ตอนอนุบาล กับ ป.1
อนุบาล
อุ้มขึ้นมาจากคาร์ซีทขนาดนี้ จะเหลือไหม???
ลูกพีชก็รอน้องฟื้นคืนชีพ "แม่ขา วันนี้หนูเดินไปส่งน้องก่อนก็ได้ค่ะแม่ น้องจะได้ไม่ร้องไห้เหมือนเมื่อวาน"
น้องมือไม้ แขนขาอ่อนกันเลยทีเดียว วางลงพื้น ใส่เป้ เดินคอตกน้ำตาแตก ได้ยินเสียงคุณครูแซว
"อ้าวพิชาไหนบอกว่าจะยิ้มหวานๆ มาโรงเรียนไงคะวันนี้ ไหงหน้าตาเละเทะแบบนี้ล่ะลูก" 😂
เดินขึ้นบันไดจนสุด ถึงห้องก็ไม่ได้ยินเสียงละ
ป.1
เปิดเรียนวันแรก อย่างเป็นทางการ ขอให้เจอเพื่อนน่ารักๆ นะจ๊ะ อาทิตย์นี้ลงไปส่งอาทิตย์หน้าให้ลงหน้าประตูละ ❤️💕
พี่ป.1 ที่ไปโรงเรียนไม่ร้องไห้ละ ลูก 2 คน ไปโรงเรียนร้องไห้เกือบทุกเช้าตั้งแต่ อ.1-อ.3 เคยเครียด เคยกังวล สารพัด ได้แต่กอด ยิ้ม เดินออกมาดูห่างๆ เข้าห้องเรียนก็เป็นปกติ มีเพื่อน ทำกิจกรรมทุกอย่าง มีแค่ร้องไห้ตอนเช้าแค่นั้นเอง จนคิดว่าเป็นเรื่องปกติที่เค้าติดแม่ เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน และไม่คิดว่าเป็นปัญหาอะไร
พอขึ้นชั้นประถมลูกยิ้ม บ๊ายบาย เดินเข้าประตูโรงเรียนเอง
ไม่มีเด็กคนไหนที่ร้องไห้ไปโรงเรียนจนโต วันนึงเมื่อเค้าพร้อม ลูกจะโตขึ้น และค่อยๆ เดินไปด้วยตัวเค้าเอง เหมือนเรา
ในวันที่ลูกบ๊ายบาย ยิ้ม “แม่คะ ตอนเย็นมารับน้องเร็วหน่อยนะคะ น้องกลัวหลับ”
“แม่คะ วีคหน้าจอดรถส่งนะคะ น้องลงเองได้ จอดรถไกลเดินเยอะ เดี๋ยวฝนตก ถ้าแม่จะจอดรถลงไปส่ง ก็ได้ แม่จะได้เดินออกกำลัง”
แตะบัตรเข้าประตูเอง เราได้แต่มองลูกจนลับสายตา
เป็นเหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้องแชมป์ร้องไห้ไปโรงเรียน จนแม่กังวลใจ พอขึ้น ป.1 ไม่เคยได้ยินเสียงอีกเลย ตอนนี้ลูกพีช ม.2 พิชา ป.4 ไม่เห็นภาพนี้มานานหลายปีแล้วซินะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
