Chapter 11 : การเดินทางครั้งใหม่สู่.. วัยทำงานเต็มตัว
‘ My New Journey, I’m not a student anymore ‘
ห่างหายไปนานกับการปล่อยอารมณ์และความคิดผ่านบทความ รู้สึกคิดถึงความรู้สึกนี้มาก ๆ เลยเปิดแอคเคาท์นี้มาอีกครั้งก็พบว่า เราเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวซะแล้ว ทั้งที่บทความล่าสุดยังเป็นเด็กนักเรียนผู้สับสนอยู่เลย ...
แน่นอนว่าทุกครั้งที่อยากจะมาเขียน มันจะต้องมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจ
และความรู้สึกนั้นคือ ‘ เราเป็นเราในแบบที่เคยวาดฝันไว้รึเปล่านะ ‘
คำตอบคือ.. ก็ใช่นะ แต่ก็ไม่เชิง
จะว่าไป ตอนนี้เราได้ทำงานในบริษัทใหญ่ติด Top 5 ของประเทศไทย สวัสดิการดี ชีวิตมั่นคง แต่เรากลับรู้สึก ‘ เหมือนฝันที่เคยวาดไว้ เป็นจริงแค่ 5% เท่านั้นเอง ‘
ตอนเด็กเราค่อนข้างช่างฝัน อยากจะมี อยากจะได้ พอโตขึ้นมากลับรู้ว่า ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ ขนาดนั้น
เพราะ มันไม่ได้เกี่ยวกับเราคนเดียว มันเกี่ยวกับครอบครัวของเราด้วย
จนกดดันและพยายามหาคำตอบว่า จะต้องทำยังไง จะต้องทำหนักแค่ไหน ถึงได้สิ่งนั้นมา
แต่มันก็ย้อนแย้งกับตัวเองว่า วันหยุดก็ยังอยากนอนเฉย ๆ พักผ่อน ปล่อยสมองจากการทำงาน ในขณะที่คนอื่นมีงานสอง งานสาม ไม่เคยหยุดทำงานกันเลยด้วยซ้ำ
ถ้าเปรียบชีวิตเหมือนการเดินทาง คงเหมือนเดินขึ้นภูเขา ที่มีแต่ลาดชันขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งที่ก็ไม่รู้ว่าระหว่างทางต้องเจอกับอะไร แต่เชื่อว่าข้างบนนั้นต้องสวยกว่าข้างล่างแน่นอน
ใช่แล้ว ตอนนี้เรากำลังเดินอยู่บนทางที่ชันขึ้นเรื่อย ๆ ไม่เหมือนตอนเด็กที่คิดว่าเราจะเดินด้วยทางเรียบท่ามกลางดอกไม้
เราเลยไม่เชื่อคำพูดที่ว่า ทำนี่เสร็จเดี๋ยวก็สบายแล้ว จบนี่ไปก็สบายแล้ว เพราะเราเจอสิ่งที่ยากและท้าทายขึ้นทุกการเติบโต
แม้ว่ามันจะเป็นทางชัน แต่ระหว่างทางตอนนี้ เรากลับเจอน้ำตกสวย ๆ ให้เราได้หยุดพักบ้าง
หวังว่าบนภูเขานั้น จะยังมีดอกไม้สวย ๆ ท้องฟ้าสะอาดรอเราอยู่
ขอแค่อย่ากดดันตัวเองมากไปนะ ค่อย ๆ เดินไปอย่างมั่นคงก็พอแล้ว
26/06/65
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
