ผู้ชนะเขาอดทนกันยังไง
…..
“อันคนเรานั้นสติปัญญาความรู้ความสามารถทัดเทียมกันได้ แต่ความอดทนนี่แหละที่ต่างกัน ความอดทนทำให้คนเหนือคน และคนต่างจากคน”
-สุมาอี้ สั่งสอนสุมาสู สุมาเจียว บุตรชายทั้งสอง-
แน่นอนว่าในสามก๊กนั้นผู้ชนะตัวจริงคือสุมาอี้ หลายๆคนน่าจะรู้ว่า สาเหตุที่เขาเอาตัวรอดมาได้ท่ามกลางความโกลาหลและเสือสิงห์กระทิงแรดนั้น
ไม่ว่าขงเบ้ง ก็เอาเขาไม่ลง
ไม่ว่าโจโฉ ก็ยังตามความคิดเขาหนึ่งก้าวจังหวะ
หนึ่งในสุดยอดวิชาของสุมาอี้นั่นก็คือ
“ความอดทน”
หากแต่มิใช่อดทนแบบกล้ำกลืนฝืนทน เพราะมิเช่นนั้นย่อมมิต่างจากตายทั้งเป็น
อายุจะไม่ยืนเอานะ
แล้วเขาอดทนเช่นไรละ
ศาสตร์ความอดทนของสุมาอี้ คิดค้นโดยหนุ่มหน้าหนา กับม้าแปดตัว
แบ่งออกเป็น อดทน1 / อดทน2
อดทน 1คือ อดทนต่อเรื่องธุระของตนเอง
อดทน 2คือ อดทนต่อเรื่องธุระของผู้อื่น
อดทน1 อดทนต่อตนเอง
ใครจะว่า ใครจะนินทาเช่นไร มันเป็นธุระของเขา เราเปลี่ยนแปลงมิได้
ก่อนอื่นต้องมีเป้าหมาย และถามตนเองก่อนว่า อดทนไปเพื่ออะไร
อดทนต่อเรื่องของตนเอง
เปรียบเสมือนน้ำที่มันไหลลงสู่ที่ต่ำ ไหลอ้อมสิ่งกีดขวาง และปรับตัวเข้ากับทุกๆสภาวการณ์
เพราะความอดทนนั้นคือเพื่อนสนิทของสติปัญญา
พิชัยยุทธ์ซุนวูว่าไว้ “ข้าศึกมีโทสะให้ยั่วยุ”
ยั่วยุให้อีกฝ่ายใช้สมองLimbic ยั่วยุให้อีกฝ่ายปิดกั้นสมองส่วนNeo-cortex
เพราะถ้าโกรธ ดร.หรือว่าป.4 ก็โง่ไม่ต่างกัน เพราะอะไร
เมื่อเราโกรธ ร่างกายจะปรับไปใช้สมองส่วนLimbic ที่พร้อมจะขับเคลื่อนด้วยอารมณ์และความรู้สึกเป็นหลัก
และปิดกั้นสมองส่วน Neo-cortex ซึ่งเป็นสมองส่วนหน้าและมีแค่มนุษย์เท่านั้นที่สามารถใช้คิด วิเคราะห์ แยกแยะหาเหตุผลต่างๆได้ นั่นจึงทำให้มนุษย์เหนือกว่าสัตว์ นั่นจึงทำให้มนุษย์ครองโลก
…..
หากแต่ ถ้าเราโกรธแล้วอดทนอดกลั้นบ่อยๆเข้า เราจะเก็บกด ซึ่งก็อาจจะไม่เป็นผลดีต่อสุขภาพจิต
ซึ่งบางครั้งก็ต้องหาทางระบายออกมาบ้าง เช่น ตะโกนดังๆเขียนระบาย,ร้องเพลงระบายออกมา หรือวิธีการอื่นๆตามแต่ที่คนนั้นๆจะถนัด
หากแต่ วิธีการที่ดีที่สุดในการป้องกัน ความโกรธที่จะครอบงำและป้องกันการเก็บกดก็คือ
อดทน2 “หากคนอื่นรู้ว่าคุณกัดเป็น คุณไม่จำเป็นต้องกัดเลย”
…..
อดทน2 คือ อดทนต่อเรื่องธุระของผู้อื่น
นั่นก็คือถึงคราวที่ผู้อื่นต้องอดทนบ้างแล้ว
น้ำที่มันไหลอ้อมสิ่งกีดขวาง หากแต่น้ำก็พร้อมแปรสภาพเป็นคลื่นยักษ์สึนามิพัดถล่มทุกสิ่งที่ขวางตรงหน้า เมื่อถึงคราวจำเป็นเช่นกัน
…..
บางครั้งในชีวิตก็ต้องมีเส้นบ้าง
มิเช่นนั้น เราก็ต้องเป็นผู้ถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียว หากแต่ถ้าเส้นนั้นมันสมเหตุสมผล ผมว่าเราจะได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน
เรื่องของผู้อื่นเป็นไงไม่รู้ แต่ถ้ามาล้ำเส้นกันมากเกินก็ถึงคราวที่ผู้อื่นต้องอดทนบ้างละ
ไก่จ่าฝูงย่อมได้รับอาหารและที่อยู่อาศัยตลอดจนไก่ตัวเมียดีกว่าไก่รองบ่อนหรือว่าไก่ท้ายฝูงอยู่แล้ว
ในบางครั้ง โลกของมนุษย์ก็คงมิต่างจากไก่เท่าไหร่นัก
และก็ต้องยอมรับความจริงว่า ทั้งมนุษย์และสัตว์ต่างๆ ต่างก็มีการแบ่งชนชั้น แบ่งศักดินา และพยายามแสวงความว่าตนนั้นเหนือกว่าผู้อื่น ไม่มากก็น้อย ทั้งในทางทฤษฎีและทางปฎิบัติ
ไม่ว่าจะเป็น เสือที่แย่งกันเป็นจ่าฝูงตัวจริง หรือว่าสุนัขที่แบ่งเส้นกัน ตามพื้นที่ต่างๆชัดเจน หากว่าล้ำเส้นกันก็ต้องมีปะทะกันบ้างเป็นเรื่องธรรมดาของสิ่งมีชีวิต
…..
อดทน1 ต่อตนเอง
อดทน2 ต่อผู้อื่น
ทั้งสองชนิด และสองแบบนี้ ต้องปรับใช้ให้ดี ให้สมดุล
เรื่องไหนที่ต้องอดทนต่อตนเอง ก็ต้องใช้เรื่องที่อดทนต่อตนเอง
เรื่องไหนที่ต้องอดทนต่อผู้อื่น ก็ต้องใช้เรื่องที่อดทนต่อผู้อื่น
เพราะถ้าใช้ผิดชนิด ก็อาจจะเป็นไก่รองบ่อน ที่กล้ำกลืนฝืนทนพร้อมโดนกดขี่ต่างนานา
และอาจจะถูกมองว่า ไม่สู้คน
อดทน1 อดทน2 หากว่าใช้ผิดชนิดจะเป็นเช่นไรละ
ฮ่องเต้โจมอ ทนแรงยั่วยุต่อสุมาเจียวไม่ไหวจึงยกพวกไปที่บ้านพักของสุมาเจียวเพื่อหวังท้าทายและเอาคืนสุมาเจียว สุดท้ายฮ่องเต้โจมอจึงได้ไปเฝ้ายมบาล
เรื่องนี้ ฮ่องเต้โจมอต้องอดทนต่อตนเองให้ได้ เพราะเขาต้องเป็นน้ำที่ไหลคดเคี้ยวหลีกเลี่ยงอุปสรรคก่อน
ขีดความสามารถยังมิใช่น้ำดุจคลื่นยักษ์สึนามิ
หากแต่เขาอดทนผิดประเภท
จึงจุดจบไม่สวยเช่นนี้แล
ตัวอย่างการใช้ อดทนต่อตนเอง
คนอื่นเป็นไงไม่รู้ เพราะมันเป็นธุระของเขาแต่เราต้องอดทน
ขงเบ้งส่งเสื้อผ้าผู้หญิงมายั่วยุต่อสุมาอี้
สุมาอี้แม้ว่าจะโกรธ แต่เขาอดทนต่อตนเองให้ได้
เมื่อนิ่งได้
เมื่ออดทนได้
สติปัญญาย่อมเกิด รู้เท่าทันอีกฝ่าย
มองขาด ไม่เล่นตามเกมที่อีกฝ่ายกำหนด
พิชัยยุทธ์ซุนวูว่าไว้ “เราต้องเป็นฝ่ายคุมเกม จะรบที่ไหน วันและเวลา สถานที่ใด เราต้องกำหนให้ศัตรู มิใช่ให้ศัตรูมากำหนดให้เรา”
ข้อนี้ในพิชัยยุทธซุนวูว่าไว้ สุมาอี้ผู้แตกฉานย่อมรู้ข้อนี้ดี
เขาจึงมากด้วยความระมัดระวัง
เข้าจึงมากด้วยความอดทนอดกลั้น
ถ้าเปรียบภาพในโลกฟุตบอล ก็คือ เราต้องทำตัวเป็นเจ้าบ้าน ฝ่ายไหนที่เป็นเจ้าบ้านย่อมได้เปรียบกว่าฝ่ายคู่แข่งทีมเยือน
ตัวอย่างการใช้ อดทนต่อเรื่องของธุระผู้อื่น
เกมการเมืองในเว่ยก๊ก ในช่วงปลายสามก๊ก สุมาอี้โดนลอยแพทางการเมือง
โจซองและตระกูลโจกุมอำนาจเต็มที่ และจ้องหาโอกาสทำลายล้างตระกูลสุมา
สุมาอี้แรกๆ อดทนต่อตนเองก่อน เพื่อเอาตัวให้รอด
หากแต่ เมื่อวันเวลาเปลี่ยน และสถานการณ์เปลี่ยน ก็ถึงควาวที่โจซองต้องอดทนบ้างแล้ว
เพียงแต่ว่า โจซองอดทนต่อตนเองมิได้
คือต้องเข้าใจ การเมืองในเว่ยก๊กของตระกูลสุมา นะว่า ถ้าเราไม่ทำเขา เขาก็มาทำเรา
เพราะแต่ละย่างก้าวของ การเมืองภายในเว่ยก๊ก
ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่เก่งก็ล้ม เก่งเกินไปก็ถูกล้ม
ตระกูลสุมาจึงเลือกใช้ทุกวิถีทางเพื่อความอยู่รอด ดุจน้ำไหลเลี้ยวอ้อมสิ่งกีดขวาง และแปรสภาพเป็นคลื่นยักษ์สึนามิพัดปรปักษ์ที่อยู่ตรงหน้าให้ราบเป็นหน้ากลอง
นั่นคือ อดทนต่อเรื่องธุระผู้อื่น
นั่นคือ ถึงคราวที่ตระกูลโจต้องอดทนบ้างแล้ว
เพียงแต่ว่าตระกูลสุมาอดทนได้ หากแต่ตระกูลโจอดทนไม่ได้ ในช่วงปลายยุคสามก๊ก
ตระกูลโจและแฮหัว แทบจะหายไปจากแผ่นดินจีน
จะสังเกตได้ว่า ช่วงปลายสามก๊ก แทบมิมีผู้ใดกล้าหือกับตระกูลสุมา
เพราะเขาต่างรู้ดีว่า บางครั้งการไปล้ำเส้น ผลมันอาจได้ไม่คุ้มเสีย
บทสรุป
ความอดทนแบบผู้ชนะในสามก๊ก
ความอดทนมิต่างจากน้ำ
น้ำไหลอ้อมสิ่งกีดขวาง ลงสู่ที่ต่ำและปรับตัวเข้ากับสภาวะต่างๆได้เสมอ หากแต่น้ำที่ดูนิ่งๆก็พร้อมกลายเป็นคลื่นยักษ์สึนามิที่พร้อมพัดทำลายสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้เช่นกัน เมื่อถึงคราวจำเป็น นั่นคือ
อดทน1 ต่อตนเอง
อดทน2 ต่อผู้อื่น
ทั้งสองชนิดและสองแบบนี้ ต้องปรับใช้ให้ดี ให้สมดุล
เรื่องไหนที่ต้องอดทนต่อตนเอง ก็ต้องใช้เรื่องที่อดทนต่อตนเอง
เรื่องไหนที่ต้องอดทนต่อผู้อื่น ก็ต้องใช้เรื่องที่อดทนต่อผู้อื่น
#พลิกชีวิตลิขิตฟ้าแบบสามก๊ก
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
