แทบทุกครั้งเลย เวลาเจอคนเยอะ ๆ
จะรู้สึกเหนื่อยอย่างประหลาด
ความรู้สึกมันคล้ายกับการนั่งรถติดต่อ 10 ชั่วโมง
ยิ่งคนไม่รู้จัก หรือคนที่พลังเยอะ ๆ เข้าสังคมเก่ง ๆ
เหมือนมีก้อนพลังงานขนาดใหญ่ ที่คอยดึงดูดพลัง
ของเราที่เรียกได้ว่า "น้อย" และ "หมดเร็ว" ยิ่งนัก
บางคนบอกว่า หยิ่ง ไม่ยอมเจอหน้าตาหน้าคน
มัวแต่หลุบอยู่ในหลืบของตัวเอง เหมือนเต่าในกระดอง
กระต่ายในโพรงป่า ไม่ออกสู้แสง อ่อนแอ อ่อนสังคม
ความจริงไม่อยากให้คิดแบบนั้นเลย
เหมือนรู้สึกร่างกายเป็นไปเองทั้งนั้น
ตัวเองอยากจะเข้าสังคม เปิดโลก สวัสดี ฮัลโหล
แต่รายร่างของเรา ไม่เอื้อให้ขับเคลื่อนได้เลย
คนขับรถที่เก่งมาก สุดท้ายไปไม่ถึงไหน
เพราะรถไม่ได้ถูกขับเคลื่อนให้ไปเร็ว และแรง
แต่เป็นรถประหยัดน้ำมัน เน้นแบกของ เดินทางนาน ๆ
ต่อให้เหยียบคันเร่งไปมากแค่ไหน สุดแค่ไหน
ที่ไปได้ ย่อมไม่เกินประสิทธิภาพของรถแน่นอน
การบอกให้ใครสักคน เป็นเหมือนคนอื่น ๆ
ย่อมเป็นคนใจแคบ และเห็นแก่ตัว
เข้าใจว่าหวังดี คนที่อยู่รอดและปัง คือคนที่เข้าสังคมเก่ง
ลองถามความพึงพอใจดูก่อนไหม ว่าอยากหรือเปล่า
ชีวิตจริง อาจต้องมีฝืนบ้าง แต่ฝืนมากไป
เวลาส่องกระจก เราจะไม่รู้จักคนในกระจกเลย
บางช่วงฝืน แต่มีขอบเขต
บางช่วงปฏิเสธ เพื่อคงความเป็นตัวเอง
ทุกครั้งที่เหนื่อย เวลาเจอคนเยอะ ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ใช้แรง
ได้ต้องโทษตัวเองหรอก มันคือ ปกติ ปกติ และ ปกติ
ปล่อยให้ก้อนพลังงานลอยไปเถอะ เราถอยห่างออกมา
ออกมาให้ห่างไกล ไม่มีใครว่าเราได้ ถ้าเราไม่ปล่อยให้โดนดูด
เราหนีความจริงอันโหดร้าย เพื่อเจอความจริงในแบบของเรา หมายความว่า ยังมีคนที่เป็นแบบเรา เจอแบบเรา
คนไม่ได้มีแบบเดียว และคนอื่นยังมีคนที่เป็นแบบเรา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
