อะไรคือปัญญาที่สมบูรณ์?
ผมนึกถึงวงกลม ⚪
ถ้าสิ่งต่างๆบนโลกนี้ ไม่ว่าจะเป็น เรื่องราวของคนแต่ละคน, ปัญหาของชีวิตมนุษย์, ความทุกข์, ค่านิยม, กฏเกณฑ์, จารีต, ความเชื่อ, ปรัชญา, อุดมคติ, สัจธรรม และทุกสิ่งทุกอย่างที่เรานึกออก
ทั้งหมดจะต้องใช้ปัญญาอะไรสักอย่างที่ถูกต้องที่สุดสำหรับการทำความเข้าใจและสร้างเป็นความสุขที่แท้จริงให้เกิดขึ้นมาได้จริงๆ
ปัญญาที่ว่านั้นต้องทำให้ทุกๆคนมีความสุขไปด้วยกันทั้งหมด เหมือนเป็นจุดศูนย์กลางของวงกลมที่รัศมีของมันคือมนุษย์ทุกๆคนที่จะได้รับประโยชน์อย่างเท่าเทียมกัน ไม่มากหรือน้อยไปกว่ากัน
ที่ผ่านมาสัจธรรมของมนุษย์จำกัดผู้บรรลุผู้เข้าถึงไว้โดยความเชื่อบ้าง โดยเพศบ้าง โดยอายุบ้าง และโดยวรรณะบ้าง
ปัญญาที่แท้จริงมันไม่น่าจะถูกจำกัดไว้ด้วยความหลงมายาภายนอกแบบที่กล่าวมานี้เลย
ผมนึกถึงกฎของพลังงานคือคำตอบ ถ้าทุกสิ่งคือพลังงานที่ปรากฏเป็นภาพเป็นเรื่องราวให้ตาเรามองเห็น งั้นเราก็ต้องเติมต้องแผ่รัศมีของพลังงานที่เป็นบวกให้กับมันถูกมั้ยถ้าเราต้องการให้มันดีขึ้น
ทีนี้ปัญญานั้นจะต้องประกอบด้วยความสมเหตุสมผลเป็นหลัก แต่เมื่อมนุษย์จะคิดหาคำตอบของสิ่งๆหนึ่ง เรามักจะมองมันจากด้านของตนเองก่อนเสมอ หรือไม่ก็มองมันจากด้านเดียวเลย ไม่คำนึงถึงชีวิตจิตใจอื่นๆนำมาพิเคราะห์ด้วย มันเลยกลายเป็นสตรีบ้าง เป็นสัตว์บ้าง เป็นวิญญาณในมิติอื่นๆบ้างที่ตกเป็นจำเลยของบาป หรือแม้แต่คำว่าวัฏสงสารก็ยังหมายถึงวงล้อแห่งทุกข์ เพราะมนุษย์มองชีวิตจากด้านแคบๆของตนเอง
นั่นแหละเราถึงอยากไปสวรรค์นิรันดร์ไปนิพพานไม่กลับมาเกิดอีก ซึ่งเพราะไม่ได้มองเห็นถึงความจริงอื่นๆที่โลกนี้ชีวิตนี้มีอยู่อีกมากมาย
แล้วพอปักใจลงไปว่าชีวิตเป็นทุกข์เสียแล้ว การมองโลกในแง่บวกก็ไม่มี มีแต่ตัวเองเท่านั้นที่ต้องหาทางพ้นทุกข์ให้ได้ แล้วหนทางในการไปสรวงสวรรค์ด้วยการเดินผ่านนรกก็เกิดขึ้น
ความภูมิใจที่ได้เกิดเป็นตัวตนก็ถูกทำลายไปตั้งแต่ที่เชื่อว่าเราเกิดมาเพราะอำนาจบาปกรรมแล้ว
แน่นอนว่าการเห็นชีวิตในทุกมุมมองมันทำได้ยาก
งั้นเราก็ต้องสร้างมุมมองที่เป็นสากลขึ้นมาใช้แทน อะไรที่เป็นสากลและเป็นพลังงานบวก?
ความรักบริสุทธิ์ไร้เงื่อนไขคือคำตอบ
จะเป็นอย่างไรถ้าทุกสัจธรรมของเราเกิดจากความรักบริสุทธิ์?
จะเป็นอย่างไรถ้าเรามองชีวิตจากมุมมองนี้ ปัญญาของพวกเราจะเป็นแบบใด?
โลกคงไม่มีการเหยียดเพศ คงไม่จำกัดสวรรค์นิพพานไว้แค่ศาสนาของตน คงยกสัตว์ทั้งหลายขึ้นมาเสมอกับมนุษย์เรา และคงรู้ว่าชีวิตคือโอกาสไม่ใช่การลงโทษ
สัจธรรมที่เกิดจากปัญญาสมบูรณ์ย่อมควรนำความปีติเบิกบานให้กับทุกชีวิตไม่ใช่หรือ แม้ว่าเขาจะเป็นคนประพฤติชั่วอยู่ก็ตาม
เพราะในมุมมองของความรักบริสุทธิ์จะตัดสินใครว่าเป็นคนบาป เมื่อรู้ถึงเจตจำนงในแผนแห่งการวิวัฒน์ร่วมกันนั้น
แล้วความเชื่อเรื่องนรก เรื่องบาป เรื่องมารซาตาน เรื่องเจ้ากรรมนายเวร เรื่องการลงทัณฑ์พิพากษา ใช่พลังงานบวกหรือเปล่า?
ถ้าไม่ใช่ นั่นก็ไม่ใช่ปัญญาสมบูรณ์
ที่พวกเราหลงสัจจะไม่รู้ว่าสิ่งใดจริงสิ่งใดเท็จ เพราะเราไม่เชื่อจิตวิญญาณภายในของตนเอง
ตราบใดที่เรายังมีความแบ่งแยกไม่เป็นหนึ่งเดียวกัน เราจะยกตนขึ้นและกดชีวิตอื่นๆลงและแม้แต่จะเป็นชีวิตที่ไม่ได้อยู่ในโลกนี้แล้วก็ตาม
เราไม่รู้ว่าอีกนานไหมโลกถึงจะมีผู้มาสอนสัจจะของความรักบริสุทธิ์ด้วยปัญญาอันสมบูรณ์แต่ว่าพวกเราก็เป็นสิ่งนั้นอยู่แล้วไม่ใช่หรือ
เรารู้สึกดีหรือเปล่าเวลาที่เรามีความรักและความเมตตาต่อสรรพชีวิต
เรารู้สึกดีหรือเปล่าเวลาที่เราให้อภัย รู้สึกดีไหมที่ได้เยียวยาและแบ่งปัน นั่นแหละคือธรรมชาติที่แท้จริงของจิตวิญญาณเรา
โลกเคยมีปัญญาแห่งความพร่องและบอกสอนให้เชื่อต่อๆกันมา แต่การยอมตามไม่ใช่เสรีภาพ และจิตวิญญาณแสวงหาการค้นพบตนเอง
วงกลมถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ของความไม่สิ้นสุด ความสมบูรณ์แบบ และความเป็นหนึ่งเดียว
ปัญญาก็ควรมีคุณสมบัติเช่นเดียวกันนี้ด้วย ไม่ถูกหรือ.
6ถูกใจ
3แชร์
380รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
