9 มิ.ย. 2022 เวลา 14:44 • หนังสือ
มีใครสักคนเคยพูดว่า..
"คนเราจะเย็นชามากขึ้น..ตามขนาด..ของ "ความทุกข์ใจ" ที่เจอ.."
จากประสบการณ์แอด..ที่เคยผ่าน ทุกวันนี้ไม่เคยลืม "รอยแผลนั้น" แม้เหตุการณ์ผ่านมาจะ 5 ปีแล้ว..
จริงๆ แล้ว..
ไม่ได้เย็นชาหรอกค่ะ มันแค่ชินชาเท่านั้นเอง..
เมื่อเราถูกทำร้ายจิตใจครั้งแล้วครั้งเล่า มันจะเริ่มค่อยๆชิน จน
บางทีรู้สึกอยู่กับตัวเอง "อยู่คนเดียว" คงจะดีกว่า..
มีใครคนหนึ่ง..ได้กล่าวไว้ว่า..
"เราจะไม่หยุดรักใคร จนกว่าเราจะรู้สึก "เจ็บจนใจด้านชา" แล้วเมื่อนั้น เราจึงจะกลับมารักตัวเอง"..
ใช่ค่ะ..
ยิ่งโดนทำร้ายจิตใจมากเท่าไหร่ "กำแพง" ก็จะยิ่งสูงมากขึ้นเท่านั้น..
เรายิ่งต้องสร้างเกราะกำบังตัวเอง..
เพราะ "เจ็บจนฝังใจ" จากคนใจร้ายที่คอยทิ่มแทง..
จนไร้ความรู้สึก ไร้หัวใจ ไม่อยากยิ้ม ไม่อยากเปิดใจรับใครเข้ามา ไม่กล้ารักใคร ไม่ไว้ใจใคร..
เพราะไม่อยากเจ็บปวดที่ต้องวนกลับมาทำร้ายตัวเราเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว..
ความรู้สึก..ไม่ใช่เรื่องที่จะมาล้อเล่นกัน..
แผลไม่มีวันหาย โดนกรีดซ้ำจนลึกมาก มันยากเกินที่จะลบรอยแผลนั้นให้หายขาดจนไม่เห็นรอยแผลนั้นได้..
"ไม่มีอะไรที่เหมือนเดิมตลอดหรอก"..
สิ่งเดียวเท่านั้น..
ที่จะช่วยให้เราผ่าน "ช่วงเวลายากลำบาก" กลับไปเป็นคนเดิมที่ไม่เหมือนใครได้..
นั่นคือ..
"ตัวเราเอง"..
ที่คอยย้ำเตือนรอยแผลนั้นอยู่เสมอ ทำให้กลับมา "รักตัวเองมากขึ้น" เข้มแข็งมากขึ้น และหล่อหลอมให้เราเป็นเราในทุกวันนี้..
ทุกคนร้องไห้ได้
แต่ต้องลุกขึ้นสู้ต่อไป..
_____🌸_____
ก ว่ า จ ะ เ ข้ า ใ จ
โฆษณา