เรื่องเล่าของหนูนิ ลำดับที่ ๖๒
.
หลักการซื้อบ้านที่ดี และ ไม่มีผีสิง
.
ตอนจบ(จริง ๆ)
.
ห้องครัวอยู่หลังบ้าน มีประตูเปิด-ปิดทำด้วยไม้ ที่ฝาห้องดันมีช่องคล้ายหน้าต่างขนาดความกว้างยาว 1X1 เมตร พี่ชายเพื่อนจึงบอกให้ไปหากระดาษสีแดงแผ่นใหญ่ ๆ มาปิด เพื่อไม้ให้กลิ่นอาหารเข้ามาอบในห้องชั้นล่าง และให้ตั้งเจ้าที่ซึ่งเขาจะดำเนินการให้ จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในห้องครัว แล้วบ่นว่ากลิ่นสาบแรงมาก
.
ห้องครัวมีความกว้าง-ยาว 2X4 เมตร ติดกระเบื้องโดยรอบสูงขึ้นมาจากพื้นราว 1.5 เมตร มีเสียงน้ำไหลอยู่ใต้พื้น พี่ชายบอกว่าเสี่ยงต่อการทรุดของบ้าน
.
มีหน้าต่างบานเกล็ดติดลูกกรงและมุ้งลวด เพื่อระบายกลิ่นอาหารออกไปที่ทุ่งโล่งซึ่งเป็นสวนยางเก่า ซึ่งเป็นจุดที่ช่างตกต้นไม้ (แล้วดันเจาะช่องคล้ายหน้าต่างในบ้านทำหยังหวา)
.
ความที่บ้านทำความสะอาดแล้วแต่ยังซ่อมไม่เสร็จ มุมด้านขวาสุดของห้องครัวจึงมีรอยแยกใหญ่เพราะรอยร้าวของตัวบ้านที่เป็นปูน มีรากพืชหงิก ๆ งอ ๆ ขนาดใหญ่โผล่ออกมา พี่ชายจึงสั่งให้น้องสาวหาคนมาริดรากไม้นี้ และโบกปูนปิดเสีย ป้องกันสิ่งไม่ดีเข้ามา(คงหมายถึงงู)
.
จากนั้นก็ขึ้นไปสำรวจชั้นบน และพบว่าชั้นบนมีห้องนอน 3 ห้อง ห้องน้ำอาบน้ำ+ห้องส้วมอยู่กลางบ้านตั้งโดดๆใช้ร่วมกัน ห้องแรกติดบันไดทางขี้น ตามแปลนนอกจากประตูทางเข้าแล้วยังมีประตูด้านในออกสู่ระเบียงหน้าบ้าน
.
ห้องนอนที่ 2 อยู่กลางบ้านถัดจากส้วมแต่หันข้างฝาให้ และห้องนอนที่ 3 อยู่หลังบ้านติดระเบียงซึ่งกว้างแค่เมตรเศษๆ พื้นลาดเอียงไปนอกตัวบ้านราว 30 องศา มีลูกกรงซี่ไม่ใหญ่นักกั้นไว้โปร่ง ๆ ตั้งแต่พื้นถึงหลังคาซึ่งสูงราว 3 เมตร มองเห็นสวนยางเก่าดูวังเวงชอบกล และเพราะความเส้นเล็กของซี่กรงจึงทำให้หวาดเสียวกลัวหล่นออกไปนอกบ้านหากไถลไปพิง
.
ห้องที่ 2 และ 3 มีขนาดไม่ใหญ่แต่ดันมีประตูเปิดเข้าออก 2 ประตูคือด้านหน้าและด้านหลัง ประตูด้านหลังที่ความจริงควรเรียกประตูด้านข้าง มีบานเกล็ดทำด้วยกระจกใสขนาดกว้าง 1 เมตร ตั้งแต่พื้นห้องยันฝ้าเพดาน(มีไปทำไมฟะ หลอนตาย...)
.
ประตูส่วนเกินที่ว่านี้ติดทางเดินกว้างราว 1 เมตร ทางเดินที่ว่าชิดฝาซึ่งอยู่คนละด้านกับบันไดทางขึ้น แล้วออกสู่ระเบียงหน้าบ้าน-หลังบ้าน ที่มีประตูไม้กั้นไว้อีกทีทั้ง 2 ประตู
.
ระเบียงหน้าบ้านกว้างเมตรเศษ มีกำแพงเป็นปูนทึบสูงจากพื้นระดับเอวของข้าพเจ้า เจาะช่องกลม 2 ช่องห่างกันพอประมาณ ช่องกลมนี้มีสแตนเลสขัดกันเป็นเครื่องหมายบวกอยู่ตรงกลาง
.
"นี่มันจะเจาะช่องหมาลอดไปทำไม เฮียไม่เข้าใจเลย ทำไมไม่ทำลูกกรงโปร่ง ๆ ให้สิ้นเรื่อง เฮ้อ..." พี่ชายบ่น
.
ทางเดินออกสู่ระเบียงหน้าบ้านนี้ตัดเนื้อที่มาจากห้องที่ 1 ซึ่งติดบันได ด้วยเหตุนี้ห้องติดบันไดทางขี้นจึงมีการเพิ่มพื้นที่ด้วยการทำหน้าห้องเป็นเหลี่ยมเพชร โดยให้ประตูด้านหน้าอยู่บนส่วนที่เป็นหน้าตัดของเหลี่ยม เห็นอย่างนี้อาเฮียจึงตกใจมากถึงกับร้องเสียงหลง
.
“ไอ๊ย่า ห้อง 5 เหลี่ยม ประตูผี....อ้า"
.
น้องสาวจึงเอื้อมมือไปจับลูกบิดประตูห้อง เพื่อเปิดให้พี่ชายเข้าไปสำรวจ ทันทีนั้นก็มีเสียงเหมือนมีคนกดล็อคลูกบิดประตูจากด้านในดังกึก เราทั้ง 3 คนก็พากันสะดุ้งสุดตัว ยกเลิกการหากุญแจห้องไปก่อน ห้องนี้ไม่ต้องตรวจเช็คแล้ว ไปตรวจห้องอื่นก่อนดีกว่า
.
ข้าพเจ้าดันเกิดปวดเบาขึ้นมาจึงขอเข้าห้องน้ำที่ชั้น 2 นั้น ในระหว่างนี้ 2 พี่น้องก็ไปสำรวจห้องอื่น ๆ อีก 2 ห้อง ที่ไม่ได้ล็อคไปพลาง ๆ ก็แล้วกัน
.
ทันทีที่เปิดสวิทไฟซึ่งอยู่หน้าห้องส้วม แล้วผลักประตูเข้าไป ข้าพเจ้าก็รู้สึกเย็นยะเยือกอย่างบอกไม่ถูก ขนลุกชันจนหายปวดเป็นปลิดทิ้งไปเลย นี่ถ้าเป็นยาย พ. มนุษย์ 4 แผ่นดินของข้าพเจ้าจะต้องอุทานแบบที่ได้ยินประจำว่า
.
"เยี่ยวหด ตดหายหมดเลยกู"
.
มิหนำซ้ำพื้นห้องที่แห้งสนิทนั้น จู่ ๆ ก็มีรอยเท้าเปล่าเลอะดินเหลือง ๆ 1 ข้าง(หญิงหรือชายก็ไม่ทราบ)แปะขึ้นมาต่อหน้าต่อตา
.
ข้าพเจ้าแทบลมจับรีบเอามือปิดปากตัวเองไม่ให้เสียงร้องหลุดออกมาด้วยความหวาดกลัว แล้วรีบเผ่นไปสบทบกับอีก 2 คนโดยไม่ได้ปิดไฟและประตูห้องน้ำ ตอนนั้นคนเป็น
พี่ชายกำลังบ่นเรื่องการสร้างบ้านที่พิศดารชนิดไม่มีใครทำกัน
.
แน่นอนว่าข้าพเจ้าไม่กล้าพูดอะไรทั้งสิ้น รู้สึกตัวสั่นเทิ้มไปหมด โชคดีที่คนทั้ง 2 หันหลังให้จึงไม่มีใครสังเกตุ แล้วพี่ชายก็ขอให้พวกเราไปรอที่บันได ส่วนเขาจะขอพูดคุยกับวิญญาณเหล่านั้นเอง
.
"อ้าว นี่เธอยังไม่ได้ปิดไฟห้องส้วมอีก"
.
เพื่อนบ่นพลางเดินไปปิดประตูและปิดไฟห้องส้วม ในตอนนั้นจุดที่เรา 2 คนยืนรออาเฮียสลัวลงอย่างรวดเร็ว ภายนอกพระอาทิตย์คงเริ่มตกดินแล้ว เพื่อนข้าพเจ้าจึงเดินไปเปิดไฟที่หัวบันได สักครู่อาเฮียก็วิ่งผ่านพวกข้าพเจ้า หน้าซีดเหงื่อแตกเต็มหน้าเผ่นลงบันได สั่งเสียงสั่นๆ ว่า
.
"เฮียไปรอหน้าบ้านก่อนนะ"
.
มีหรือที่เพื่อนโดยเฉพาะข้าพเจ้าจะเดาไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น เพื่อนวิ่งตามพี่ชายไปติด ๆ และสั่งให้ข้าพเจ้าช่วยปิดไฟที่หัวบันไดด้วย เนื่องจากไม่ได้ทำสวิทช์ไฟ 2 ทางไว้
.
ทันทีที่ข้าพเจ้าปิดไฟก็รู้สึกเหมือนโดนผลัก จึงรีบคว้าราวบันไดไม้ไว้ แต่ราวนั้นได้หลุดออกมาจากที่ยึด โชคดีที่ราวส่วนอื่นยังไม่หลุด ข้าพเจ้าจึงไม่กลิ้งตกลงมา
.
ตั้งสติให้มั่นคงแล้วสวด บทพาหุง เบา ๆ ก้าวเท้าช้า ๆ ลงมาในท่ามกลางความมืดที่หว่านลงมาอย่างรวดเร็ว จนลงมาถึงชั้นล่างและออกไปสบทบกับอีก 2 คน
.
บทสวดพาหุง เป็นบทสวดที่กล่าวถึงเหตุการณ์ชัยชนะสูงสุดของพระพุทธเจ้า ชัยชนะที่ไม่ได้ใช้พละกำลังหรือปาฏิหาริย์ ยายพ.มักพูดเสมอว่า "เวลาเจอผี ให้สวดพาหุง"
.
จอมขมังเวทย์และน้องสาวยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับตัวบ้าน เขาใช้เวลาตั้งสติเป็นครู่ใหญ่ จึงเล่าเรื่องการเจรจาระหว่างคนกับผีให้ฟัง ตอนที่พูดใบหน้าอาเฮียยังคงซีดเผือด
“อาหมวย เฮียว่าให้เขายึดมัดจำไปเถอะ อย่าเอาเลยบ้านนี้ เพราะเท่าที่เฮียคุยกับเขา เขาบอกว่าการปราบที่ไม่มีการเซ่นไหว้ จู่ ๆ ก็เอารถมาไถที่ทาง
.
ไม่มีการตั้งศาลพระพรหม หรือ ศาลพระภูมิ ทำให้พวกเขาไม่มีที่อยู่ ตอนนี้เขาได้ยึดบ้านทุกหลังไว้หมดแล้ว นอกจากนั้นต้นไม้ที่ประดับบ้านแต่ละหลังก็ไม่ได้ลงทุน แต่ไปเก็บจากป่าช้าต่าง ๆ "
.
จากนั้นแกก็ชี้ด้วยมือที่สั่นเล็กน้อยให้พวกเราดูหลังคาบ้านทุกหลัง ซึ่งมีใบของต้นยางพาราคลุมหลังคาไว้ เสมือนเป็นนิ้วทั้ง ๕ ขยุ้มหลังคาบ้าน
.
“โดยเฉพาะหลังของลื้อ เสาเอก(เสาเรือนต้นแรกที่ยกลงหลุม ตามฤกษ์ยามในการปลูกอาคารบ้านเรือน)วางอยู่บนซากโครงกระดูกของเขา แล้วยัง 3 แยกวิ่งเข้าบ้าน เป็นสิ่งที่คนจีนกลัวที่สุด"
.
เมื่อพี่ชายได้ทราบความจริงว่าผู้เป็นน้องจ่ายเงินไปครบแล้ว แกก็ถึงกับอึ้งส่ายศีรษะตัดพ้อว่า
.
”แต่ไหนแต่ไร ลื้อจะทำอะไรก็ต้องปรึกษาเฮีย ทำไมคราวนี้ เรื่องสำคัญขนาดนี้ลื้อพลาดได้อย่างไร การที่จะซื้อบ้าน ลื้อจำไว้เลย ซื้อกับมืออาชีพดีที่สุด
.
หมายความว่า โครงการที่ทำจะต้องมีเฟสต่อ ๆ ไป เพราะเขาจะไม่กล้าซี้ซั้ว นี่มันทำแค่โครงการเดียว และไม่ใช่มืออาชีพ จึงไม่มีการรับผิดชอบผลเสียที่ตามมา”
.
เพื่อนบ้านติดกันซึ่งเป็นสามี-ภรรยามีอายุแล้วได้สอบถามเพื่อนของข้าพเจ้าเรื่องยอดนักเขียน พี่ชายเพื่อนจึงขอเข้าไปดูในบ้าน โดยอ้างว่าขอดูการตั้งเจ้าที่ โดยน้องสาวเข้าไปด้วย
.
หญิงสาววัย 30 เศษที่นั่งเหม่อลอยอยู่ในรั้วบ้าน ไม่มีทีท่าทักทายข้าพเจ้า ห่างมาสักหน่อยมีเด็กชายตัวน้อยอายุราว 3 ขวบนั่งเล่นอยู่คนเดียว แต่เมื่อเห็นเด็กเล่นของที่มีคมซึ่งอาจเป็นอันตรายข้าพเจ้าจึงร้องห้าม ทันใดนั้นก็มีเสียงเยียบเย็นน่ากลัวดังขึ้นว่า
.
"อย่าไปยุ่งกับมัน"
.
ข้าพเจ้าสะดุ้งโหยง ค่อย ๆ หันไปมองหญิงสาวคนนั้นก็พบว่า เธอยังคงนั่งเหม่ออยู่เช่นเดิมโดยไม่ได้มองข้าพเจ้าเลย ริมฝีปากปิดสนิท แล้วเสียงนั้นมาจากไหนเล่า?????? พอดีเพื่อนและพี่ชายก้าวออกมาจากบ้าน แล้วชวนให้รีบขึ้นรถ จากนั้นก็ขับออกไปอย่างไม่รอช้า
.
"นี่มันเล่นหัวเรี่ยว-หัวแรงก่อนเลยนะ" อาเฮียพูดด้วยเสียงสั่นน้อย ๆ "ลูกชายคนเดียวซึ่งเป็นกำลังหลักของบ้านหลังนี้ก็ป่วยตาย ลูกสะใภ้หนี ทิ้งหลานชายเล็ก ๆ ไว้ให้เลี้ยง 1 คน
.
ลูกสาวคนโตที่เป็นโสดก็ประสบอุบัติเหตุได้รับความกระทบกระเทือนที่สมองผ่าดัดมาแล้ว 3 ครั้งในเวลาใกล้ ๆ กันจึงกลายเป็นเอ๋อ วัน ๆ นั่งเหม่อลอย ไม่พูดจากับใคร เป็นภาระที่พ่อ-แม่ต้องดูแล ยังดีที่ทำประกันชีวิตไว้พอสมควร เหลือเงินให้พ่อ-แม่บ้าง"
.
“แล้วเราจะทำอย่างไรต่อไปคะ เฮีย” น้องสาวถาม
.
"ลื้อคงต้องขายทิ้ง แม้จะขาดทุน เพื่อว่าวันหนึ่งคนที่มา
ซื้อบ้านนี้ อาจเป็นเครือญาติหรือลูกหลานของพวกเขา
ก็จะสามารถอยู่ได้โดยไม่มีอันตราย”
.
เพื่อน “ถ้ารีบขาย อั๊วก็ขายคืนโครงการ โดนหักยิบยับแน่"
.
พี่ชาย "เป็นสิ่งที่ลื้อต้องตัดสินใจเอง เฮียช่วยได้แค่นี้ จำไว้ว่า เงินทองเราสามารถหาใหม่ได้ แต่ชีวิตมีได้เพียงครั้งเดียว"
.
หนูนิ
.
หมายเหตุ!
.
ในที่สุดเพื่อนของข้าพเจ้าก็ตัดสินใจขายทิ้งในราคาที่ขาดทุนก็ต้องยอม หลังจากนั้นจะมีอะไรเกิดขึ้นอีก ข้าพเจ้าก็ไม่อยากทราบ เพราะพี่ชายเพื่อนเตือนก่อนจากกันว่า
.
"พวกลื้ออย่ามาที่นี่บ่อย ๆ เดี๋ยวบรรดาพวกผีๆจำหน้าพวกลื้อได้ จะยุ่งกว่านี้ โดยเฉพาะลื้อ" แกชี้มือมาที่ข้าพเจ้า
.
"ตอนที่ลื้อเดินออกมาจากบ้าน มีวิญญาณเกาะแขนขาลื้อเต็มไปหมด หากลื้อโชคดีเบาะ ๆ ก็แค่เป็นไข้ หนักหน่อยก็จับไข้หัวโกร๋น สุดแต่บุญ-กรรม"
.
บรื๋อสสสสสส ขอจบแค่นี้นะ
.
แล้วพบกับเรื่องเล่าลำดับต่อไป หนังทีวีในอดีต
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
