กล้ายืม แต่...ไม่กล้าให้
ยามยืมเพียรหมั่นอ้อน เข้าหา
บอกเล่าแลกริยา โศกเศร้า
ยามสุขบ่พบพา เธออยู่ หนใด
ถึงคราคืนแล้วเจ้า อย่าได้แสร้งลืม
เราอะ!!!! เคยให้เพื่อนยืมเงิน 2,000 บาท ได้คืนมา 500 บาท จากนั้น... ก็ไม่เคยบังเอิญพบกันอีกเลย ทั้ง ๆ ที่บ้านห่างกันไม่เกิน 10 กม. หึหึ!!! เงิน 1,500 บาท มันอาจไม่ได้มากมายในสายตาใคร
แต่สำหรับเรา ซึ่งสมัยนั้นเป็นแค่เด็กมหาลัย ปี 1 ใช้แรงหาเงินจากการทำงาน part-time ชั่วโมงละ 25 บาท ดังนั้น เงิน 1,500 บาท จึงหมายถึง เราต้องทำงานถึง 60 ชั่วโมง เลยนะ!!! ดีนะ... เล่าให้แม่ฟังแล้วไม่โดนด่า เจอแค่ขำกับบอกให้ "จำไว้"
และความเป็นเรา... ก็ไม่วายมีเคสอีก คราวนี้ดีหน่อยได้คืนด้วย แต่โอ้โห!!!! กว่าจะได้คืน ทวงลำบากมาก นานมากกว่า 3 ปีอะ และที่ได้คืนนะมันก็ไม่ได้จ่ายเอง เพราะเราทนไม่ไหวตัดสินใจบอกแม่มัน แม่มันเลยจ่ายคืนให้ ดีนะ... ที่รู้จักบ้านมันทั้งครอบครัว
สำหรับเธอ... เรารู้สึกไม่ดีที่ไม่ได้ช่วย เลยต้องมาระบายในโพสนี้ ด้วยประสบการณ์ที่เราเจอ + ปัญหาของเธอที่เรามองว่า เธอลำบากเพราะเธอไม่รู้จักประมาณตน และทุกคนก็มีเรื่องต้องใช้เงินยิ่งในเศรษฐกิจแบบนี้มันต้องรัดเข็มขัดไง ที่สำคัญร้อยวันพันปีเธอก็แทบไม่เคยส่งแชทมาทักทายกันด้วยซ้ำ ...มันไม่ควรมีเคส 3
เธอน่าสงสารนะ แต่มันไม่มากพอที่จะทำให้มนุษย์เงินเดือนอย่างเรา กดโอนตังค์ไปให้จริงๆ บ๊าย!!!! เชิญป้ายหน้าค่ะ
อยากได้อะไรก็เก็บเงินซื้อ เราเลยไม่มีเงินเหลือให้ใครยืมค่ะ
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
