คาเฟ่ยุคเก่ากับเรื่องเล่า 18+
เครดิตภาพ : https://intojapanwaraku.com/culture/144336/
จะเป็นช่วงเช้าของวันอันแสนยุ่ง หรือสาย ๆ ของวันหยุด วันที่อากาศร้อนเหมือนซ้อมตกนรก หรือจะเป็นวันฝนตกอากาศเย็นสบาย มีอยู่หนึ่งสถานที่ที่หลายคนมักจะต้องแวะไปเสมอ เสมือนเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมที่ทำอยู่ในชีวิตประจำวัน นั่นก็คือ การแวะดื่มกาแฟ ไม่ว่าจะเป็นร้านเชนแบรนด์ดัง หรือคาเฟ่ชิค ๆ เก๋ ๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ตามซอกซอยต่าง ๆ
“คาเฟ่” นอกจากจะเป็นสถานที่นั่งดื่มกาแฟ เครื่องดื่มต่าง ๆ และขนมหวานแล้ว ยังทำหน้าที่เป็นโลเคชั่นสำหรับอัพรูปสวย ๆ ลงสื่อโซเชียลของเหล่าบรรดาชาวโลกออนไลน์อีกด้วย วัตถุประสงค์ของการเข้าร้านกาแฟหรือคาเฟ่อาจจะเปลี่ยนแปลงไปตามกระแสคลื่นแฟชั่นหรือเทรนด์แห่งไลฟ์สไตล์ของผู้คนยุคใหม่
คาเฟ่ในญี่ปุ่น ปัจจุบันก็คงทำหน้าที่ไม่ต่างกันกับคาเฟ่ในเมืองไทย และนอกจากจะเป็นสถานที่ดื่มกาแฟ ถ่ายรูป นัดพบ หรือแม้กระทั่งการเข้าคาเฟ่เพื่อมานั่งทำงาน ยังมีคาเฟ่ที่ทำหน้าที่เป็นที่พักใจอย่างคาเฟ่แมวเหมียว หรือคาเฟ่นกฮูก ที่บรรดาสัตว์เหล่านี้จะช่วยปลอบประโลมจิตใจของแขกผู้มาเยือนด้วย
หนุ่มสาวที่ต่างสถานะ ลูกค้า-พนักงาน เครดิตภาพ : https://www.1101.com/edo/2003-10-01.html
แต่ถ้าย้อนกลับไปในอดีตซักประมาณ 90 กว่าปีก่อน เมื่อพูดถึง”คาเฟ่” บรรดาชายชาญทั้งหลายมักยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หัวใจพองโต ตาเป็นประกาย
ว่ากันว่า ร้านกาแฟในญี่ปุ่นเกิดขึ้นเป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1888 โดยคุณเคอิ เทเอ (鄭永慶) ซึ่งเคยอาศัยอยู่ต่างประเทศอย่างยาวนาน เมื่อกลับมาญี่ปุ่นก็ได้นำเอาบรรยากาศร้านกาแฟเหล่านั้นมาเปิดกิจการขึ้นที่ย่านอุเอโนะ โดยใช้ชื่อว่า คะฮิสะคัง (可否茶館) ต่อมาเรียกเพี้ยนมาเป็น โคฮีสะคัง แต่ก็ยังไม่เป็นที่นิยมมากนัก
เหลือไว้เพียงชื่อ ร้านกาแฟร้านแรกของญี่ปุ่น เครดิตภาพ : https://intojapanwaraku.com/culture/144336/
วัฒนธรรมการเข้าร้านกาแฟในญี่ปุ่นเริ่มแพร่หลายมากขึ้นจากการที่คุณมัตสึยามะ โชโซ (松岡昭三) และคุณฮิระโอกะ กมปะจิโร่(平岡権八郎) ศิลปินภาพวาดสไตล์ตะวันตกได้เปิดคาเฟ่ (café Printemps) ขึ้นที่ใจกลางมหานครโตเกียวอย่างย่านกินซ่า
ราว ๆ ปีค.ศ. 1911 โดยวางคอนเซ็ปต์ของร้านแบบเดียวกับคาเฟ่ในฝรั่งเศส คือการนั่งดูโชว์ไปพลาง กินดื่มไปพลาง พูดคุยกันไปพลาง ขณะนั้นเมนูเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กลับมีมากกว่าเมนูเครื่องดื่มอย่างชาหรือกาแฟเสียอีก
ร้านกาแฟ ภาษาญี่ปุ่นเรียกว่า คิสสะเท็น (喫茶店)
เมื่อ 90 กว่าปีก่อน ร้านกาแฟหรือคาเฟ่เป็นสถานที่รวมตัวของผู้คนหัวก้าวหน้า พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันไปพลาง กินดื่มกันไปพลาง
ในยุคนั้นมีคาเฟ่ดัง ๆ อยู่ด้วยกัน 3 แห่งคือ café Printemps, café Lion, café Paulista (ยังดำเนินกิจการอยู่จนถึงปัจจุบัน) เรียกได้ว่า café Paulista เป็นคาเฟ่ที่เก่าแก่ที่สุดในญี่ปุ่นก็ว่าได้ ผู้ก่อตั้งคือคุณมิสึโนะ เรียว ต่อมาได้รับการยกย่องให้เป็นบุคคลสำคัญที่สนับสนุนกิจกรรมของผู้อพยพชาวญี่ปุ่นในบราซิล
บรรยากาศ café Paulista ในปัจจุบัน หนึ่งในสามคาเฟ่ผู้ปลุกกระแสการดื่มกาแฟนอกบ้าน เครดิตภาพ : https://intojapanwaraku.com/culture/144336/
ในช่วงปี ค.ศ. 1930 เกิดบริการพิเศษขึ้นในร้านกาแฟ นั่นก็คือ การเรียกพนักงานสาวเสิร์ฟมานั่งเป็นเพื่อน เรียกว่า โจะคิว (女給) สาวเสิร์ฟคนไหนที่หน้าตาน่ารักคุยสนุกก็จะมีลูกค้ามารอเพื่อจะได้นั่งคุยด้วยและได้ทิปจากลูกค้า
ทว่าเหตุการณ์ไม่คาดฝันได้เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 1 กันยายน ค.ศ. 1923
แผ่นดินไหวคันโตครั้งใหญ่ที่มีระดับความรุนแรง 7.9 ทำให้ย่านการค้าและแหล่งรวมคาเฟ่อย่างย่านกินซ่าราบเป็นหน้ากลอง คาเฟ่ใหญ่ ๆ ที่เคยมีชื่อเสียงหลายร้านปิดตัวลง แม้จะเกิดความสูญเสียขึ้นไม่น้อย แต่ชีวิตคนเราต้องเดินต่อ
ย่านกินซ่า หลังจากเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ช่วงเที่ยงของวันที่ 1 กันยายน ค.ศ. 1923 มีผู้เสียชีวิตและสูญหายแสนกว่าคน เครดิตภาพ : https://www.ginza-machidukuri.jp/column/42/
เสือ ปะทะ สิงห์ รูปแบบของร้านคาเฟ่ที่เปลี่ยนไป!
หนึ่งในสามคาเฟ่ใหญ่แห่งย่านกินซ่าอย่าง café Lion กลับมาให้บริการอีกครั้งในปีถัดมาหลังจากปิดปรับปรุงซ่อมแซมความเสียหาย คาเฟ่น้องใหม่ร้านเล็กร้านน้อยก็เกิดขึ้นมากมาย หนึ่งในนั้นที่มาเพื่อสร้างประวัติศาสตร์หน้าใหม่ของวงการคาเฟ่
“café Tiger” คาเฟ่ที่รับสาวเสิร์ฟที่ถูกไล่ออกจาก café Lion เนื่องจากมีมารยาทที่ไม่ดี เพื่อดึงลูกค้าจากร้านอื่น ๆ café Tiger ปรับเปลี่ยนกลยุทธ์จากแค่นั่งคุยเล่น เริ่มถึงเนื้อถึงตัว ใกล้ชิดกัน การแต่งตัวของโจะคิวก็เปลี่ยนไปเป็นกิโมโนที่มีสีสันฉูดฉาดขึ้น และแต่งหน้าทำผมให้ดูสะดุดตา
โจะคิว สาวเสิร์ฟร้านคาเฟ่ บรรยากาศจากละครNHK เรื่อง Yell เครดิตภาพ : https://realsound.jp/movie/2020/05/post-557568.html
คาเฟ่ที่มีบริการพิเศษถึงเนื้อถึงตัวอย่าง café Tiger มีเพิ่มขึ้น หลายร้านพยายามหากลยุทธ์ใหม่ ๆ เพื่อให้ลูกค้าเข้าร้าน การแข่งขันเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จากแค่การนั่งคุยกับสาวเสิร์ฟ กลายเป็นเริ่มจับไม้จับมือ โอบกอด หลายร้านมีบริการพิเศษแอบแฝงซึ่งหมิ่นเหม่ต่อการผิดศีลธรรม รวมทั้งการให้สาวเสิร์ฟออกมาชักชวนชายหนุ่มที่เดินผ่านไปผ่านมาหน้าร้าน สร้างความรำคาญใจให้แก่ผู้ที่สัญจรไปมา
ในที่สุด ปีค.ศ. 1933 หน่วยงานราชการที่ดูแลความสงบเรียบร้อยอย่างสำนักงานตำรวจต้องออกประกาศข้อกำหนดพิเศษและขอบเขตในการดำเนินกิจการร้านกินดื่มแบบเฉพาะกิจ รวมทั้งบทลงโทษและค่าปรับในกรณีที่ฝ่าฝืนข้อกำหนด ทว่าหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ความนิยมของคาเฟ่รูปแบบนี้กลับค่อย ๆ ลดน้อยลง และสูญหายไปตามกาลเวลา
ตัวอย่างป้ายร้านกาแฟแบบจุนคิสสะ เครดิตภาพ : https://arne.media/gourmet/124339/
และเพื่อไม่ให้ลูกค้าทั่วไปเกิดความเข้าใจผิด จำเป็นต้องกำหนดคำเรียกร้านกาแฟแบบธรรมดาทั่วไปที่ไม่มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นใหม่ โดยการเติมอักษรคันจิ “จุน – 純” ซึ่งแปลว่า “บริสุทธิ์” เข้าไปหน้าคำว่าร้านกาแฟ “จุนคิสสะ – 純喫茶” ทำให้เข้าใจได้ทันทีเมื่อมองเห็นป้ายว่า ร้านกาแฟร้านนี้เป็นร้านกาแฟธรรมดาทั่วไป
ร้านกาแฟสไตล์เรโทรในโยโกฮาม่า เครดิตภาพ : https://hanako.tokyo/news/food/53186/
จุนคิสสะในปัจจุบันก็แตกต่างจากร้านกาแฟทั่วไป ด้วยการคงสภาพบรรยากาศแบบคลาสสิคของยุค 60’s, 70’s เอาไว้ ทำให้รู้สึกเหมือนได้เดินทางข้ามกาลเวลาย้อนกลับไปในอดีต หากคุณเป็นอีกหนึ่งคนที่อยากได้ความรู้สึกสงบ อยากสัมผัสบรรยากาศเก่า ๆ แต่อบอุ่น ลองมองหาร้านกาแฟที่มีป้าย 純喫茶 ตามตรอกเก่า ๆ ในโตเกียวหรือตามเมืองใหญ่
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
