ไงคนแปลกหน้า...
สบายดีมั้ย? ชีวิตตอนนี้เป็นยังไง?...ไม่ต้องพูดออกมาก็ได้ ผมคงไม่เข้าใจคุณ 100% หรอกนะ.
เคยมั้ยที่เวลาเราโตขึ้น ชีวิตไม่ได้เป็นอย่างที่ตั้งใจ?
ใช่มั้ยล่ะ...ยิ่งกับ(ผู้นำ)ประเทศตอนนี้ด้วย
เราคงมีวิธีรับมือต่างกัน ของคุณเป็นยังไงล่ะ?
ถ้าไม่สะดวกใจไม่ต้องเล่าก็ได้นะ ส่วนของผมก็คงหาหนังดูไปเรื่อยนั่นแหละ แล้วก็คิดถึงช่วงวัยเด็กที่เคยออกไปเล่นกับเพื่อน, เดินเข้าป่าผจญภัยไปเรื่อย แค่คิดย้อนไปก็มีความสุขแล้ว และจะยิ่งอิ่มเอมในใจทุกครั้งเวลาที่หนังเรื่องไหนมันมีฉากที่ตรงหรือคล้ายกับที่เราเคยผ่านมา อย่างเช่นเรื่องนี้
Stand by me (1986)
Director: Rob Reiner
หนึ่งในหนังโปรดของผมเลย
.
เป็นหนังฟีลกู๊ด ที่เล่าเรื่องราวการผจญภัยของแก๊งเพื่อนซี้ 4 คนในเมื่องเล็กๆ ที่ออกตามหาศพคนที่ถูกรถไฟชน เพียงเพื่อหวังว่าพวกเขาจะดัง และคงได้ออกวิทยุ หรือยิ่งไปกว่านั้น...อาจจะได้เงินจากการพบศพ และกลายเป็นคนดังขึ้นมา
ดูเรื่องย่อก็คงธรรมดาทั่วไป แต่แก่นหลักของเรื่องคือ"มิตรภาพและเรื่องราวระหว่างทาง" ที่คนดูจะค่อยๆรู้สึกหวนคิดถึงวันเก่าๆ มันเรียลดีนะ ไม่ว่าจะเป็นแก๊งเพื่อน 4 คน, จิ๊กโก๋ประจำถิ่น, นิสัยแต่ละคน, ครอบครัวแต่ละคน หรือกระทั้งบรรยากาศเมืองเล็กๆที่น่ารัก
ยิ่งดูยิ่งรู้สึกอัดแน่นไปด้วยความสุขในใจ ที่มันแทบจะล้นออกมา
.
(ผมคงไม่ได้เวอร์เกินจริงไปใช่มั้ย?) ก็แน่หละ... เหตุการณ์ส่วนใหญ่ในหนัง ผมเองก็เคยทำอะไรแบบนั้นเช่นกัน เลยค่อนข้างอิน
.
เรื่องนี้เลยเป็นหนังที่เวลาใครถาม ก็อดไม่ได้ที่จะแนะนำให้เขาไปดู ถึงแม้ว่าตอนจบมันจะทำให้รู้สึกปวดใจก็ตาม...
คงแนะนำประมาณนี้ ลองไปหามาดูละกัน
หนังและซีรีย์มันให้อะไรมากกว่าแค่ความบันเทิง อย่างน้อยๆ มันก็ทำให้เราหวนคิดถึงอดีตที่มีความสุข หรือถ้ามันทำให้คุณทุกข์ มันอาจจะช่วยย้ำเตือนคุณไปในตัว ว่าคุณต้องไม่ไปเจอกับมันอีก...
ผู้ใหญ่(เกือบ)ทุกคน ก็อยากกลับไปเป็นเด็กทั้งนั้นแหละ...
Watchender's
คงได้เวลาไปแล้วสินะ ไว้โอกาศหน้าผ่านมาทางนี้อีก เข้ามาเจอกันได้ แล้วก็รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
.
แล้วเจอกัน 🙂
#watchenders
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
