มีคนกล่าวว่า “เราเป็นคนยังไง ขึ้นอยู่กับว่า ใครเล่าให้คุณฟังและคุณน่ะคิดอย่างไร”
ลูกก็เช่นกัน “ลูกเป็นคนอย่างไร ก็แค่ขึ้นกับคุณเองน่ะ คิดอย่างไร”
เด็กดื้อ … อาจไม่มีอยู่จริง
เพราะบ่อยครั้งที่เด็กที่มีพื้นอารมณ์ยาก ไวและตอบสนองมากต่อสิ่งเร้าและการเปลี่ยนแปลง … หากไปเจอผู้ใหญ่ (คุณพ่อคุณแม่ ปู่ย่าตายาย) ที่ไม่เข้าใจ และไม่ยอมทำความเข้าใจกับ ‘สิ่งที่เด็กเป็น’ โดยเฉพาะมีวิธีการเลี้ยงที่สวนทางกัน ‘พื้นอารมณ์’ ของเด็กแล้วด้วยนั้น … บอกได้เลยว่า #พัง
เด็กกรีดร้อง ดื้อมาก ไปเจอพ่อแม่ที่ของขึ้นง่าย … ก็พัง ตีกันทั้งวัน
เด็กที่ง่ายแสนง่าย ไปเจอพ่อแม่ที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ … อีกเดี๋ยวก็พัง
เด็กที่เรียบร้อย ไปเจอพ่อแม่ที่ใช้ความรุนแรงในการเลี้ยงดู อีกพักก็รู้เรื่อง
ในทางกลับกัน … เด็กที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ ร้องไห้ไปเรื่อย ไม่มีจังหวะชีวิต กินไม่เป็นเวลา นอนไม่เป็นเวลาตั้งแต่เบบี๋ ไปเจอพ่อแม่ที่ใช้ชีวิตลงล็อค กิจวัตรชัดเจน กินเป็นเวลา นอนเป็นเวลา เอาแน่เอานอนได้ … สักพัก เด็กก็จะค่อย ๆ ปรับตัวและดีขึ้น
และแน่นอน เด็กที่ดื้อมาก เอาแต่ใจมาก ร้องไห้หนักมาก เอาแต่ใจตัวเองขั้นสุด ไปเจอกับพ่อแม่ที่ ‘เข้าใจ’ และ ‘เมตตา’ ในตัวเขาในแบบเขา จะค่อย ๆ เรียนรู้ที่จะปรับตัว … เป็นพ่อแม่ที่เหมือนน้ำเย็นไหลนิ่งยามลูกร้อนเป็นไฟ เป็นกิ่งไผ่ลู่ลมยามที่ลูกมีลูกไม้ใหม่ ๆ แล้วก็ดีดกลับตรงแบบแผ่วเบาและเด็ดขาด ใช้ลูกยอปอปั้นในสิ่งที่ดีให้ไปต่อ …
#ไม่มีเด็กคนไหนดื้อเกินเข้าใจ
และที่สำคัญ หลายครั้งเราต้องกลับมาถามตัวเองให้ดีว่า #อะไรคือดื้อกันแน่ …
#ลูกเถียง ? (ก็เพราะเขาเถียงได้ ต่อรองเป็น ดูฉลาดดีออก แล้วทุกครั้งที่เถียงฟังเขาไหม พูดดี ๆ กับเขาไหม และบอกเขาไหมว่าเถียงแบบนี้โอเค แบบนี้ไม่โอเค และมีลิมิตชัดเจนหรือยังว่าเรื่องนี้ต่อรองได้ถ้ามีเหตุผล และเรื่องไหนต่อรองไม่ได้แล้ว)
#ลูกไม่ทำตามสั่ง (ก็เพราะเขาทำได้อีกนั่นแหละ ไม่อยากกินอ่ะ ไม่อยากอาบน้ำอ่ะ ไม่อยากแปรงฟันอ่ะ ไม่ยอมนอนอ่ะ ไม่อยากทำการบ้านอ่ะ แล้วยังไงก็อยากเล่นมากกว่านี่นา เขาปฏิเสธได้นะ แต่อะไรต้องทำ อะไรยอมให้ไม่ทำก็ได้เผื่อจะเรียนรู้ผลของมัน ไม่กินก็หิวหน่อย ไม่ทำการบ้านก็โดนครูดุหน่อย)
#ลูกร้องไห้อาละวาด คือดื้อ ? (ทั้งที่เขาเองก็เป็นเพียงเด็กน้อยที่ไม่รู้จะจัดการกับอารมณ์ของเขาอย่างไร เขาเลยฟิวซ์ขาด … แต่พ่อแม่บางคนกลับฟาดซ้ำ ใจก็ทุกข์จะแย่อยู่แล้ว กายก็มาถูกทำร้ายจากคนที่เรียกว่าพ่อแม่อีก บางคนพ่อแม่เดินหนีไปเลย ไม่อยู่ใกล้ด้วยซ้ำตอนลูกอาละวาด ไม่ต่างอะไรกับการเดินหันหลังให้คนที่กำลังจมน้ำอยู่)
และอีกหลายร้อยพฤติกรรม
เชื่อเถอะว่า มันมีอะไรอยู่ใต้นั้น
เพียงแค่เรามองหาและทำความเข้าใจ
ไม่มีเด็กคนไหนอยากดื้อหรือดูแย่ในสายตาของพ่อแม่หรอกครับ
อย่างที่หมอเขียนในหนังสือ ‘อย่าปล่อยให้พ่อแม่รังแกฉัน’ ว่า เด็กน่ารักทุกคน ไม่ได้มาเพราะโชคอย่างที่หลายคนชอบทักคุณพ่อคุณแม่ว่า “เธอโชคดีจังที่มีลูกเป็นเด็กดีน่ารักแบบนี้” … ไม่มีจริง … เพราะเบื้องหลังของเด็กที่ดีและน่ารัก มี #พ่อแม่ที่เข้มแข็งและเข้าใจ อยู่เสมอ … มาชมชั้นนี่ กว่าจะได้แบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายนะจ๊ะ 555
ในขณะเดียวกัน หากยิ่งเลี้ยงยิ่งพัง จงย้อนกลับมาดูก่อนว่า จริง ๆ แล้วนั้นสิ่งที่ทำมา อะไรที่ควรหยุดทำได้แล้ว เพราะมันไม่เวิร์กก็เห็น ๆ กันอยู่ แต่ก็มีคนมากมายที่ยังยืนยันจะทำแบบเดิมต่อไปแล้วคาดหวังว่าผลมันจะต่างไปจากเดิม
แม่เปลี่ยน ลูกเปลี่ยน
จงท่องไว้ให้ขึ้นใจ
มีแม่คนหนึ่งบอกว่า … หรือจริง ๆ ลูกมันก็แค่ต้องการกวนประสาทเราคะหมอ … 555 … ก็อาจจะจริง แล้วเขาประสบความสำเร็จไหมล่ะครับ หึ ๆ
#หมอวินเพจเลี้ยงลูกตามใจหมอ
ปล. สั่งหนังสือของหมอวินทั้ง 5 เล่มได้ที่ร้านหนังสือชั้นนำ หรือที่
อินบอกซ์ http://m.me/tamjaimorbooks
A. เลี้ยงลูกให้กินง่าย แก้ไขเด็กกินยาก * ((เล่มล่าสุด))
B. อย่าปล่อยให้พ่อแม่รังแกฉัน (การเลี้ยงลูกเชิงบวก)
C. เลี้ยงลูกทางสายกลาง (คู่มือการดูแลเด็กเล็ก)
D. เส้นทางสายนมแม่
E. เลี้ยงลูกให้ไกลโรค (ความรู้เรื่องสุขภาพ อาการ โรคและยาในเด็ก)
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
