ความเป็นผู้มีบุญที่ทำไว้ในกาลก่อน (ปุพฺเพกตปุญฺญตา)
เมื่อตนได้สั่งสมบารมีมาแล้วครบ 100,000 กัปป์ มาพบพุทธศาสนา อาจได้สำเร็จมรรคผล เพราะบารมีพอแล้ว
ทำอย่างไรจึงเรียกว่า ปุพฺเพกตปุญฺญตา
ผู้มีบุญในกาลก่อน
"ทาน" ชาติก่อนได้ให้ทานตามความสามารถและกำลังอย่างจริงจัง ทำให้เป็นคนมีใจมั่นในการให้ทานในชาตินี้
ให้ของนอกกาย ไม่เหลือไว้เลย เรียก ทานบารมี
ให้เนื้อและเลือด เว้นแต่ชีวิต เรียก ทานอุปบารมี
ให้ชีวิตเป็นทานได้ เรียก ทานปรมัตถบารมี
ให้ลูก เป็นทาน เรียก ปุตตบริจาค
"ศีล" รักษาศีลแน่วแน่ไม่มีเศร้าหมอง
แม้สมบัตินอกกายจะวอดวาย ไม่ยอมให้ศีลขาด เรียก ศีลบารมี
รักษาศีลแม้เลือดเนื้อจะเป็นอันตราย เรียก ศีลอุปบารมี
รักษาศีลแม้ชีวิตจะดับ เรียก ศีลปรมัตถบารมี
"ภาวนา" ยอมเสียสมบัติภายนอก เว้นไว้แต่ชีวิตและเลือดเนื้อ ไม่ให้เสียภาวนา เรียก ภาวนาบารมี
เนื้อและเลือดจะแห้งเหือดหมดไปก็ไม่ว่า เรียก ภาวนาอุปบารมี
ยอมแม้ชีวิตจะดับไป ก็ไม่ยอมเสียภาวนา เรียก ภาวนาปรมัตถบารมี
สมบูรณ์บริบูรณ์ทั้งทาน ศีล ภาวนา ได้เช่นนี้ เป็นเพราะความดี ที่ทำไว้ในชาติก่อนการเกิดเป็นพระเจ้าแผ่นดินได้ ก็เพราะเป็นผู้สั่งสมความดีไว้ในชาติปางก่อน
ตัวอย่าง : การสั่งสมความดีในชาติปางก่อน จนได้เกิดเป็นกษัตริย์ด้วยการรักษาศีล
ทุคคตะบุรุษ ที่รับจ้างอนาถบิณฑิกเศรษฐี ในเมืองสาวัตถี เสร็จจากงานเป็นเวลาเย็น วัน ๘ ค่ำ เมื่อทราบว่าคนในบ้านรักษาอุโบสถศีล ก็ขอสมาทานบ้าง แม้ไม่ได้เต็มวัน
ตกดึกปวดท้องมาก เศรษฐีให้กินยาก็ไม่ยอม ใกล้จะตายได้อธิษฐานขอไปเกิดเป็นลูกของพระเจ้าปเสนทิโกศล ตายแล้วก็ได้ไปเกิดเป็นลูกของพระองค์ ได้เสวยราชย์ต่อจากพระราชบิดาในกาลต่อมา
ตัวอย่าง การสั่งสมความดีในชาติปางก่อน ด้วยการทำทานในพระอริยบุคคล จนได้สำเร็จมรรคผล
เรื่อง ลาชเทวธิดา ผู้ถวายข้าวตอกแก่พระมหาอริยกัสสปะ แล้วเดินตามไปส่งที่คันนา ถูกงูกัดตาย ได้ไปเกิดในวิมานทอง ระลึกเห็นบุญที่ทำในอดีต จึงตามลงมาอุปัฎฐากพระมหากัสสปะต่อ
ด้วยตั้งใจจะทำสมบัติให้ตั้งมั่นมากขึ้นกับพระอริยยุคคล จึงลงจากสวรรค์มาอุปัฏฐากพระมหากัสสปะ แต่ท่านปฏิเสธ นางจึงเสียใจเหาะไป พระพุทธเจ้าทรงอนุเคราะห์ด้วยการแสดงธรรมโปรด แม้นางจะเหาะไปไหน ก็ได้ยินธรรมของพระองค์จนสำเร็จมรรคผล
เราเกิดมาพบพระพุทธศาสนา จึงควรพยายามทำความดีให้มากขึ้น สิ่งที่เป็นที่ตั้งการบำเพ็ญกุศล คือ (บุญกิริยาวัตถุ ๑๐)
๑. ทานมัย บุญสำเร็จด้วยการบริจาคทาน
๒. สีลมัย บุญสำเร็จด้วยการรักษาศีล
๓. ภาวนามัย บุญสำเร็จด้วยการเจริญภาวนา
๔. อปจายนมัย บุญสำร็จด้วยการประพฤติถ่อมตนต่อผู้ใหญ่ หรือผู้เจริญกว่า
๕. ไวยยาวัจจมัย บุญสำเร็จด้วยการขวนขวายในกิจที่ชอบ
๖. ปัตติทานมัย บุญสำเร็จด้วยการให้ความดีแก่ผู้อื่น
๗. ปัตตานุโมทนามัย บุญสำเร็จด้วยการอนุโมทนาบุญของผู้อื่น
๘. ธัมมัสสวนมัย บุญสำเร็จด้วยการสดับตรับฟังธรรมเทศนา
๙. ธัมเทสนามัย บุญสำเร็จด้วยการแสดงธรรมให้แก่ผู้อื่น
๑๐. ทิฏฐุชุกัมม์ บุญสำเร็จด้วยการทำความเห็นของตนให้ตรงต่อความประสงค์ของพุทธศาสนา
ผู้ใดประกอบด้วยองค์คุณทั้งสาม คือ การอยู่ในประเทศอันสมควร มีบุญในปางก่อน และการตั้งตนไว้ชอบ ย่อมถึงซึ่งความเจริญอันสูงสุด
พระมคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร)
สาระสำคัญพระธรรมเทศนา ๖๙ กัณฑ์ (หน้า32-33)
ภาพจาก เพจการบ้าน
- 59
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
