บัญชร ชวาลศิลป์
“กว่าจะเป็นนายร้อย” (110)
“เตรียมทหารผีหลอก-2”
ที่ตั้งเดิมของโรงเรียนเตรียมทหารข้างสนามมวยวิกสังกะสีนี้ เดิมเป็นของกองสัญญาณทหารเรือมาก่อน แต่มีอยู่ช่วงหนึ่ง พวกทหารเรือ-ทหารบกรุ่นพี่รุ่นพ่อเขามีเรื่องขัดใจกันนิดหน่อยเรียกว่า “กบฏแมนฮัตตัน” เกิดยกพวกยิงกันขึ้น ทหารเรือสู้ไม่ได้ ทหารบกก็เลยยึดสถานที่มาเสีย แล้วต่อมาก็เจียดพื้นที่มาสร้าง
เป็นโรงเรียนเตรียมทหารให้พวกผมได้เป็นเพื่อนกัน จะได้ไม่ต้องทะเลาะกันอย่างที่เคยเกิดขึ้นในอดีต
ประวัติความเป็นมา เรื่องทหารบกทหารเรือรบกันแถมด้วยการใส่สีตีไข่เพื่อให้น่าตื่นเต้นถูกเล่าขานสืบต่อมาถึงทหารรุ่นลูกรุ่นหลานอย่างพวกผม ทำให้สถานที่แห่งนี้น่าวังเวงชวนขนลุกเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะสำหรับพวกที่ต้องอยู่เวรยามใน
เวลากลางคืนซึ่งทางโรงเรียนไม่ต้องไปจ้าง รปภ. ที่ไหนให้มาทำหน้าที่ เอาพวกผมนักเรียนเตรียมทหารนี่แหละผลัดกันเข้าเวรเข้ายามโดยอ้างเหตุผลเรื่องการสร้างความคุ้นเคย
หน้าที่ของเวรยาม ก็คือเพื่อเฝ้าดูแลสถานที่สำคัญของทางราชการ ดังนั้นจุดที่ให้พวกผมไปยืนเฝ้าในตอนกลางคืนนั้น จึงมักเป็นจุดที่ลับหูลับตาคน.
เด็กๆอายุแค่ 17-18 ปีอย่างพวกผมตอนนั้นยังไร้เดียงสาเป็นอย่างยิ่ง บางคนเคยนุ่งกางเกงขายาวก็อีตอนเป็นนักเรียนเตรียมทหารนี่แหละ หรืออย่างบางคนก็เคยเพิ่งนุ่งกางเกงลิง (อีกนามหนึ่งของ”กางเกงใน”) จนเกิดเรื่องน่าเสียวไส้อย่างกรณี “อีนอง” ที่ผมเคยนำมาเล่าให้ฟังไปแล้ว
เด็กกับเรื่องกลัวผีสมัยก่อนเป็นของคู่กันครับ…
เข้าเวรไป เรื่องอื่นมีให้คิดมากมาย อย่างแผนการยึดอำนาจในอนาคตเมื่อจบไปแล้วดันไม่คิด เอาแต่คิดทบทวนเรื่องราวของทหารรุ่นพี่ที่ว่ากันว่ามีตายกันอยู่ไม่น้อยในสถานที่อันเคยเป็นที่รบกันแถบนี้ แถมวิญญาณยังไม่ไปไหนเสียอีก วนเวียนอยู่แถวนี้นั่นแหละ
ฯพณฯ ผีเหล่านี้เหงาๆขึ้นมาไม่รู้จะทำอะไรก็แอบมาหยอกเย้าหลอกหลอนลูก
หลานอย่างพวกนักเรียนเตรียมทหารเล่นซะงั้น
ระหว่างอยู่เวร มีเสียงแปลกๆขึ้นมาจะวิ่งหนีก็ไม่ได้ กลัวถูกนายทหารเวรลงโทษหนักข้อหาละทิ้งหน้าที่เวรยาม
ทั้งหมดนี้จึงนำไปสู่เรื่องเล่นสนุกๆอย่างหนึ่งสำหรับเด็กๆยุคผม คือเล่นผีหลอกกัน...
สมัยนั้นเรื่องเล่นสนุกของพวกเราไม่ค่อยมีมากเหมือนสมัยนี้ ทีวีก็ไม่มีดู วีดีโอเกมส์ หรือเกมคอมพิวเตอร์ก็ไม่มี ศูนย์การค้าก็ยังไม่เกิด จีบหญิงก็ยังไม่เป็น
ดังนั้นเรื่องเล่นสนุกของเด็กยุคนั้นก็จึงต้องอาศัย”วิถีธรรมชาติ” อย่างเรื่อง “เล่นผีหลอก” เป็นต้น
พวกผมนักเรียนเตรียมทหารอายุราวๆ 16-17 ย่อมยังนับได้ว่าเป็นเด็กอยู่ ดังนั้น การเล่นผีหลอกจึงเป็นเรื่องที่รับได้ แม้บุคลิกภายนอกตามป้ายรถเมล์จะดูขึงขัง
น่าเลื่อมใสศรัทธาเป็นอย่างยิ่งก็ตาม
เรื่องเล่นผีหลอก เป็นเกมที่พวกเราชื่นชอบกันมากเป็นพิเศษ สำหรับพวกเราหลายคนจะเล่นกันมาตั้งแต่ก่อนเข้าเตรียมทหารด้วยซ้ำไป เล่นติดต่อกันไปจนเข้าเตรียมทหาร 2 ปี และแถมยังไปเล่นต่อในโรงเรียนนายร้อย นายเรือ นายเรืออากาศอีก 5 ปี ส่วนนายร้อยตำรวจนั้นเรียนแค่ 4 ปี ก็จึงเล่นกันต่อแค่ 4 ปี
แต่เมื่อจบออกมาเป็นนายทหารนายตำรวจกันแล้วก็เลิกเล่นกันอย่างเด็ดขาดครับ เพราะมีอย่างอื่นให้เล่นที่สนุกกว่า ไม่ต้องให้จาระไนหรอกครับ หนุ่มๆอย่างพวกคุณชอบเล่นอะไร หนุ่มๆอย่างพวกผมก็ชอบเล่นอย่างเดียวกันนั่นแหละ
แต่พอเลยวัยหนุ่ม เรื่องที่ทหารเขาชอบเล่นกัน พวกคุณคงเล่นไม่ได้หรอกครับ เพราะไม่มีของเล่นอย่าง เอ็ม 16 – เอ็ม 79 - รถถัง - ปืนใหญ่ ฯลฯ มาประกอบ.
ฉาก
พอนึกออกใช่ไหมครับว่า ไอ้เรื่องที่ทหารยศสูงๆเขาชอบเล่นกันนั้นคือเกมอะไร ใบ้ให้หน่อยก็ได้ เล่นเกมนี้ต้องเริ่มด้วยการยึดสถานีโทรทัศน์และสถานีวิทยุก่อนเป็นลำดับแรก ชนะได้ออกทีวี แพ้ติดคุก
ฮ่า ฮ่า ฮ่า....จ้างพวกคุณก็เล่นไม่ได้ !
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
