[Podcasts #W6Day3] โยฮัน บทที่ 1 ข้อ 12–13 แต่ว่าคนทั้งหลายที่ได้ต้อนรับพระองค์ พระองค์ทรงโปรดประทานอำนาจให้เป็นบุตรของพระเจ้าได้ คือคนทั้งหลายที่ได้เชื่อเข้าสู่พระนามของพระองค์ ที่...เกิดจากพระเจ้า.
โยฮัน บทที่ 3 ข้อ 16 เพราะว่าพระเจ้าทรงรักมนุษย์โลก จนได้ประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์ เพื่อทุกคนที่เชื่อเข้าสู่พระบุตรนั้นจะไม่พินาศ แต่มีชีวิตนิรันดร์.
การเชื่อเข้าสู่องค์พระผู้เป็นเจ้านั้นไม่เหมือนกับการเชื่อพระองค์ (ยฮ.6:30). การเชื่อพระองค์คือการเชื่อว่าพระองค์จริงแท้และเที่ยงแท้ แต่การเชื่อเข้าสู่พระองค์คือการต้อนรับพระองค์และเข้าสนิทเป็นหนึ่งกับพระองค์. การเชื่อพระองค์คือการยอมรับข้อเท็จจริงอย่างเป็นทัศนะภายนอก ส่วนการเชื่อเข้าสู่พระองค์คือการต้อนรับชีวิตอย่างเป็นทัศนะภายใน. (ยฮ.3:16 คำอธิบาย 2)
ข้าพเจ้ายังจำเหตุการณ์ที่ข้าพเจ้ากลับใจเชื่อได้. ตอนนั้นข้าพเจ้ามีอายุ 19 ปี ใกล้จะครบ 20 ปีแล้ว. ข้าพเจ้าเกิดมา, เติบโตขึ้นมา, และรับการศึกษาอยู่ในศาสนาคริสต์. แม้จะยังไม่ได้รับความรอด แต่ข้าพเจ้าก็เคยได้ยินคำเทศนาและคำสอนที่เกี่ยวกับพระคัมภีร์มามากมาย. ทว่าในบ่ายวันนั้น ข้าพเจ้าได้ยินกิตติคุณและถูกเปลี่ยนไปเป็นอีกคนหนึ่งภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง.
อันที่จริง สิ่งที่ทำให้ข้าพเจ้าเปลี่ยนไปก็คือความเชื่อที่ทำการเชื่อมต่อ. ในเวลานั้นข้าพเจ้าจึงร่ำร้องต่อพระเจ้าจากใจจริง จากส่วนลึกของข้าพเจ้า. นั่นคือความเชื่อที่ถูกแจกปันเข้าสู่ข้าพเจ้ามาเป็นองค์ประกอบในการเชื่อของข้าพเจ้า. นั่นคือสิ่งที่นำข้าพเจ้าไปเชื่อมต่อกับพระเจ้าผู้อัศจรรย์.
ความเชื่อคือสิ่งที่ใช้เชื่อมต่อในความรอดของเรา โดยได้นำพระเจ้ามาเชื่อมต่อกับเราและนำเราไปเชื่อมต่อกับพระเจ้า ... ข้าพเจ้าที่เคยเป็นคนบาป เป็นศัตรูของพระเจ้า จึงได้กลายเป็นมนุษย์พระเจ้า. ทั้งนี้ก็เพราะมีบางสิ่งที่ถูกเชื่อมต่อเข้าสู่ข้าพเจ้า, เชื่อมต่อกับข้าพเจ้า, และนำข้าพเจ้าไปเชื่อมต่อกับพระเจ้า. นั่นก็คือความเชื่อ. (CWWL, 1994-1997, vol. 1, “Crystallization-study of the Epistle to the Romans,” pp. 295-296)