EP : 1,073
สายลมของซาบุโร่
อย่างที่ผมบอกอยู่เสมอ ถ้าใครตามงานรีวิวผมบ่อยๆจะรู้ว่าผมชอบงานของ อ. โคยาม่า ยู เอามากๆครับ ผมพยายามตามทุกงานของ อ. ที่มีในไทยเท่าที่ทำได้ ด้วยความถูกใจในสไตล์การนำเสนอที่ดูสุดขั้วในความธรรมดาของแบล็คกราวน์ฉากหลังที่กำลังนำเสนอ
และเรียกได้ว่าทุกผลงานของ อ. จะเต็มไปด้วยความดราม่าในเชิงบุคคลอยู่เสมอ จะพูดง่ายๆ ว่าทุกๆผลงานของ อ. เราจะได้เจอกับเรื่องราวและตัวละครที่มีความสุดโต่งในการแสดงออกและอารมณ์แบบที่คนอ่านสัมผัสได้ง่ายและทันที เรียกว่านั่นคือเสน่ห์ของงาน อ. ยู ที่หลายๆคนทำไม่ได้ครับ
อย่างเรื่องนี้ก็เช่นกัน ผมคิดว่าเรื่องนี้ไม่เคยตีพิมพ์ในเมืองไทยนะ นั่นคือความสนใจอย่างแรกที่ผมคิดขึ้นมา เพราะมันหมายถึงผมยังไม่เคยอ่านมาแน่นอน และยิ่งเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเบสบอลแล้วด้วยเป็นอะไรที่น่าสนใจว่าข้างในจะเป็นอย่างไร
เพราะที่ผ่านมา อ. มักจะเขียนเรื่องราวยาวๆ ไปทางกีฬาคนเดียวอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง sprinter หรือ เก็งกิ ที่โด่งดังทั้งคู่ก็เป็นงานที่ อ. เน้นอารมณ์ในลักษณะบุคคลให้พีคและแตะเข้าหัวใจคนอ่านทั่วโลกได้ แต่เรื่องนี้เป็นกีฬาที่แข่งเป็นทีม อืม อ. จะนำเสนออกมาแบบไหนนะ ต้องมาดูกันในเรื่อง “สายลมของซาบุโร่” ครับ
.... เพราะถูกสอนให้ขว้างแต่ลูกเบสบอล...ตั้งแต่จำความได้ “ซาบุโร่” เด็กชายวัย ม.2 ที่อยู่ในชนบทที่ห่างไกลที่ใช้ชีวิตอยู่กับลุงแค่ 2 คนจึงมีจุดแข็งที่ลูกขว้างอันรุนแรง มาพร้อมประกายไฟอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้นจากน้ำมือการขว้างของมนุษย์คนนึง
แต่ทั้งๆที่มีฝีมืออันน่ามหัศจรรย์ ลุงของเขาผู้ฝึกสอนเขามาตลอดก็ห้ามที่จะให้เขาโชว์ฝีมือต่อหน้าเพื่อน เรียกง่ายๆ ว่าให้ซาบุโร่เก็บเป็นความลับเอาไว้ แม้ซาบุโร่จะไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร แต่เพราะเป็นคำพูดของลุงที่เขารัก จึงไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะไม่เชื่อ เพราะแบบนั้น มีแค่ยามค่ำคืนในป่าใหญ่เท่านั้น ที่เขาจะโชว์ฝีมือลูกขว้างไฟอันรุนแรงนี้ต่อพื้นป่าอันกว้างใหญ่ให้ได้เห็น
... แต่เพราะความลับไม่มีในโลก อยู่ๆ ก็มีคนเห็นลูกขว้างมหัศจรรย์จากมือ ซาบุโร่ จนได้ นั่นก็ทำให้ความลับที่ปิดเอาไว้ถูกเปิดเผย เมื่อซาบุโร่บอกลุงไปว่าความแตก คุณลุงก็บอกกับมาที่ซาบุโร่ว่า “ถึงเวลาเจ้าจะต้องออกเดินทางแล้ว จงค้นหาเพื่อนๆ อีก 8 คนที่ถูกฝึกเอาไว้ให้เล่นเบสบอลเหมือนเจ้า จงเดินทางและค้นหาพวกเขาให้พบ!!!”
และนี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวของซาบุโร่ กับการตามหาเพื่อนๆในทีมที่เหลือ เพื่อเป้าหมายรวมทีมแข่งขันในแม็ตชะตากรรมที่ได้กำหนดไว้ ใน “สายลมของซาบุโร่”..
เอาจริงๆนะ ผมไม่คิดว่าผมจะได้อ่านอะไรแบบนี้ในมังงะสายกีฬาเลยให้ตายเหอะ ! มันมีด้วยเหรอเรื่องแนวเบสบอลที่ต้องเดินทางเพื่อรวบรวมสมาชิกในทีมที่ถูกฝึกและกำหนดไว้ให้ต้องมาร่วมทีมกัน ตั้งแต่แรกที่ได้อ่าน ผมฮามากกับไอเดียแบบนี้ แม้จริงๆแล้วผมจะคุ้นเคยกับไอเดียแบบนี้อยู่บ่อยๆในมังงะยุค 8-90 ก็ตาม
แต่นั้นจะเป็นมังงะแนวต่อสู้สายพลังกันทั้งนั้น ไม่แปลกหรอกที่เราจะได้เห็นอะไรแบบนั้นครับ และนี่น่าจะเป็นครั้งแรกด้วยมั้งที่ผมเห็นเขาจับเรื่องราวแนวนี้มาใส่ในกีฬาโดยเฉพาะเบสบอล
แม้จะมองอีกมุมไอ้เรื่องการตามหาตัวเก่งๆมารวมทีมเพื่อไปแข่งขันเป็นเรื่องปกติเอามากๆ ก็ตาม ทุกเรื่องก็จะต้องมีเนื้อหาแนวเจอตัวเด็ดๆแล้วชวนกันมาร่วมทีมเสมอ เอาเป็นว่าอะไรที่ต้องทำเป็นทีม อย่างวงดนตรี กีฬาพวกนี้ เนื้อหาจะต้องรวบรวมคนเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว
เพราะแบบนั้นผมถึงมองว่า อ. นำมาปรับและนำเสนอได้ดีเอามากๆ เพราะมุกแบบนี้เขาไม่ใช่กันในเกมกีฬาครับ มันคือความฉลาดของการพลิกแพลงให้มันดูแปลกแตกต่างในความเหมือนของเรื่องราว
แวบแรกนี่นึกถึงรวมทีมไปปราบจอมมารเลยด้วยซ้ำ และแม้ผมจะบอกว่า อ. ปรับเปลี่ยนมุกนี้มาใช้ในเรื่องนี้ก็จริง แต่องค์ประกอบของเรื่องราวล้วนอัดแน่นไปด้วยความสนุกในแบบฉบับของ อ. ยูเป็นอย่างมากครับ
เนื้อหาของเรื่องจะเล่าและเล่นประเด็นอยู่หลักๆ กับการ เดินทางตามหาเพื่อนพ้อง และใส่ความน่าสนใจตั้งแต่การเดินทางให้ดูมีความวาไรตี้พร้อมดึงดูดนักอ่านด้วยคาเรทเตอร์ของเพื่อนๆแต่ละคนที่เขาตามหา
แน่นอนครับ อ. ใช้องค์ประกอบตามตำแหน่งของกีฬาเบสบอลเป็นจุดอิงกับแต่ละตัวละครให้ทั้งมีความแตกต่างที่เหมาะสมกับตำแหน่ง ไปพร้อมกันด้วย ซึ่งตรงจุดนี้ อ. สร้างและใส่นิสัยได้ดีและสนุกเอามากๆ โดยที่นิสัยที่มีนั้นนอกจากจะให้อิงกับตำแหน่งในการเล่นแล้ว ยังเอาไว้ใช้งานในแง่ความดราม่าระหว่างกันในหลายๆแบบ
เพราะอย่าลืมว่าเอกลักษณ์ของ อ. ก็คือการเล่นความดราม่าในรูปแบบบุคคลในเรื่องราวอยู่เสมอ ความแตกต่างและความซับซ้อนในแง่ความคิดจากตัวละครนั้น เป็นสิ่งที่เรื่องใช้ประโยชน์เอามาเล่าได้เป็นอย่างดีครับ
เอาจากข้างต้นก่อน ผมมองว่า อ. เรียงร้อยและใช้งานจากองค์ประกอบที่บอกมาได้อย่างสนุกมากๆเลยครับ การใช้ความต่างและนำเสนอแบบสุดโต่งในการเล่าเรื่องในเรื่องนี้ผมถือว่าไม่มีที่ติเลยนะครับ แม้จะบอกว่าสิ่งที่เล่ามามันดูจงใจหรือดูเป็นอะไรที่เราเห็นอยู่ในเรื่องราวแนวดราม่าอยู่แล้วก็ตาม
ผมก็ยังมองว่ามันคือความถนัดของ อ. ยู ที่จะใช้ทางแบบนี้ใส่เข้ามาในทุกเรื่องราวที่ อ. เขียน ซึ่งจะว่าไป แม้โทนของอารมณ์ตัวละครที่ดูสวิงและหลากหลายจะมีเส้นทางที่มุ่งไปทางเดียวกัน แต่ อ. ก็ใช้ประโยชน์จากตรงจุดนี้สร้างสถานการณ์และเรื่องราวให้มันมีการเคลื่อนไหวอยู่เสมอ และนำเสนอให้ออกมาทั้งสนุก ฮา และดราม่าจากสิ่งที่ผมว่ามาได้เป็นอย่างยอดเยี่ยมครับ
คือผมมั่นใจว่าถ้าเป็นแฟนมังงะของ อ. แล้ว ตั้งแต่เปิดเรื่องมาจะต้องชอบอย่างไม่ต้องสงสัย และฮากับธีมของเรื่องที่ออกแนว 7 เซียนซามูไรหรือรวมปาร์ตี้ไปปราบจอมมารแบบนี้แน่นอน เพราะ อ. สามารถสร้างเรื่องราวในแบบฉบับของ อ. ใส่เข้ามาในความรู้สึกว่ามันใช่เหรอแบบนี้ได้ดีมาตั้งแต่ต้น
แม้ส่วนประกอบมันดูติดตลกแต่การประกอบให้ออกมาได้แบบนี้เป็นอะไรที่ใช่และมันคือ อ. ยู อย่างยิ่งครับ
และ อ. ก็ยังใส่เรื่องราวความรักเข้ามาอยู่ในเรื่องราวในทีมเบสบอลอีก เฮ้ยมันจะกลายเป็นมังงะแนวรักหวานเจี๊ยบท่ามกลางเหงื่อและน้ำตาของเกมกีฬากันเลยเหรอ ก็เปล่าครับ อ. เขาใส่เรื่องความรักเข้ามาได้น่ารักน่าชังเอามากๆ แม้พล็อตเรื่องหลักมันจะออกแนวแฟนตาซีที่มีความวาไรตี้มากๆก็ตาม
ซึ่งผมมองว่าการที่ อ. ใส่เรื่องนี้เข้ามามันทำให้มันมีในสิ่งที่ควรจะมีและปกติก็จะต้องมีในงานของ อ. ยู เช่นกันครับ ส่วนตัวผมมองว่าเป็นองค์ประกอบที่ใส่เข้ามาแล้วทำให้มันดูครบและสนุกเมื่อเล่นประเด็นนี้ครับ
แม้เรื่องนี้จะเป็นมังงะแนวกีฬาอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งจะว่าไป อ. เขาก็ถนัดการเล่าเรื่องกีฬาให้อ่านอยู่เสมอเพราะหากมองย้อนไป อ.ได้เขียนมังงะทั้ง ต่อยมวย วิ่ง ซูโม่ ออกมาให้อ่านกัน จริงๆ เบสบอลก็มีนะครับ
แต่เป็นมังงะที่มีจำนวนตอนไม่ยาวมากนัก และด้วยความถนัดในการเล่าเรื่องแนวกีฬานอกจาก อ. จะนำเสนอวิธีการรวมสมาชิกในทีมได้แหวกแนวในความเป็นมังงะเชิงกีฬาแล้ว ความสมจริงในแง่กีฬา เรื่องนี้ถือว่าเกินจริงไปอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งจุดนี้เป็นจุดที่น่าสนใจเอามากๆ
เพราะจะว่าไปแล้ว ผมว่าทุกเรื่องที่ อ. เขียนไว้เกี่ยวกับกีฬาแม้มันจะออกแนวกีฬาที่ใช้ผู้เล่นคนเดียวก็ตาม จุดขายของ อ. ก็คือฉากการต่อสู้ที่สมจริงซะเป็นส่วนใหญ่ แม้ในความสมจริงนั้นจะมีความเกินจริงบ้างให้เห็น
แต่มันจะเป็นความเกินจริงในลักษณะจังหวะที่ตัวละครจะต้องถึงจุดพีคสูงสุดในแต่ละตอนเท่านั้น จะไม่ใช้ความเกินจริงในเชิงกีฬาแบบพร่ำเพรื่อออกมาให้เห็นครับ อย่างไรทุกเรื่องจะเน้นความสมจริงเป็นเส้นเรื่องเมื่อโยงเข้าบนเวทีการแข่งขันอยู่เสมอ
แต่สำหรับเรื่องนี้แล้ว แทบจะทั้งหมดเลยที่ดูเกินจริงไปมาก ตั้งแต่พระเอกเราที่ขว้างลูกไฟได้ และมีความแรงแบบไม้เบสบอลสัมผัสแล้วหักเลย หรือสมาชิกคนอื่นที่วิ่งเร็วเกินมนุษย์มนาแบบเห็นได้ชัดเจนเอามากๆ ซึ่งผมมองว่าเป็นความแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดถ้าเทียบเนื้อหามังงะเรื่องอื่นของ
อ. แนวกีฬาเหมือนกันครับ ถามว่ามันดีไหม อันนี้แล้วแต่คนชอบนะ แต่ถามว่ามันสนุกไหม ผมก็ต้องบอกตรงๆว่าสนุกโครตๆครับ และการนำเสนอแบบนี้มันก็เข้ากันได้ดีกับธีมของการเดินทางตามหาเพื่อนด้วยเช่นกัน และสุดท้ายในศึกสำคัญ มันก็ทำให้ดูน่าตื่นเต้นและพอเข้าใจได้ว่าความเวอร์วังแบบนี้เหมาะกับ
สถานการณ์ในตอนท้ายได้ดีแค่ไหนครับ
ในทางกลับกัน ผมพบว่าเรื่องนี้มีการนำเสนอด้านภาพวาดที่น่าสนใจแตกต่างจากเรื่องอื่นมากครับ ไม่ใช่เรื่องก่อนๆ อ. วาดไม่ดีนะ ผมแค่มองว่าเรื่องนี้มีเอกลักษณ์ในการนำเสนอภาพวาดของ อ. ครับ จุดที่ผมชอบมากก็คือการใช้ภาพเปิดในแต่ละตอนเป็นภาพการเดินทางไปยังสถานที่ต่างๆ
เพื่อตามหาเพื่อนร่วมทีมของแต่ละตำแหน่ง ซึ่งนอกจากจะได้เห็นภาพแนวทิวทัศน์ด้วยสถานที่ที่แต่ละคนอยู่มันกระจัดกระจายและดูชนบทมากๆ แล้ว ภาพที่ใช้แบบนี้ไปเรื่อยๆ จะมีสิ่งที่ผมรู้สึกว่ามันมีความหมายในตัวของมันเอง ก็คือการที่สมาชิกเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในการเดินทางตามหาในแต่ละครั้ง
มันดูเป็นอะไรที่เหมาะสมกับพล็อตของเรื่องที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับกีฬาที่เล่นเป็นทีมดีครับ นอกจากภาพเหล่านั้นจะดูมีความหมายสำหรับมุมมองผมแล้ว การวาดออกมายังสวยเต็มไปด้วยรายละเอียดแบบที่ผมชอบอีกด้วยครับ
อันนี้เป็นสไตล์การวาดและนำเสนอที่เรื่องนี้แตกต่างจากเรื่องอื่นๆ ของ อ. ยูเขานะ แต่ภาพนอกจากนี้ผมก็มองว่าในเล่มวาดออกมาได้ดีตลอดนะครับ ไม่ว่าจะเป็นภาพการขว้างของพระเอกเรา หรือการแข่งขันในแต่ละครั้ง อะไรแบบนี้นั้น อ. ยังคงรักษามาตรฐานของตัวเองไว้ได้ดีเช่นเดิม
“สายลมแห่งซาบุโร่” ชุดนี้เป็นมังงะแบบ 5 เล่มจบที่ผมจัดมาจาก สนพ OLE COMICS ซึ่งค่ายนี้จับงานของ อ. ยู ออกมาอย่างต่อเนื่อง และแน่นอนผมก็จ่ายไปต่อเนื่องกับทางค่ายนี้เช่นกัน ส่วนตัวเชื่อใจงานค่ายนี้เป็นปกติอยู่แล้วครับ และหวังว่าจะได้อ่านงานของ อ. ยู จากค่ายนี้ต่อไปเรื่อยๆเสมอครับ
ซึ่งในครั้งนี้ผมจัดมาด้วยขนาดเล่มเท่ากับหนังสือการ์ตูนทั่วไป ตัวเล่มทำออกมาแบบปก 2 ชั้น ชั้นนอกพิมพ์สี งานพิมพ์ออกมาโอเคไม่มีปัญหาอะไรครับ ปกในใช้ภาพเดียวกับปกนอกเพียงแต่พิมพ์เป็นภาพขาวดำครับ
ตัวเล่มเปิดอ่านแบบญี่ปุ่น ด้านในพิมพ์เป็นภาพขาวดำทั้งเล่ม ไม่มีหน้าสีนะครับ ซึ่งพิมพ์ออกมาได้คมชัดดี ทั้งในโทนขาวหรือดำ หรือโซนสกีน รวมถึงงานแปลก็แปลได้ดีและลื่นเช่นกัน ส่วนตัวมองว่ายังคงทำออกมาได้ดีตามมาตรฐานที่ทางค่ายทำไว้เหมือนเดิม โดยเซ็ทนี้ทางค่าย มีการทำกล่องออกมาจำหน่ายด้วย ด้วยอีกเจ้าที่ สนพ แนะนำลูกค้าเรื่องนี้ให้สั่งกันครับ กล่องไม่มีปัญหาอะไรใส่แล้วสวยดีครับชอบๆ
ในฐานะแฟนมังงะของ อ. เรื่องนี้ผมชอบมากๆเลยนะครับ ถือเป็นเรื่องที่มีความแปลกในแง่การนำเสนอและการเล่าเรื่อง ที่ปกติเขาไม่จับเอามาใช้กันแบบนี้ แต่การที่ อ. หยิบมาใช้และใช้ได้อย่างสนุกนี้ถือว่าเป็นกำไรสำหรับคนได้อ่านอย่างผมครับ
จริงๆวิธีใช้เนี่ยอยู่ที่แต่ละคนจริงๆนะครับ เพราะผมเชื่อว่า ถ้าเป็น อ. ท่านอื่นหยิบมาใช้ องค์ประกอบจะไม่เหมือนกับที่ได้อ่านจาก อ. ยู อย่างแน่นอนครับ ชอบที่ได้เห็นอะไรแบบนี้ในเรื่องของ อ. ส่วนด้านอื่นๆ ผมถือว่าสมบูรณ์ในแบบที่อยากจะได้เห็นในงาน อ. เช่นกัน
เป็นอีกเรื่องที่ชอบและสนุกมากๆ แนะนำสำหรับคนที่ชอบงานแหวกแนวในพล็อตเรื่องแบบนี้ครับ เวอร์แต่ดูสมจริง แฟนตาซีแต่ดูเข้าถึง ดราม่าหนักแต่สนุก ต้อง งานอ. ยู ชื่อนี้รับประกันคุณภาพครับ
ภาพ 9.5/10
เรื่อง 10/10
ความประทับใจ 10/10
อ่านรีวิวเรื่องอื่นๆที่ทางเพจเคยรีวิวไว้มีกว่า 1,000 กว่าเรื่องตามลิงค์ด้านล่างนี้ครับ.
.
#Manga #รีวิวการ์ตูน #จบ #5เล่มจบ #OleComics #การ์ตูนแนวเบสบอล #การ์ตูนแนวดราม่า #MangaAnimeReviews #การ์ตูนแนวตลก #10คะแนน #สายลมแห่งซาบุโร่ #หนังสือการ์ตูน #Rate15
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
