21 มิ.ย. 2022 เวลา 05:00 • การศึกษา
ทำไม่ทันก็ขอเลื่อน EP.1/2
สมัยที่เรียนอยู่ไทย กิ๊เป็นเด็กเรียนมาก
ได้เกรด 4.00 ตลอด หรือไม่ก็ใกล้เคียง
ส่งงานทุกครั้ง ไม่เคยสาย
พอมาอยู่ที่อเมริกา นิสัยเด็กเรียนก็ติดตัวมาด้วย
ช่วงที่เรียน Global Business Certificate Program
ความเป็นเด็กเรียนยังแข็งแกร่งอยู่
แต่พอเริ่มเรียนอนุปริญญาสาขา Programming
ที่ Seattle Central College กิ๊ก็เริ่มปล่อย
ด้วยความที่เริ่มเข้าใจว่าประเทศนี้แคร์เรื่องเกรดน้อยมาก
สิ่งที่มีค่ามากกว่าคือประสบการณ์
คือการที่เราทำ project เยอะๆ และพิสูจน์ว่าทำงานได้
คือการที่ไม่จำเป็นต้องรู้เยอะ แต่รู้ว่าจะหาคำตอบยังไง
คือการที่เราแก้ปัญหาเก่ง
คือการที่เราทำงานเป็นทีมได้
บวกกับกิ๊เริ่มรู้สึก เหนื่อย ล้า เครียด
ยิ่งเรียนแบบออนไลน์ 100% เพราะโควิด
ยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยว มีเพื่อนร่วม class ก็เหมือนไม่มี
แต่ถามว่าอยากกลับไปเรียน in-person เหมือนเดิมมั้ย
ก็ไม่อยาก เรียนอยู่หอประหยัดทั้งค่าบัสทั้งเวลา
แถมพอย้ายมาอยู่นอกเมืองกับแอนดรูว์
ยิ่งไม่อยากเสียเวลาเดินทางไปเรียนในเมือง
พอเริ่มปล่อย…
คือเน้นเรียนให้ผ่านในวิชาทั่วไป
และเน้นเรียนให้ดีในวิชาที่จะสร้างอาชีพเรา
กิ๊ก็เริ่มเบาใจขึ้นมา
การไม่แคร์เรื่องเกรดมันดียังงี้นี่เอง
ใจเบาขึ้นเยอะ
(อ่านต่อ ทำไม่ทันก็ขอเลื่อน EP.2/2: https://www.blockdit.com/posts/62b3a04124ac8b3d44566213 )
เพจนี้เล่าเรื่องเกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่ การเรียน การทำงาน ของกิ๊ มินิมอลลิสต์สาวไทย ผู้บูชาความเรียบง่าย มาดูกันว่ากิ๊ใช้ชีวิตอย่างไรให้ใจสบายในแดนที่หมุนด้วยทุนสุดโต่งแบบประเทศอเมริกา
กิ๊เรียนจบสาขา Programming จาก Seattle Central College กำลังบ่มเพาะสกิลการทำเว็บไซต์ WordPress แบบ low-carbon และสกิลการเขียน ทั้งไทยและอังกฤษ อดีตทำงานเป็น Web Manager ของทีมหนังสือพิมพ์โรงเรียน
ไม่อยากพลาดบทความใหม่ๆ รับการแจ้งเตือนที่นี่: https://www.subscribepage.com/a_thai_minimalist_in_a_capitalist_land

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา