ทำไมเวเนซุเอลา มีน้ำมันดิบสำรองมากสุดในโลก แต่ผลิตได้นิดเดียว ?
“ราคาน้ำมัน” ทำจุดสูงที่สุดในรอบ 14 ปี ไม่ต้องสงสัยเลยว่าประเทศที่ร่ำรวยน้ำมัน จะมีความสุขขนาดไหน
แต่ประเทศเวเนซุเอลาอาจไม่ใช่หนึ่งในนั้น
เวเนซุเอลา เป็นประเทศที่มีน้ำมันดิบสำรองมากที่สุดในโลก มากกว่าซาอุดีอาระเบียด้วยซ้ำ
แต่ถ้ามาดูความสามารถในการผลิตต่อวัน เวเนซุเอลากลับผลิตได้น้อยกว่าเป็น 10 เท่า
ทำไมประเทศที่มีน้ำมันดิบสำรองมากที่สุดในโลกอย่างเวเนซุเอลา
กลับนำขุมทรัพย์ทางทรัพยากรที่มี มาผลิตไม่ได้ ?
ลงทุนแมนจะเล่าให้ฟัง
ข้อมูล ณ สิ้นปี 2020 ประเทศที่มีน้ำมันดิบสำรองมากที่สุดในโลก คือ
อันดับ 1 เวเนซุเอลา มีน้ำมันดิบ 304,000 ล้านบาร์เรล คิดเป็น 17.5% ของน้ำมันดิบทั้งโลก
อันดับ 2 ซาอุดีอาระเบีย มีน้ำมันดิบ 298,000 ล้านบาร์เรล คิดเป็น 17.2% ของน้ำมันดิบทั้งโลก
ส่วนรัสเซียอยู่ที่อันดับ 6 มีน้ำมันดิบ 108,000 ล้านบาร์เรล
และสหรัฐอเมริกาอยู่ที่อันดับ 9 มีน้ำมันดิบ 69,000 ล้านบาร์เรล
แล้วปริมาณ 304,000 ล้านบาร์เรล ที่เวเนซุเอลามี เยอะแค่ไหน ?
ถ้าเปรียบเทียบกับการใช้น้ำมันในประเทศไทย ซึ่งใช้ในปริมาณปีละ 300 ล้านบาร์เรล
ก็เท่ากับว่า เวเนซุเอลา มีน้ำมันเพียงพอต่อการบริโภคในประเทศไทยถึง 1,000 ปี เลยทีเดียว..
แม้ว่าเวเนซุเอลาจะมีแหล่งน้ำมันดิบเยอะ
แต่หากเรามาดูกำลังการผลิตในปี 2021
- สหรัฐอเมริกา ผลิตน้ำมันได้ 11.5 ล้านบาร์เรลต่อวัน
- รัสเซีย ผลิตน้ำมันได้ 10.5 ล้านบาร์เรลต่อวัน
- ซาอุดีอาระเบีย ผลิตน้ำมันได้ 10.2 ล้านบาร์เรลต่อวัน
- เวเนซุเอลา ผลิตน้ำมันได้ 0.8 ล้านบาร์เรลต่อวัน
จะเห็นได้ว่าเวเนซุเอลาผลิตน้ำมันได้ไม่ถึง 1 ใน 10 ของผู้ผลิตอันดับ 1 อย่างสหรัฐอเมริกาด้วยซ้ำ
แล้วมันเป็นเพราะอะไร ?
ในความเป็นจริงแล้ว เวเนซุเอลาเคยมีกำลังการผลิตน้ำมัน สูงถึง 3.5 ล้านบาร์เรลต่อวันในปี 1998
แต่หลังจาก พันโท อูโก ชาเบซ ได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีของประเทศ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
ด้วยนโยบายประชานิยมสุดโต่งของอูโก ชาเบซ พนักงานจากบริษัทน้ำมันแห่งชาติของเวเนซุเอลา หรือ Petróleos de Venezuela, S.A. เรียกสั้น ๆ ว่า PDVSA ก็ได้รวมตัวกันหยุดงานประท้วง เพื่อให้ อูโก ชาเบซ ลงจากตำแหน่ง เนื่องจากไม่เห็นด้วยกับนโยบายของประธานาธิบดีคนนี้
แต่การประท้วงก็ไม่เป็นผล แถมมันยิ่งจุดชนวนให้อูโก ชาเบซ จอมเผด็จการ สั่งไล่พนักงานราว 18,000 คนออกจากบริษัท ซึ่งมีตั้งแต่พนักงานระดับปฏิบัติการ ผู้เชี่ยวชาญ ไปจนถึงผู้บริหารระดับสูง
เท่านั้นยังไม่พอ อูโก ชาเบซ ยังได้นำบุคลากรในกองทัพ รวมถึงพวกพ้องที่เห็นดีเห็นงามกับตน เข้ามานั่งในตำแหน่งผู้บริหารอีกมากมาย ทั้ง ๆ ที่บุคคลเหล่านั้นไม่ได้มีความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับธุรกิจน้ำมันเลย
อูโก ชาเบซ ออกคำสั่งบงการองค์กรตามใจชอบ ถึงขนาดที่ว่า “Screensaver” บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของบริษัทก็ยังถูกเปลี่ยนให้เป็นรูปของตัวเขาเอง..
อีกเรื่องสำคัญก็คือ น้ำมันดิบของเวเนซุเอลาส่วนใหญ่ถึง 77%
เป็น Extra-Heavy Crude Oil หรือ น้ำมันดิบชนิดหนักพิเศษ
ทำให้กระบวนการกลั่น ต้องใช้เทคโนโลยีขั้นสูงและซับซ้อน จึงต้องใช้เงินลงทุนจำนวนมหาศาลในการผลิต
เวเนซุเอลาจึงได้เริ่มเชิญชวนให้บริษัทน้ำมันชั้นนำจากต่างชาติ ไม่ว่าจะเป็น Total, Chevron, BP, ExxonMobil หรือ ConocoPhillips เข้ามาลงทุน
โปรเจกต์หลายหมื่นล้านบาท ถูกใช้ไปกับการสร้างโครงสร้างพื้นฐาน และเทคโนโลยีขั้นสูง
ในการเปลี่ยนจากน้ำมันดิบชนิดหนักพิเศษ ให้กลายเป็นเกรดที่สามารถส่งออกเพื่อขายได้
พอมาในปี 2007 เป็นช่วงเวลาที่ราคาน้ำมันในตลาดโลกพุ่งสูงขึ้น
ประกอบกับว่าบริษัทน้ำมันจากต่างชาติ ที่ลงทุนไปอย่างมหาศาลเริ่มเห็นผลกำไร
แต่อูโก ชาเบซ กลับแก้ไขข้อตกลงใหม่ ให้บริษัทน้ำมันต่างชาติควบรวมกับ PDVSA และต้องให้ PDVSA เป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ด้วย
บริษัท Total, Chevron และ BP ยอมรับข้อตกลง และทำโครงการต่อในเวเนซุเอลา
ในขณะที่บริษัท ExxonMobil และ ConocoPhillips ตอบปฏิเสธ และถอนทุนกลับประเทศไป
ส่งผลให้ทรัพย์สินของทั้งสองบริษัทถูกเวนคืน
นอกจากนั้นก็ยังมีอีกกว่า 70 บริษัทย่อย ๆ ที่อยู่ในซัปพลายเชน ก็ถูกรวมเข้ามาเป็นของรัฐด้วย
ในช่วงน้ำมันขาขึ้น เวเนซุเอลาสามารถทำกำไรได้มหาศาล แต่กำไรเหล่านั้น กลับถูกนำไปใช้กับนโยบายประชานิยมแบบสุดโต่ง เพื่อสร้างคะแนนเสียงให้กับผู้นำประเทศ และการสร้างความสัมพันธ์กับประเทศเพื่อนบ้าน ที่มีแนวคิดทางการเมืองแบบเดียวกัน
ในขณะที่ธุรกิจน้ำมัน ที่เปรียบเสมือนเป็นเครื่องจักรผลิตรายได้เข้าประเทศ
กลับไม่ถูกให้ความสำคัญ โดยไม่ได้รับเงินไปลงทุนต่อยอด หรือพัฒนาเทคโนโลยีใหม่ ๆ อะไรเลย
จนเมื่อเวลาผ่านไป กำลังการผลิตของบริษัทน้ำมันหลายแห่งก็ได้ลดน้อยลงเรื่อย ๆ และบริษัทน้ำมันก็เริ่มขาดทุนหนัก จากราคาน้ำมันที่ปรับตัวลดลง ต่อมาผู้รับเหมาก็เริ่มหยุดงาน เนื่องจากบริษัทน้ำมันมีหนี้ค้างชำระ
พนักงานถูกลดค่าตอบแทน หลายคนต้องลาออก ส่วนกลุ่มวิศวกรและผู้เชี่ยวชาญระดับหัวกะทิต่าง ๆ ก็สมองไหล ย้ายออกไปทำงานนอกประเทศ
แท่นขุดเจาะ อุปกรณ์ และเครื่องจักรต่าง ๆ ถูกปล่อยทิ้งร้าง
แม้แต่วาล์วหรือท่อส่งน้ำมันก็ถูกขโมยไปหมด
น้ำมันถูกปล่อยให้รั่วไหล จนทะเลสาบบางแห่งถูกปกคลุมไปด้วยคราบน้ำมัน ชนิดที่ว่ามองเห็นได้จากภาพถ่ายดาวเทียม
สิ่งเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อผู้คนโดยรอบ และกลายเป็นพื้นที่ที่ไม่มีใครอยากเข้าใกล้
เพราะวันดีคืนดีท่อส่งน้ำมันอาจจะระเบิดขึ้นมาก็ได้
มีการประเมินว่า ต้องใช้เงินลงทุนมากถึง 2.5 ล้านล้านบาท บวกกับระยะเวลาอีก 10 ปี
เวเนซุเอลาจึงจะสามารถเพิ่มกำลังการผลิต จากวันนี้ที่ 0.8 ล้านบาร์เรลต่อวัน
เพื่อกลับไปอยู่ในจุดเดียวกันกับปี 1998 ที่ 3.5 ล้านบาร์เรลต่อวันได้
แต่ด้วยปัญหาหนี้สินของประเทศ และวิธีการบริหารของรัฐบาลที่ผิดพลาด ไม่รู้ว่าจะถูกยึดกิจการเมื่อไร จึงทำให้ไม่มีประเทศไหนกล้าที่จะเข้ามาลงทุน และเป็นความท้าทายของเวเนซุเอลาที่จะต้องฟื้นกลับมาให้ได้อีกครั้ง
จากเรื่องราวทั้งหมดก็พอจะสรุปได้ว่า
- เกิดจากความผิดพลาดในการบริหารประเทศของรัฐบาล
- การบิดเบือนตลาด ไม่ให้กิจการดำเนินไปอย่างเสรี
- ไม่มีการลงทุนในเทคโนโลยีสมัยใหม่อย่างต่อเนื่อง
- มีค่าตอบแทนไม่เพียงพอที่จะดึงบุคลากรที่มีความสามารถให้อยู่ในประเทศ
สิ่งเหล่านี้ได้กลายเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้เวเนซุเอลา
ประเทศที่ตั้งอยู่บนขุมทรัพย์ทางทรัพยากรอันล้ำค่า
แต่กลับทำให้มันเป็นสิ่งไร้ค่า ด้วยมือของผู้มีอำนาจในประเทศเอง..
หนังสือ BRANDING THE NATION หนังสือที่เล่าถึงการสร้างแบรนด์ของแต่ละประเทศที่ทำให้ แต่ละประเทศเป็นแบบทุกวันนี้
เช่น ทำไมเยอรมนีเป็นประเทศแห่งรถยนต์ ทำไมฝรั่งเศสเป็นประเทศแห่งแบรนด์หรู สั่งซื้อเลยที่
- 27
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
