บทที่ 30 กลอนรักชอบ ด่านที่1 (ภาคต่อที่4)
“คือเธอ เท่านั้น ต้นหน
หนไม้แรก จากใจแทบช้า...ชาช้าละชา
โบกใบดอกไม้ล่ำ ถึงฉันรักที่เธอให้เด็จทิ้ง
หมดถิ่นท่อง ท้องทะเล เปลเธอนั่งรอตะข่ายถัก
ชายหน้าตักทักมา ปักขอรอฉันเชย ขอเธอชื่นเพราะชม
ลมจึงพัดใจ เย็นพัด ต้องตะขอมีเธออยู่ใกล้
นำคำในใจฉัน....เข้ากันที่ เข้าใกล้เคียงกาย
กันใดแสน เกี่ยวแล้วกั้น... กล้ำ ล้ำลายกราย “
แม่น้ำโขง ฝั่งไทยเชียงของ และฝั่งลาว
อาจารย์ ก็ปล่อยให้หลิงปัก ถ้ารักจริงถึง ก็กันที่ให้..
ปานสิน
18 มิถุนายน 2565
ขอรับใช้เพียงเท่านี้
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
