แม่ผมเป็นเสาหลักของบ้านครับ แถมเป็นหัวหน้าครอบครัวด้วย คือผมยอมรับเเต่โดยดีนะว่าแม่ผมเขาเก่งเหนือใครจริงๆในยุคช่วงต้น30ยันปัจจุบัน เรื่องรับผิดชอบภาระใหญ่ๆไว้ใจเเม่ได้เลย แม่เเทบไม่เคยทำให้มีเรื่องกระทบในบ้านจริงๆเลย
ส่วนข้อเสียร้ายเเรงของแม่คือ เนื่องจากเเม่เก่งก็จริง แต่การวางตัวในบ้านการวางอำนาจในบ้าน ทำให้ผมกับพ่ออึดอัดมา20กว่าปี จนพ่อผมตายจากช่วงปี 61 (วัยเบญเพศของผมพอดี) คือการทำตัวเป็นเจ้านายในบ้าน อะไรไม่ถูกใจคือบ่น ด่า เหมือนที่หัวหน้าสูงๆทำ พอผมกับพ่อจะพูดอะไรแม่ก็ไม่รับฟัง มองว่าผู้ชายมันไม่ได้เรื่อง จนผมป่วยเป็นซึมเศร้า เเล้วยิ่วพ่อตายจากด้วย ความรุนเเรงยิ่งทวีคุณชนิดพร้อมตายตามพ่อได้ทุกเมื่อ
ยอมรับว่าเเรกๆเเม่ก็ดีจริงๆเเง่ของความสามารถในการเเบก เเต่ด้านการวางตัวไม่ต่างอะไรกับเผด็จการจริงๆ เพราะเขาตัดสินเเทนทุกคนหมด เเม้กระทั่งอนาคตผม เหมือนผมเกิดมาไร้ชีวิต ไร้ตัวของตัวเอง เพราะคำว่า 'แม่มักจะมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูก' แต่มันไม่ใช่เลยสำหรับลูก ผมเองค่อยๆคุยกับพ่อตามลำพังจนพ่อไม่ไหวกับสิ่งนี้ เเม่นังมองว่า ผมกับพ่อสุมหัวว่าร้ายแม่ ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอย่างที่ว่า
โชคดีที่ณ. ปัจจุบัน ผมโตขึ้นพอที่มีวุฒิภาวะ จึงค่อยๆละลายพฤติกรรมแม่ที่ไม่ดีไปทีละส่วน ให้เปลี่ยนจากเจ้านายในร่างเเม่ เป็นแม่ที่เเสนดีของผมคนเดิมกลับมา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
