บทที่ 7 ทิศทั้งแปดและองค์เทวาผู้รักษาทิศ
บทนี้ปูพื้นฐานความเกี่ยวข้องระหว่างฤกษ์บนและฤกษ์ล่างที่เป็นรากฐานสำหรับการพยากรณ์ทางด้ายฝ่ายเทวา ซึ่งจะมีการกล่าวถึงในลำดับถัดไป ข้าพเจ้าอยากตั้งข้อสังเกตว่า การนำแผนภูมิเทวามาใช้เพื่อกำหนดทิศที่เป็นมงคลและระวังทิศที่ไม่เป็นมงคล จะมีลักษณะคล้ายคลึงกับทักษาพยากรณ์ที่โหราศาสตร์พื้นบ้านของเรารับมาจากพม่ามอญ แต่อาจารย์สุบินมองว่าฝ่ายเทวาด้านโหราศาสตร์มีมุมมองที่ขยายขอบเขตไปมากกว่าการเดินทาง
อนึ่งการให้ฤกษ์ในสมัยโบราณมีการรวมการเลือกทิศที่เป็นมงคล ไปพร้อมกับการเลือกเวลาที่เป็นมงคล จนกระทั่งโหราศาสตร์เข้ามาในราชสำนัก ที่ถือว่าทุกขอบเขตในขัณฑสีมาล้วนแล้วเป็นของพระเจ้าแผ่นดินด้วยกันหมดทั้งสิ้น มีการกำหนดสถานที่ของขุนนางเชื้อพระวงศ์ไว้เป็นหลักแหล่งแน่นอน ตามทิศที่เป็นมงคลอยู่แล้ว ความจำเป็นกำหนดทิศที่เป็นมงคลโดยการหาฤกษ์ ก็หมดไป คงหลงเหลือแต่เวลาที่เป็นมงคลเพียงส่วนเดียว
ตกมายุคปัจจุบันที่ไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินเป็นใหญ่ กิจกรรมแสวงหาและรักษาทรัพย์สมบัติส่วนตัวของไพร่ มีความสำคัญกว่าการรักษาสมบัติของแผ่นดิน การใช้ประโยชน์ฤกษ์ยามเพื่อกิจกรรมต่างๆของไพร่ และเป็นไปเพื่อความพึงพอใจแห่งไพร่ ก็ถูกบัญญัติขึ้น
โหราทาส
๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๕
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
