโหรไทยพื้นบ้านพิจารณาดาวจร โดยเอาดวงเดียวมาจับ เช่นเสาร์ หรือพฤหัสทับลัคน์ ก็ทายเป็นคุ้งเป็นแคว ขณะที่ทางฝั่งภารตะ หรือสากล ยูเรเนียน เวลาวิเคราะห์จร จะพิจารณาดาวเข้ามากระทบเป็นหมู่คณะ ที่ภารตะเรียกพละริษฏะ ฝั่งยูเรเนียนก็ใช้ดาวเข้ารูป ศูนย์รังสี จุดอิทธิพล ซึ่งเป็นการส่งกำลังดาวมาสู่จุดตั้งรับในดวงชะตาอีกที
พอใช้ดวงเดียวไม่แม่น หมอดูไทยเลยต้องเพิ่มทักษา ตรีวัย เข้ามา หลังๆก็ยังมีชัณษาจร มหาทักษา วิมโษตรีทศา กาลจักรลัคนาจร อินทภาสบาทจันทร์ เพื่อมาเพิ่มความแม่นยำ
ถ้าผู้อ่านศึกษาเกณฑ์การส่งกำลังพระเคราะห์ คุณจะมีมุมมองที่ลึกซึ่งขึ้น กับเกณฑ์โบราณของไทย เช่นเรื่องโชคเทวฤทธิ์ จาตุรงคโชค เป็นต้น แล้วอาจไม่ต้องพิจารณาตำแหน่งมาตรฐานพวกมหาจักร จุลจักร อุจจาภิมุข อิจจาวิลาส ราชาโชค เทวีโชค ที่เพิ่มเติมเข้ามาในยุคหลัง
โหราทาส
๓๐ เมษายน ๒๕๖๕
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
