ตายที่บ้านอัปมงคล?
“ผมบอกพ่อว่า เราออกแบบชีวิตเองได้ ผมอยากเขียนชีวิตร่วมกับพ่อ อยากให้พ่อไปดี ผมก็บอกเจตจำนงตัวเองไว้ในสมุดเบาใจด้วย ผมถามพ่อว่า ในช่วงสุดท้ายเรื่องใดที่พ่ออยากให้ผมทำให้"
ช่วงที่พ่อของเขาป่วยเป็นมะเร็งตับ ตอนนั้นหมอบอกว่า จะอยู่ได้อีก 3 ปี แต่ในที่สุดพ่อดูแลตัวเองอย่างดี จึงอยู่ได้นาน 17 ปี โดยพ่อดูแลตัวเองด้วยวิธีแพทย์แผนปัจจุบัน ออกกำลังกาย สวดมนต์ และนั่งสมาธิ
ในช่วงจังหวะที่พ่อยังพูดคุยได้บ้าง ผมพยายามทำความเข้าใจกับพ่อในเรื่องการเตรียมตัวตาย
“ตอนคุณย่าทวดป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ตอนนั้นผมอายุ11ปี ท่านยื่นมือมาจับผม บอกให้ผมพาท่านกลับบ้าน แต่ผมยังเด็ก ซึ่งตอนนั้นญาติๆ ไม่มีใครฟังคุณย่า
จนกระทั่ง
ผมมีโอกาสดูแลคุณพ่อ เมื่อพ่อทรุดหนักช่วงต้นปี 2560 ญาติบอกให้พาไปรักษาที่โรงพยาบาล แต่ท่านสั่งเสียไว้ว่า ขอเสียชีวิตที่บ้าน และได้เขียนพินัยกรรมไว้ว่า ไม่อยากถูกเจาะคอ ไม่อยากทรมานจากการรักษา ซึ่งตอนนั้นคุณพ่อโดนเจาะช่องท้อง เพราะคนในครอบครัวอยากยื้อชีวิตเอาไว้ ซึ่งเป็นช่วงที่ผมเดินทางไปทำงานที่ต่างจังหวัดพอดี ทั้งๆ ที่คุณแม่เป็นพยาบาลในห้องผ่าตัด พอคุณพ่อป่วย คุณแม่ก็ไม่รู้จะตัดสินใจยังไงดีในสถานการณ์เช่นนี้
ครอบครัวคนจีนของผมมองว่า การเสียชีวิตที่บ้านเป็นเรื่องอัปมงคล ซึ่งผมต้องคุยกับญาติๆ ว่าเป็นความสุขสุดท้ายของคุณพ่อ และคุณพ่อก็ได้กลับบ้าน ก่อนท่านจากไป ท่านยื่นมือมาจับทุกคน แล้วจากไปด้วยรอยยิ้ม”
หลังจากคุณพ่อจากไป ผมได้คุยกับคุณแม่ น้องสาวและญาติทุกคนในครอบครัว ทุกคนบอกว่าดีแล้วที่ให้ท่านกลับมาตายที่บ้าน การที่ท่านก็ไปอย่างสงบช่วยให้ทุกคนไม่รู้สึกติดค้างในใจที่ไม่ได้ทำตามความปรารถนาครั้งสุดท้ายของผู้เป็นที่รัก
รูปจากงาน Happy Death Day
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
