ด้วยภาระ ที่เพิ่มขึ้นทำให้ห่างหายไปจากบ้านบีดีเป็นพักๆ ช่วงนี้ผลุบๆโผล่เข้าๆออกๆเป็นระยะๆ😂
ลงบทความบ้าง ตอบเพื่อนๆที่แวะเวียนเข้ามาทักทายเร็วบ้าง ช้าบ้างข้อนี้แย่จริงๆเน๊อะ แวะเข้าไปอ่านบทความ ทักทายเพื่อนๆพี่ๆน้องๆบ้าง ตามแต่โอกาสและเวลาอำนวย
ล่าสุดเข้ามาเจอหนุ่มน้อยแวะมาส่งความคิดถึงให้ถึงบ้านเลยน๊าา คิดไปเองแหละ ดูออกช่ายยป่ะ🤣 น้องตอยจาก เพจเพราะโลกไม่ได้กว้างกว่าใจเราฯ แวะมาชวนให้ส่ง..ความคิดถึงผ่านบทความ👇
คิดอยู่นาน นอกจากเพื่อนๆในบีดีที่ห่างหายกันไปบ้าง กับน้องหมาที่รักและผูกพัน ที่จากไปตามวาระแล้ว ก็ไม่เคยคิดถึงใครนะ🤪
เราทุกคนเคยเป็นเด็กกันนี่นะ
ถึงจะนานมาแล้วก็ตาม คิดถึงช่วงวัยเด็กของตัวเองกันแล้ว เชื่อว่า เรียกรอยยิ้มกันได้ทุกคน
คิดถึงความดื้อ ความซน ที่เรียกได้ทั้งรอยไม้เรียวและคราบน้ำตา
คิดถึงเพื่อนๆแก่นเซี้ยว เปรี้ยวซ่าส์ ที่ดีกันบ้าง ตีกันบ้างตามประสาวัยรุ่นฟันน้ำนม 🤪
ความคิดถึงนี้ เมื่อไรที่ได้มีโอกาสย้อนกลับมาเจอ มาคุยกันเป็นต้องได้หัวเราะกันเต็มเสียงเลยทีเดียว
และที่คิดถึงมากที่สุด...
คิดถึงความรัก ความห่วงใย ที่แม่มีให้เราตลอดมา และดูเหมือนจะมากขึ้นตามอายุที่เพิ่มขึ้นทั้งตัวเราเอง และแม่เลยละ คำว่า...แม่ ไม่มีวันใหนที่ไม่รักจริงๆ❤️
เรายังจำความรู้สึก
ของการไปโรงเรียน
ครั้งแรกได้อยู่เลย
วันที่ร้องไห้เต็มเสียง
แสดงฤทธิเต็มที่
กอดแม่แน่นที่สุดเท่าที่เคยกอดเลยละ
เพื่อที่จะได้ไม่ต้องอยู่กับคนแปลกหน้า
ที่แม่เรียกว่า...ครู
วันที่ร้องไห้เต็มเสียง เพื่อที่จะไม่ต้องถูกทิ้งให้อยู่ในสถานที่กว้างใหญ่ ที่เต็มไปด้วยคนแปลกหน้าที่ไม่คุ้นเคย
สถานที่ ที่แม่เรียกว่า...โรงเรียน
ถ้ารู้ว่าสถานที่แห่งนี้ ในอีกหลายๆปีต่อมา มันจะเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยเรื่องราวมากมาย เต็มไปด้วยความผูกพัน ที่เรียกทั้งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ เรียกได้แม้กระทั่งน้ำตา คงไม่มีเด็กคนใหนร้องไห้ตอนไปโรงเรียนวันแรกแน่ๆแน่ๆ
แต่...มันน่ากลัวนี่นะที่จะต้องรู้
ว่าเราจะไม่ได้เจอแม่บ่อย ๆ
เหมือนตอนเราอยู่บ้าน
จะไม่ได้กินกับข้าวที่
แม่ทำในตอนกลางวัน
จะไม่ได้กอดในตอนที่อยากกอด
จะไม่ได้ยินเสียงดุของแม่ ที่ห้ามโน่น ห้ามนี่ เวลาเราดื้อเราซน
ใหนจะช่วงนอนกลางวัน
จะไม่ได้อยู่ในอ้อมกอดอุ่นๆของแม่
แต่ละข้อ ล้วนน่ากลัวทั้งนั้นในวัยที่เป็นเด็กน้อย
พอเวลาผ่านไป
เราก็รู้สึกเหมือนตอนเป็นเด็กทุกครั้ง
เวลาที่ต้องจากบ้านไกล ๆ
ตอนที่ไปอยู่หอครั้งแรก
โดยที่จะไม่ได้กลับบ้านบ่อย ๆ
ตอนที่เรียนจบและต้องไปทำงาน
ยิ่งทำให้การกลับบ้าน
มันดูยากกว่าตอนเรียน
เพราะการกลับบ้าน
มันทำให้เราอบอุ่นทุกครั้ง
จะมีแม่ที่คอยเป็นห่วงโทรหาเสมอ
จะมีแม่ที่เจ็บปวดมากกว่า
ในวันที่เราอกหักจากคนที่รัก
จะมีแม่ที่คอยถามเราตลอด
ไม่ว่าเราจะโตสักแค่ไหน
ในวันที่เราไปโรงเรียนวันแรก
กับวันที่เราเติบโตจนขนาดนี้
ในสายตาแม่เราก็คงยังเป็นเด็กเสมอแหละ
ความรักของแม่
เป็นเกราะคุ้มครองให้เด็กน้อยในวันนั้น เป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็งในวันนี้...
🤣🤣🤣
คิดถึงความรักของแม่ ❤️ ด้วยรักจากใจลูกๆทุกคน ❤️
ขอบคุณทุกคำทักทาย
ขอบคุณที่แวะมาน๊าา 😘😍
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
