EP : 1,083
สัมผัสวิญญาณสยอง MONOPHOBIA
ผมอาจไม่ใช่แฟนมังงะแนวลึกลับ แนวภูตผีปีศาจจ๋าอะไรนัก แต่ก็กล้าบอกว่าเป็นนักอ่านที่ไม่ได้มองข้ามเรื่องราวแนวนี้และเป็นอีกแนวที่มองหาอ่านอยู่เสมอ เอาเข้าจริงๆ เรื่องผีและวิญญาณ รวมถึงความลึกลับ
มันเข้าเลือดคนไทยตั้งแต่เกิดอยู่แล้วครับ ตำนานต่างๆ เรื่องเล่าหลอนๆ ผีนั่นผีนี่ บ้านเรามีเยอะและน่ากลัวไม่แพ้ที่ใดในโลก น่าจะติดท๊อปเท็นของโลกก็ว่าได้ ผีเยอะจริงๆ ทำให้แนวเรื่องนี้ได้รับความสนใจในวงกว้างในบ้านเราอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่เรื่องนี้ไม่ใช่มังงะแนวผีอย่างชัดเจนครับ จะบอกว่าเป็นมังงะแนวลึกลับที่มีด้านมืดเข้ามายุ่งเกี่ยว รวมถึงผีโผล่เข้ามาในเรื่องสลับกันไป พูดแบบนี้ก็คงจะได้ เพราะแม้เรื่องจะมีองค์ประกอบหลายๆอย่างที่บ่งชี้ว่าเป็นมังงะแนวผีๆ หรือปราบผีก็ตาม แต่การนำเสนอออกแนวสืบสวนและเข้าไปยุ่งเกี่ยวเพราะสภาพแวดล้อมที่ตัวละครอาศัยอยู่มีเรื่องลึกลับเกิดขึ้นมาซะมากกว่า
และด้วยเงื่อนไขการนำเสนอที่มีชั้นเชิง มีความซับซ้อนเล่นเงื่อนไขได้อย่างดี ผมก็เลยมองว่านี่เป็นมังงะแนวลึกลับที่มีผีเข้ามาเพิ่มความสยอง แบบนั้นจะตรงมากกว่า และนี่ก็คือรีวิวมังะเรื่องนั้นครับกับเรื่อง “สัมผัสวิญญาณสยอง MONOPHOBIA” นี้ครับ
... ฉันชื่อ “โฮซึกิ ไมโกะ”.... ในตัวฉัน...มีพี่ชายฝาแฝดอีกคนชื่อ “ไมโตะ” อาศัยอยู่ พวกเรา2 คนดำเนินชีวิตโดยใช้ร่างเดียวกัน ... หากคนนึงตื่น อีกคนจะหลับ และเวลาที่หลับนั้นจะหลับลึกมากเสมือนหายไปจากโลกนี้ไม่ต่างจากตายไปเลย...
ฉันจะตื่นในวัน จันทร์ พุธ ศุกร์ ส่วนพี่ชายฉัน ไมโตะ จะตื่นขึ้นมาในวัน อังคาร พฤหัส เสาร์ และวันอาทิตย์นั้น เราจะตื่นสลับกัน พวกเรา 2 คนจะใช้จังหวะที่ร่างกายได้หลับหรือหมดสติไปพูดคุยกันใน ฝ่ายที่ตื่นจะต้องเล่าเรื่องราวที่เจอมาให้กับอีกฝ่ายที่หลับฟัง
และทุกครั้งหลังเล่าเรื่องราวจบ เรา 2 คนจะต้องสัมผัสกัน เพราะหลังจากนั้นความทรงจำแท้ๆเกี่ยวกับประสบการณ์ที่เล่า ไม่ว่าจะเป็น การสัมผัส การมองเห็น การเห็นหรือได้ยิน จะถ่ายทอดไปสู่อีกคนที่กำลังจะต้องตื่นไปใช้ชีวิตในอีกวันนึงแทนกันและกัน....
และแน่นอน มันก็ยังมีบางสิ่งที่ไมโตะ หลีกเลี่ยงไม่ยอมเล่าให้ฉันฟัง เหมือนพยายามปิดบังอะไรอยู่ แต่นี่ก็คือเรื่องราวของเรา 2 คน ที่อยู่ในร่างเดียวกัน ร่างของฉัน ...ที่ชื่อ “ไมโกะ”
ต้องบอกตรงๆว่าผมออกจะแปลกใจอย่างมากกับการนำเสนอเรื่องราวในตอนแรกๆ ด้วยองค์ประกอบการเซ็ทที่มีความซับซ้อนในแง่บุคคลให้นางเอกเราเป็นแบบนี้ แม้ในความเป็นจริงตัวละครแบบนี้จะเห็นอยู่บ่อยๆ
ซึ่งการได้เห็นแบบนี้ทำให้รู้สึกว่าเรื่องน่าจะเล่นเรื่องบุคลิกที่แตกต่างกันแม้อยู่ในร่างเดียวกันด้วยเงื่อนไขที่ซับซ้อนใช่ย่อยเพราะมีทั้งเพศที่ต่างกันแต่อยู่ในร่างผู้หญิง เงื่อนไขการถ่ายทอดความทรงจำที่ดูน่าสนใจ ชัดเจนมากๆว่าต้องเล่นประเด็นจุดนี้เป็นหลักอย่างแน่นอน
ซึ่งก็เป็นแบบนั้นนะครับ บุคลิกของตัวละครที่ซ้อนกันอยู่แบบนี้ ในเรื่องใช้ประโยชน์จากมันในหลายๆตอนและหลายๆจังหวะ แต่ถ้ามองกันตรงๆแล้วผมว่ามันแค่เป็นเงื่อนไขที่ทำให้สถานการณ์มันดูซับซ้อนและน่าสนใจให้เราได้อ่านกันเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องต้องการเล่นประเด็นนี้อย่างจริงจังตลอดเวลาอย่างที่คิดเอาไว้ในทีแรกเลย
การที่ผมพูดอย่างนี้ไม่ใช่จุดนี้คือปัญหาของเรื่องอะไรหรอกนะครับ ผมแค่คาดผิดที่คิดว่าเรื่องจะมีแค่ประเด็นนี้เป็นสำคัญ เพราะเมื่ออ่านกันจริงๆแล้วผมพบว่าเรื่องนี้ไปเล่นประเด็นต่อเนื่องในแต่ละตอนโดยใช้เรื่องนี้เป็นเงื่อนไขให้ออกมาน่าสนใจ และใช่ครับ เขาทำออกมาได้น่าสนใจมากๆ มากกว่าที่ผมคิดไว้อีกครับ
เพราะเรื่องใช้ประโยชน์ของตัว “ไมโกะ” ให้เรารู้จักและโฟกัสไปที่เธอเป็นหลัก แล้วค่อยๆส่งเรื่องราวเข้ามาล้อมรอบตัวเธอ จนดึงเธอเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆ แบบเรื่อยๆ นี่คือแนวทางที่เรื่องนี้นำเสนอครับ ดูเหมือนทั่วไปที่แต่ละเรื่องก็ใช้วิธีการเล่าแบบนี้ใช่ไหมครับ ก็ไม่เถียงอีกนั่นแหละ
แต่จุดที่เรื่องนี้เด่นเหนือกว่าหลายๆเรื่องที่เคยอ่านก็คือการค่อยๆ สร้างสภาพแวดล้อมและบรรยากาศอันลึกลับโดยไม่ให้โฉ่งฉ่างและการผูกเรื่องราวที่ดูเหมือนไม่เกี่ยวกันเข้าไว้ด้วยกันอย่างที่เราไม่คิดว่าจะเป็นอย่างนั้นครับ นั่นคือสิ่งที่เรื่องนี้ทำออกมาได้เด่นมากๆ
การเล่าเรื่องที่มีเนื้อหาแบบจบในตอนสองตอน ที่ดูเหมือนไม่มีอะไรในช่วงแรกๆ ออกจะจืดชืดเกินคาดไปด้วยซ้ำนั้น เป็นการเล่าแบบไต่เพดานความลึกลับ ที่เหมือนเป็นการเล่าคุณสมบัติหรือคุณลักษณะของคนที่ต้องเข้ามาเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ ครับ ซึ่งแม้ในช่วงแรกอย่างที่บอกว่าเรื่องไม่ได้น่ากลัวหรือลึกลับอะไรมาก
แต่มันไม่น่าเบื่อนะครับเพราะเขาใส่ตัวละครที่มีบุคลิกคาเรทเตอร์ที่น่าสงสัยและน่าสนใจเอามากๆเข้ามาให้เห็นกัน บางตัวละครเห็นชัดเจนว่าต้องมีของ ยิ่งอยู่ในสถานะและบทบาทที่ดูเหมือนขัดแย้งกันในตัวเองแล้ว แต่การที่เราได้เห็นตัวละครหลายๆตัวในลักษณะแบบนี้ออกมาให้เห็นเรื่อยๆ
ถือว่าเป็นการเรียกความสนใจจากนักอ่านเราได้เป็นอย่างดี ด้วยการนำเสนอตัวละครที่ดูมีเอกลักษณ์และรูปแบบที่ดึงดูดตา ช่วยให้ช่วงแรกของเรื่องที่เหมือนแค่เป็นการเปิดตัวนั้นไม่ได้เงียบอย่างที่ควรเป็นแม้เนื้อหาจริงๆมันจะธรรมดาถ้าเทียบกับเรื่องอื่นๆในแนวนี้ครับ
และเมื่อเรื่องเข้าสู่เนื้อหาตรงส่วนต่อไป เขาก็จะเพิ่มความซับซ้อนและความน่าสนใจในรูปแบบต่อไปเข้ามาให้แตกต่างกันในแต่ละตอน แต่ยังผูกกันอยู่ด้วยความเกี่ยวข้องของตัวละครครับ ไม่ว่าจะเป็นคดีที่มีการผูกเข้ากับสภาพจิตใจของครอบครัวที่นำเสนอออกมาได้น่ากลัวและดูรุนแรงในแง่การกระทำ
หรือการใส่ตัวละครที่ออกแนวเซอร์วิสรวมถึงฉากเซอร์วิสออกมาในบางตอน เหล่านี้ผสมเข้ามาในเนื้อหาที่แตกต่างในแต่ละตอนได้อย่างน่าสนใจอย่างมากครับ
ดูเหมือนราบเรียบหรือไม่แตกต่าง แต่จริงๆถ้าได้อ่านจะเข้าใจว่าผมหมายถึงอะไร เรื่องนี้แม้จะมองว่ามีองค์ประกอบหลายๆอย่างเดิมๆซ้ำๆ แต่เขาหยิบมาเล่าและสร้างสรรค์บรรยากาศให้ออกมาได้ตรงกับที่ควรมีครับ ผมว่าหลายๆเรื่องตรงจุดนี้ลอยมาก แม้จะพยายามดึงหรือสร้างอารมณ์แบบนั้นด้วยความดิบหรือโหด หรือซับซ้อนซ่อนเงื่อนก็ตาม แต่เรื่องนี้ใช้อะไรที่ง่ายๆ
และเดิมใส่เข้ามาแต่สร้างบรรยากาศที่ว่านั้นให้ออกมาได้อย่างดีครับ เรียกว่าตัวผมเองอ่านแล้ววางไม่ลงเลย แม้พอสรุปเนื้อหาแต่ละตอนมันไม่ได้สุดติ่งหรือนำเสนอให้มันโหดดิบสุดๆแบบหลายๆเรื่องแต่ความสนุกที่ได้รับกับเป็นอะไรที่ให้ความรู้สึกแบบนั้นเข้ามาหลังอ่านได้อย่างดีเลยครับ
การเล่าเรื่องง่ายๆแต่สามารถสร้างบรรยากาศลึกลับให้ออกมาได้อย่างน่าสนใจ ส่วนหนึ่งนอกจากความฉลาดในการเล่าเรื่องรู้ว่าจุดไหนควรปล่อยอะไรแบบไหนออกมาแล้ว การวาดโดยคำนึงและให้น้ำหนักสัมพันธ์กับการเล่าเรื่อง เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกว่าเรื่องนี้ทำออกมาได้ดีครับ
แม้ลายเส้นจริงๆอาจะไม่ถึงกับเป็นลายเส้นที่บอกว่าสวย เห็นแล้วอยากอ่านในทันทีก็ตาม แต่โดยพื้นฐานแล้วผมถือว่าเรื่องนี้วาดออกมาได้ดีนะครับ ที่สำคัญการวางช่องไฟหรือการแบ่งช่อง เรื่องนี้ผมรู้สึกว่าทำออกมาได้ดีมากๆสอดคล้องกับการเล่าเรื่องและเนื้อหาที่กำลังเล่าอยู่
อันนี้เป็นความรู้สึกของผมนะครับ ให้แยกว่ามันแตกต่างกับเรื่องอื่นอย่างไรก็คงไปบอกไม่ได้ แต่รู้สึกเลยว่าอ่านแล้วคล่องแล้วลื่นและเข้ากับสิ่งที่กำลังเล่าเป็นอย่างมากช่วยสื่อสารให้คนอ่านอย่างผมเข้าถึงจุดที่เรื่องต้องการนำเสนอได้ดีครับ
“สัมผัสวิญญาณสยอง MONOPHOBIA” เรื่องโดย อ. Saki OKUSE และงานภาพโดย อ. Seigo TOKIYA ในไทยเจ้าของ LC คือ Bongkoch Comics ครับ ที่ผมรีวิวนี้รีวิวถึงเล่ม 4 นะครับ เพราะได้อ่านและเขียนรีวิวไว้ตั้งแต่เดือน 5 แล้วแต่เพิ่งเอาลงวันนี้ ซึ่งเดือน 6 ผมเพิ่งเห็นว่าเล่ม 5 กำลังออกมาครับ ใครสนใจก็หาทั้ง 5 เล่มมาอ่านต่อเนื่องได้เลยนะครับ ที่ญี่ปุ่นน่าจะออกถึงเล่ม 6 ครับ เนื้อหากำลังสนุกจัดเลยครับไม่ต้องรอ
แม้ตัวปกหรือเรื่องราวในเล่มถ้ามองคร่าวๆจะรู้สึกว่าเรื่องนี้น่าจะธรรมดาทั่วไป แต่โดยส่วนตัวเมื่อได้อ่านและอ่านจบเท่าที่มี ผมว่าเรื่องนี้ทำออกมาได้ดีเกินหน้าปกครับ แม้ตัวเรื่องจะไม่ถึงกับดาร์กหรือดิบโหดด้วยสไตล์การเล่าเรื่องทั้งเนื้อหาและงานภาพก็ตาม แต่องค์ประกอบและรายละเอียดที่ใส่มาผมว่าเขาทำได้ดีใต้คำว่า “ลึกลับและสยองขวัญ” ครับ เหมือนไม่มีอะไร
แต่มีแน่นเลยครับ ตัวเรื่องไม่จงใจจะเรียกคะแนนด้วยภาพหรือเรื่องที่หนักอย่างหลายๆเรื่อง แต่เน้นสร้างบรรยากาศของมันไปเรื่อยๆ ซึ่งเขาทำออกมาได้ดีมาก อ่านแล้วติดหนึบทั้งๆที่ดูเหมือนไม่มีอะไรแบบนี้นี่แหละครับ แต่ก็อย่างที่บอกว่าเขาร้อยเรียงใส่เข้าไว้ได้สำเร็จตามจุดประสงค์และแนวเนื้อหาของเรื่องนี้อย่างไม่ต้องสงสัย เป็นอีกเรื่องที่ผมคิดว่าถ้าได้อ่านน่าจะชอบกันไม่ยาก
และไม่น่าจะเสียเวลานานนักในการอ่าน เพียงแค่ก่อนอ่านต้องเข้าใจและอย่าคาดหวังว่าจะได้เจอความดิบโหดของเรื่องราวและงานภาพตามแบบฉบับความนิยมที่เนื้อหาแนวนี้ชอบนำเสนอกันในปัจจุบัน เพราะมันไม่มีครับ แต่ถ้าคาดหวังความสนุกของเรื่องราว
และเนื้อหาที่มีบรรยากาศลึกลับชวนติดตามปนความสยองตามจังหวะละก็ มันใช่เลย ที่สำคัญแม้จะสื่อสารออกมาได้ดีอย่างนี้ ตัวเรื่องก็ไม่ลืมที่จะนำเสนอความตลกสอดแทรกเอาไว้ให้ผ่อนคลายในหลายๆจังหวะอีกด้วยครับ ภาพรวมผมมองว่าดี เหลือแค่คุณที่จะมาพิสูจน์ว่ามันดีหรือไม่สำหรับตัวคุณเท่านั้นครับ
*** คะแนนที่ให้ไว้นี้สำหรับอ่านจบเล่ม 4 เท่านั้น หากอนาคตมีโอกาสได้อ่านจนจบจะมารีวิวใหม่อีกครั้งครับ ***
ภาพ 7.8/10
เรื่อง 8.5/10
ความประทับใจ 8.8/10
อ่านรีวิวเรื่องอื่นๆที่ทางเพจเคยรีวิวไว้มีกว่า 1,000 กว่าเรื่องตามลิงค์ด้านล่างนี้ครับ.
.
#Manga #รีวิวการ์ตูน #ยังไม่จบ #BongKochComics #การ์ตูนแนวลึกลับ #การ์ตูนแนวสยองขวัญ #MangaAnimeReviews #การ์ตูนแนวภูตผีปีศาจ #8คะแนน #สัมผัสวิญญาณสยอง #MONOPHOBIA #หนังสือการ์ตูน #Rate13
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
