ตำนานชีวิต ตอน "ลิขิตฝัน"
นิยายเรื่องนี้ผู้เขียนแต่งขึ้นมาจากความคิดที่ปิ๊งแว๊บเข้ามาในหัว
ตอนนั้นผู้เขียนไปนั่งเขียนนิยายที่ร้านอาหาร ซึ่งเป็นร้านที่เปิดโล่ง แล้วก็เห็นแคชเชียร์กำลังนั่งถักไหมพรม เพื่อนำมาทำเป็นที่รองแก้วเอาไว้ใช้ในร้าน
และด้วยความที่ผู้เขียนก็เคยชอบงานถักไหมพรม เคยหลงใหลในสเน่ห์ของเส้นไหมนุ่ม ๆ เข็มถักด้ามเล็ก ๆ ที่เมื่อพันแล้วควัก ถักแล้วลอดห่วงไปมา กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็ตกหลุมรักเจ้าไหมพรมเข้าให้แล้ว
ตอนหลังสายตาไม่ค่อยดี หรือจะด้วยเหตุผลใด ก็แล้วแต่ ทำให้ผู้เขียนห่างหายจากงานถักไป และแทบไม่ได้หยิบจับเส้นไหมขึ้นมาถักอีกเลย
แม้จะรู้ว่าประโยชน์ที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังงานถักนั้น คือ การฝึกให้ตัวเองมีสมาธิ มีจิตจดจ่ออยู่กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้เป็นเวลานาน ๆ
ช่วยให้สมองหลังสารแห่งความสุข เกิดเป็นความภูมิใจ ต่อยอดไปถึงความรู้สึกข้างในใจ และเข้าถึงพลังงานบางอย่าง
ความรู้สึกนั้นยังคงอยู่ และเส้นไหมพรมรวมถึงเข็มถักอุปกรณ์ต่าง ๆ ก็ยังคงเก็บไว้
เมื่อเห็นมีคนนั่งถักไหมพรมอยู่ตรงหน้า เหมือนว่าได้ย้อนเวลากลับไปทำความรู้จักตัวเองในอดีตอีกครั้ง
ตัวเราในวันนั้น เรื่องราวต่าง ๆ ณ ช่วงเวลานั้นพรั่งพรูออกมาจากข้างในใจ
จนถึงวันนี้ ตัวเราเปลี่ยนไปมากมายเพียงใด
ได้ถือโอกาสสำรวจตัวเองเงียบ ๆ อยู่ตรงนั้น กับความรู้สึกขอบคุณทุกคนที่แนะนำให้ได้รู้จักกับไหมพรม
คนที่สอนถักไหมพรม
คนที่สนันสนุนให้ถักงานไหมพรม
ทุกคนที่ช่วยซื้อผลงานของผู้เขียนในตอนนั้น ทุกคนล้วนมีน้ำใจไมตรีต่อกัน พวกเขาเหล่านั้นช่างดีและงดงาม คิดถึงแล้วก็ซาบซึ้งใจ ขอบคุณทุกคน ขอบคุณจริง ๆ
ตอนนี้เราต่างห่างหาย แยกย้ายกันไปต่างวิถี จะบอกพวกเขายังไงดี ว่ามีคนรู้สึกขอบคุณ
และนั่นคือแรงบันดาลใจของเรื่องนี้ "ลิขิตฝัน"
อ้อ ก่อนจะมีคนสงสัย ชีวิตของน้องไหม ไม่ใช่ชีวิตของผู้เขียนนะคะ 😜🙏📝💸💐💃
ผู้สังเกตการณ์
- 17
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
