ข้อคิดจากเรื่องราว 999 นิ้วมือมนุษย์!!!
ขอให้ "หยุด" ตรงนี้ หยุดที่ใจ…
เมื่อเอ่ยถึง "องคุลิมาล" หลายคนคงเคยได้ยินกิตติศัพท์อันน่าหวาดหวั่นพรั่นพรึงของจอมโจรผู้โหดเหี้ยมในอดีตกาลคนหนึ่ง ซึ่งเรื่องราวโดยละเอียดมีให้ศึกษาค้นคว้าได้ไม่ยาก ทั้งจากอินเตอร์เน็ต หนังสือ หรือจากภาพยนตร์ จึงจะขออนุญาตกล่าวข้ามในส่วนนี้ไป
แต่จะเอ่ยถึงเรื่องอุทาหรณ์ ข้อคิด ข้อเตือนใจที่หลายคนอาจรู้สึกได้ถึงความ "ตกผลึก" จากการวิเคราะห์พฤติกรรมขององคุลีมาลที่นับว่า ยิ่งคิดก็ยิ่งน่าสนใจ…แยบคาย…และให้ประโยชน์เป็นอย่างยิ่ง
อันว่าธรรมชาติของมนุษย์นั้น ในเมื่อมีคนรัก ก็ย่อมมีคนชัง ความดีเด่นขององคุลิมาลเมื่อครั้งยังเป็น "อหิงสกะ" นั้นสร้างศัตรูให้กับเขาโดยไม่รู้ตัว เมื่อศิษย์ร่วมสำนักคิดกำจัดเขา หาวิธีลงมือใส่ไคล้ ส่วนครูบาอาจารย์ก็ช่างกระไร หูเบานักเมื่อไปเชื่อศิษย์ที่คิดร้าย ถึงขนาดวางแผนดึงอหิงสกะให้ก้าวไปสู่การกระทำที่โหดเหี้ยม ซึ่งไม่ใช่วิสัยของผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาที่ดี
ตรงนี้แหละที่เตือนสติเราว่าการจะเชื่อใครต้องดูให้จงหนัก เพราะแม้เป็นถึงระดับครูบาอาจารย์ เป็นถึงระดับผู้นำ แต่หากมีจิตอกุศล มีวาระซ่อนเร้น ไม่มีความจริงใจที่แท้จริง หากหลงเชื่อปฏิบัติตามการชี้นำนั้นก็อาจนำพาเราเดินลงสู่หุบเหวอันเลวร้ายได้
อาจารย์หลอกให้ศิษย์ออกเดินทางสังหารคนให้ครบ 1,000 ชีวิต เพื่อจะได้บรรลุพิธีวิษณุมนตร์(มนตร์สรรเสริญพระนารายณ์)ซึ่งเป็นวิชาขั้นสูงที่จะทำให้อหิงสกะนำชื่อเสียงกลับบ้านเกิดได้อย่างเต็มภาคภูมิ เพราะแบกความหวังของบิดามารดามาหนักอึ้ง เขาจึงจำยอมให้มือตนเองเปื้อนเลือดในที่สุด
เป็นที่น่าสังเกตว่า จริงๆแล้วโดยเนื้อแท้ขององคุลิมาล หรืออหิงสกะเมื่อขณะนั้นไม่ใช่คนที่ใจคอโหดเหี้ยมตั้งแต่กำเนิด มันมีเหตุและภาวะจำเป็นเพื่อการมุ่งสู่จุดหมายที่ตั้งไว้ จึงกระทำการดังกล่าวได้อย่างคาดไม่ถึง
นั่นก็แสดงว่าเป้าประสงค์ที่ต้องก้าวไปให้ถึงฝั่งตามความรู้สึกของเขานั้นต้องเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่…และไม่ใช่ใหญ่แบบธรรมดาๆ…แต่เป็นเรื่องที่ใหญ่มากๆจริงๆถึงขนาดยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งนั้นมา
เขาตัดนิ้วมือของคนทุกคนที่เขาฆ่าเพื่อให้ตนเองจดจำได้ว่า ฆ่าไปกี่รายแล้ว และนิ้วมือทุกนิ้วก็ถูกร้อยรวมกันเป็นพวงแล้วสวมคล้องคอตนเองไว้!!
ซึ่งการสวมพวงมาลัยที่ทำด้วยนิ้วมือมนุษย์เช่นนี้จึงเป็นที่มาของฉายา “องคุลิมาล” มหาโจรที่คนทั้งบางได้ยินชื่อแล้วต้องสั่นสะท้านหวาดกลัวกันจนลนลานนั่นเอง…
ทำให้ฉุกคิดต่อไปว่า อันเป้าหมายของคนแต่ละคนที่ตั้งไว้อาจสูงต่ำแตกต่างกันไป แต่เชื่อว่าทุกคนก็อยากไปให้ถึงฝั่งฝันนั้นให้ได้ ไม่ว่าจะสำเร็จด้วยจำนวนปริมาณหรือด้วยคุณภาพ
แต่หากตั้งความหวังไว้สูงจนยอมทำทุกสิ่งทุกอย่าง…ยอมแม้กระทั่งกระทำการอันฝ่าฝืนมโนสำนึกความรู้สึกผิดถูกชั่วดี และวิธีการนั้นมันไม่ถูกต้องตามครรลองคลองธรรม…เรายังจะทำอยู่อีกหรือ?
และในวันสุดท้ายของการใช้ชีวิตเป็นมหาโจร องคุลิมาลมีนิ้วมือห้อยอยู่บนคอทั้งสิ้น 999 นิ้ว จิตใจที่มืดมิดเพราะความหลงทางที่จะต้องไปสู่จุดมุ่งหมายให้ได้ ทำให้ดวงตาขององคุลิมาลมืดบอดไปด้วย เมื่อเขาพบสตรีร่างบางเดินผ่านมา เขาจึงมุ่งมาดจะลงดาบสังหารเพื่อให้ครบ 1,000 คน ตามจำนวนที่ต้องการ โดยหารู้ไม่ว่าสตรีนางนั้นคือมารดาผู้ให้กำเนิดตนเอง!!!
เดชะบุญที่พระพุทธเจ้าทรงนั่งสมาธิหยั่งรู้ว่าองคุลิมาลกำลังจะกระทำมาตุฆาตซึ่งเป็นบาปมหันต์ พระพุทธองค์จึงปรากฏพระองค์ขึ้นเพื่อให้จอมโจรหันเหความสนใจมาเอาชีวิตของพระองค์แทน แต่ไม่ว่าองคุลิมาลจะเร่งฝีเท้าตามพระองค์สักเท่าใด ก็ไม่สามารถตามพระพุทธเจ้าที่เพียงทรงพระดำเนินด้วยอิริยาบถธรรมดาได้ทัน
ในวินาทีที่จอมโจรร้องเรียกให้พระพุทธเจ้าหยุดฝีเท้านั้นเอง พุทธพจน์ “เราหยุดแล้ว ท่านต่างหากที่ยังไม่หยุด” จึงถือกำเนิดขึ้น พระพุทธเจ้าทรงอธิบายว่า “พระองค์ทรงหยุดการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตทั้งปวงแล้ว แต่องคุลิมาลยังไม่หยุดทำกรรมเบียดเบียนชีวิตผู้อื่น” เมื่อได้ยินดังนี้ ดวงจิตของมหาโจรก็สว่างพ้นจากกิเลสลุ่มหลงทั้งปวง
องคุลิมาลจึงยอมทิ้งอาวุธ และบวชเป็นพระภิกษุมุ่งหน้าเดินบนหนทางธรรม เพื่อนำชีวิตสู่แสงสว่างทันที!!
เหตุการณ์ในรายละเอียดต่อจากนี้ยังมีอีก ใครสนใจเพิ่มเติมก็ให้ลองไปค้นคว้าดูได้ แต่สุดท้ายเรื่องนี้ก็จบลงที่องคุลิมาลคิดตัดใจได้ว่าไม่มีวันย้อนเวลากลับไปแก้ไขความผิดพลาดในอดีตได้ ดวงจิตขององคุลิมาลจึงพ้นจากความพะวงทั้งปวงและบรรลุเป็นพระอรหันต์ในที่สุด
เราจึงสามารถยืนยันประโยคที่ว่า “ไม่มีคำว่าสายสำหรับการกลับตัวเป็นคนดี”
โดยมีองคุลิมาลเป็นตัวอย่าง
ขนาดมหาโจรตัด 999 นิ้วมือมนุษย์ยังสามารถกลับใจได้ แล้วนับประสาอะไรกับคนทั่วไป ฉะนั้น “กรรมชั่วก็ย่อมขจัดได้ด้วยการกระทำกรรมดี”
แต่ก็มีข้อแม้ว่า เราต้องคอยชะลอ แตะเบรก ไปจนกระทั่ง "หยุด" หัวใจหรือความทะยานอยากอันร้อนรุ่มของเราที่อาจจะยืนอยู่บนหนทางอันไม่ถูกต้องให้ได้เสียก่อน…ก่อนที่มันจะส่งผลร้ายต่อตัวเองและคนรอบข้าง จนถึงสังคมระดับใหญ่ขึ้น
จุดหมายมีไว้พุ่งชนนั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็ต้องมีขอบเขต…
ถ้าพุ่งชนแล้วทำลายล้างก็น่าจะตั้งความหวังเสียใหม่
ข้อคิดจาก 999 นิ้วมือมนุษย์
"หยุด" ตรงนี้ หยุดที่ใจ…
ศาสตรา สุมาลยศักดิ์/เรียบเรียง-รีไรท์
บ้านกลอนไทย,ไทยสันสคริปท์/เครดิตภาพ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
