13 พ.ค. 2022 เวลา 11:29 • ไลฟ์สไตล์
สัปดาห์ 22 : กักตัว
สัปดาห์นี้คือสัปดาห์แห่งการพักผ่อนอย่างจริงจัง เป็นการพักผ่อนที่ไม่ต้องทำอะไร แต่ก็ไม่ได้ไปไหน สิทธิพิเศษที่โควิดมอบให้คุณ คุณจะได้อยู่บ้านอย่างจริงจัง อยู่กับตัวเองจริงจัง มองไปทางไหนก็จะเป็นเพดาน ฝ้า กำแพง โต๊ะกินข้าว โซฟา เตียงนอน
บางครั้งฉันเดินออกไปนอกบ้านเพื่อชมสวน แต่อากาศช่วงเมษายนที่ร้อนแบบเผาผลาญบรรลัยกัลป์ ฉันจึงออกจากบ้านแต่ละครั้งเพียงชั่วพริบตา เพราะแค่ชั่วพริบตานั้นก็เพียงพอที่จะทำให้รู้สึกเหมือนจะหลอมละลาย
วันจันทร์ที่ต้องทำงาน ฉันไม่ได้ทำงาน แต่ก็ต้องตื่นขึ้นมายามเช้าเพื่อที่จะออกมากินข้าว อาการป่วยต่างเริ่มดีขึ้น ไม่มีตัวร้อนเป็นไข้แล้ว ยังไออยู่ แล้วก็ยังเสียงแหบ แต่ก็โดยภาพรวมดีขึ้นมาก
กินอาหารเช้าเสร็จ ก็ไปนั่งจุ้มปุ๊กบนโซฟา กดดูเนตฟลิกบ้าง ดูยูทูปบ้างจนเบื่อ ดูซีรีย์จบไปหลายเรื่องมากๆ ไม่ว่าจะเป็น “นัดบอดวุ่น ลุ้นรักท่านประธาน” หรือว่าจะเป็น “ยี่สิบห้า ยี่สิบเอ็ด” ก็ดูจบด้วยความรวดเร็ว แล้ววันจันทร์ก็จบไปอย่างงงๆ
วันอังคารตื่นขึ้นมา อากาศร้อนตั้งแต่เช้า วันทั้งหมดก็จบไปกับซีรี่ย์เหมือนเดิม ตื่นกินแล้วก็นอน พอถึงวันพุธรู้สึกตัวว่าตัวเองไร้ประโยชน์มาหลายวัน ก็เลยนั่งอ่านหนังสือตั้งแต่เช้า ชื่อหนังสือ Think again ของ Adam Grant อ่านไปประมาณห้าสิบหน้า ก็เอาเวลาไปเขียนบันทึกประจำสัปดาห์ แล้วก็กลับมาอ่านหนังสืออีกรอบ
พอนั่งเก้าอี้ไปนั่งเก้าอี้มารู้สึกว่านั่งสบาย ก็เลยใช้เวลาอีกหนึ่งชั่วโมงไปกับการรีวิว เก้าอี้ที่ออกแบบมาถูกต้องตามสรีระศาสตร์ หรือ Ergonomic Chair พอเริ่มเมื่อยก็ไปนั่งโซฟาแล้วก็ไปนอน
วันพฤหัสบดี ฉันคิดว่าต้องทำ Big Cleaning ที่บ้านซักหน่อย จึงลุกขึ้นซักผ้า ซักผ้าปู ปลอกหมอนทั้งหมด เอาหมอนไปตากแดด ดูดฝุ่น ถูพื้นบ้านด้วยเดทตอล วันนี้จึงเป็นวันแห่งการทำความสะอาดใหญ่ บ้านสะอาดเราก็ชื่นใจไปด้วย
วันนี้ฉันยังเริ่มเดินบนลู่วิ่งอีกครั้ง ถึงแม้ช่วงนี้อาการต่างๆจะดีขึ้นมาก แต่ก็ยังมีเสมหะในคอ วันศุกร์หมดไปซีรีย์เช่นเคย ไม่อยากทำอะไร สงสัยน่าจะเหนื่อยจากวันพฤหัส วันเสาร์อาทิตย์ก็เป็นเช่นวันศุกร์
สัปดาห์ที่ผ่านมา จึงเป็นสัปดาห์แห่งการกักตัวอยู่ในบ้าน ฉันมีเนตฟลิกเป็นเพื่อน มีตัวเองเป็นเพื่อนตัวเอง ฉันไม่เคยอยู่โดยไม่ทำอะไร ไม่ได้ไปไหนแบบนี้มาก่อน นี้จึงเป็นครั้งแรกที่ฉันอยู่บ้านอย่างต่อเนื่องนานสุดในชีวิต ค่าแอร์น่าจะเปลืองมากแน่นอน การอยู่บ้านอย่างต่อเนื่องทำให้ฉันรู้สึกภูมิใจกับบ้านตัวเองมาก
บ้านฉันเป็นบ้านที่เล็กมาก มีพื้นที่ใช้สอยในบ้านแค่ประมาณ 70 กว่า ตรม.เท่านั้น แต่จัดสรรเป็นสองห้องนอน สองห้องน้ำ หนึ่งห้องรับแขก หนึ่งห้องทำงานและหนึ่งห้องเก็บของเล็กๆ บ้านนี้เป็นบ้านที่พ่อฉันสร้างให้ ด้วยงบประมาณที่ไม่แพงนัก ตอนนั้นฉันบอกพ่อว่าอยากได้บ้านเล็กๆ ที่ไม่ต้องเดินขึ้นบันได และให้อารมณ์เหมือนอยู่คอนโด เพราะฉันเอาไว้อยู่คนเดียว
บ้านหลังนี้ถึงจะเล็กแต่ก็มีอุปกรณ์เต็มเปี่ยม อรรถประโยชน์เต็มร้อย เมื่อบ้านเล็ก ก็ทำความสะอาดง่าย บ้านหลังนี้จึงเหมือนกระท่อมน้อยๆของฉัน ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านใหญ่เพียงรั้วติดกัน บ้านมีสัดส่วนชัดเจน เฟอร์นิเจอร์ก็มีตามความเหมาะสม และเวลาเพื่อนมาปาร์ตี้ก็ไม่ต้องกลัวจะรบกวนแม่
มีช่วงหนึ่งแม่ฉันป่วยต้องผ่าตัด ฉันกับพ่อจึงทำบ้านขนาดเล็กอีกหลังหนึ่งเพื่อให้แม่อยู่อีกหลังหนึ่งเป็นบ้านขนาด 64 ตรม. ซึ่งอยู่ติดกับบ้านใหญ่ บ้านของฉันจึงไม่ใช่บ้านหลังใหญ่โต แต่เป็นบ้านหลังเล็กๆที่อยู่ติดกัน ซึ่งพอเป็นแบบนี้เวลากักตัวตอนติดโควิดก็ง่ายขึ้นเยอะ
บ้านหลังเล็กๆที่อยู่ติดกัน เป็นแบบบ้านใครบ้านมัน เป็นแนวคิดของแม่ฉันตั้งแต่ต้น แม่ฉันคิดว่าการทำบ้านใหญ่หลังเดียวแต่อยู่แค่ไม่กี่คนมันเหงาเกินไป เวลาลูกๆไม่อยู่ บ้านใหญ่ก็เว้งว้าง อีกอย่างบ้านใหญ่ทำความสะอาดก็ยาก
นอกจากนี้เวลามีเพื่อนมาเยี่ยมที่บ้าน เพื่อนอาจจะอึดอัดได้เพราะมีสมาชิกครอบครัวคนอื่นอยู่ด้วย พอทำเป็นบ้านเล็กๆ แบบบ้านใครบ้านมัน รับผิดชอบบ้านตัวเอง ใครทำบ้านตัวเองรกก็ไม่ต้องทะเลาะกันด้วย เวลามีใครมาเยี่ยมบ้านของใคร ก็ไม่ต้องเกรงใจกันมาก เช่นเพื่อนมาเยี่ยมบ้านฉันก็ไม่ต้องคอยเกรงใจพ่อแม่ฉัน เป็นต้น
เมื่อสิ้นสุดสัปดาห์นี้ลง ก็ถึงเวลาที่ฉันจะต้องกลับไปทำงานในวันจันทร์ ถึงจะอยู่บ้านจนเบื่อ แต่พอคิดว่าต้องกลับไปทำงานก็เบื่ออยู่ดี แต่ข้อดีของการทำงานคือวันแต่ละวัน นั้นไม่ได้ยาวนานนัก และการทำงานก็มีคุณค่าของมันเอง
ปูน2XL
4/5/64
(เหตุการณ์วันที่ 25/4/2022-1/5/2022)
เพลงประจำสัปดาห์ที่ 22 : Changes by Hayd
โฆษณา